Intens

Extreme weersomstandigheden zorgen voor een band. Ik heb het dus over de intermenselijke verhoudingen. Neem bijvoorbeeld een ouderwetse winterse dag. Prettig om daar in dit seizoen aan te denken. Zo’n dag die waarschijnlijk nog maar zelden voorkomt. Je staat de stoep sneeuwvrij te scheppen en dat heeft geen zin want het sneeuwt maar door. Met tastende passen nadert de overbuurman die je nooit spreekt, maar nu ineens wel. Gezellig, intens praatje over het weer. Week of drie geleden deed zich hier in de buurt een blikseminslag voor. Misschien heet dat anders, maar ik noem het maar even zo. Ik was zelf helaas elders in het land, maar had het graag meegemaakt. Er was helemaal geen sprake van onweer, nee, gewoon een nogal warme vooravond. En ineens een enorme knal. Eén. Overal viel de stroom uit. Computers gingen kapot, televisietoestellen ook. Mensen renden de straat op. Een paar dachten dat het min of meer afgelopen was met de wereld. Hier en daar is die ene knal nóg onderwerp van gesprek. Deze week komt er een hittegolf. We weten welke beelden ons in het journaal te wachten staan: puffende landgenoten op weg naar verkoeling, bladen met glazen limonade in zorgcentra, uitgelaten kinderen met ijs. Uiteraard ook interviewtje met een huisarts in `vrijetijdsoverhemd’. Ik weet niet waar ze vandaan komen, maar ik zag al tips, zoals voldoende water drinken en zware inspanning vermijden. Gelukkig ook: zorg voor koelte. Misschien is het nuttig dat we ons voorbereiden op gesprekjes op straat en in winkels. Iemand begint met `Het is me wat’ en dan kun je bij wijze van reactie natuurlijk wapperende handbewegingen bij je hoofd maken, maar het kan ook grappiger. Van alles is wat te maken. Mijn eerste herinnering aan hitte is een buurman met een erg rood gelaat die een zakdoek op zijn hoofd droeg, met geknoopte punten. Geen stoere bandana, nee, een echte, grote zakdoek. Fascinerend!