Gangkasten

Soms, niet vaak, ben ik jaloers op de Britten. Als hun politici privé in de fout gaan, is het altijd spectaculair. Neem het seks- en drugsschandaal van de vicevoorzitter van het Hogerhuis, John Sewel. Hij trad zondag af. Er was een filmpje gemaakt van een nacht in zijn Londense pied-à-terre. Het kon die nacht niet op. Twee prostituees, cocaïne snuiven van een ontblote vrouwenborst en dan ook nog een oranje bh omdoen. Vooral dat laatste detail vind ik boeiend. Het wijst erop dat hij het erg naar zijn zin had en daar ook vrolijk van werd. Mannen die uit baldadigheid een bh omdoen, hebben altijd iets te vieren wat later nooit helemaal helder uit te leggen valt. De heer Sewel is voorzitter van het Gedragscomité van het Hogerhuis. Ook een detail dat er mag zijn. Als ik zo’n persoon in een roman zou opvoeren, werd er op mijn uitgeverij gevraagd of het een onsje minder kon zijn, want `het moet allemaal wel geloofwaardig blijven’. Nog een fijn detail is dat de heer Sewel naast een riant salaris ook nog een onkostenvergoeding krijgt van 200 pond per dag, dus 290 euro. Tegen een van de prostituees zei hij dat hij dat geld niet alleen voor de lunch nodig had. Staat allemaal op dat filmpje. Zoiets is in Engeland altijd wel een paar keer per jaar aan de hand. Heeft te maken met de volksaard. Die smeekt om dit soort uitspattingen. Is die wel zo anders dan de onze? Blijkbaar wel, want over onze politici hoor je nooit wat. Het mag misschien niet, maar ik mis het een beetje en dan heb ik het uiteraard niet over de plaatselijke politiek, want daar is het regelmatig kersen plukken. Aan een journalist die op de huid van Den Haag zit, vroeg ik of er daar geen politici waren die zich bijvoorbeeld in gangkasten en achterkamertjes ontremd uitleefden. Ja, dat gebeurde soms, en hij noemde een paar voorbeelden, maar `eigenlijk vinden we het niet interessant’. Keek ik van op. Vinden we dat?