Winter

`Hoorde u me zingen?’ vraagt het meisje als ik de deur heb geopend. Zingen? Ik heb niemand horen zingen en tegelijkertijd voel ik lichte paniek, want als er voor de deur gezongen wordt, moet ik met snoepgoed komen en dat heb ik niet in huis. Ik herinner me trouwens niet dat er deze dagen iets gevierd wordt dat mensen zingend langs de deuren drijft. Ik zeg dat ik het niet heb gehoord. Het meisje zegt: `Toch zong ik.’ Ze is een beetje leeftijdloos, misschien een jaar of achttien, maar ouder kan ook. Ze heeft een groot jack aan waarop ik hier en daar `Leger des Heils’ zie staan en uiteraard begrijp ik de bedoeling. Ik vind het altijd lastig, mensen met een goed doel die ineens voor je deur staan. Van de andere kant snap ik de benadering natuurlijk ook wel. Rechtstreekser kan haast niet. Het meisje vraagt of ik de drie B’s van het Leger des Heils ken. Opgelucht geef ik het goede antwoord. Het meisje zegt: `Er is ook nog een vierde B. Weet u welke B dat is?’ Geen idee, misschien de B van bidden, maar waarschijnlijk bedoelt ze die niet. Ze gaat me helpen: `Be… Be…’ Ik moet denken aan de leraar Nederlands van vroeger: `Als in een tekst telkens twee regels op elkaar rijmen dan heet dat een ge…, ja, je weet het wel, denk ‘ns goed na, een ge…’ Het meisje ziet me leeg naar een punt in de verte staren: `Begeleiding. We begeleiden de mensen ook. En dan is er nog een vijfde B, maar daar kom ik dadelijk op terug.’ Nog een B! Dat is de B van een Beetje zenuwachtig, want dat word ik ervan. Het meisje vertelt dat het binnenkort winter wordt. Om te illustreren wat ons te wachten staat, maakt ze een bibberend geluid en slaat ze zich warm. Onweerstaanbaar is ze. Even later spreek ik een bedrag met haar af dat ik de komende zes maanden overmaak. Voor mensen die geen dak boven hun hoofd hebben. Ze geeft me een speldje met twee engelenvleugels. `De vijfde B is van Bescherming,’ zegt ze.