Kan best zijn dat ik weer niet goed heb opgelet, maar het verschijnsel kende ik niet. Ik kwam het tegen in België waar ik de afgelopen dagen was. In het Waalse gedeelte. Ik praat er niet makkelijk over, moet even ergens doorheen, maar het kan niet anders, al zeg ik er meteen bij... lees meer
Jano van Gool
In de Pers
Recent
Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd
Concentratie
Heel even keek ik zaterdagavond naar het `bedankfeest’ ter ere van prinses Beatrix, in Ahoy, een van de naarste plekken van Nederland, met altijd veel optrekkende tocht. Op het toneel stonden trommelaars bij grote trommelinstallaties. De trommelaars trommelden. Wat ik vaker heb bij trommelnummers, had ik hier ook: het duurde te lang. Maar goed, het was degelijk ingestudeerd, de trommelaars trommelden bekwaam, dus ze wilden graag laten zien en horen wat ze konden. Voor mij was het onduidelijk of ze tot de bekende of onbekende Nederlanders hoorden. Want dat was vooraf nadrukkelijk gesteld: het zijn onbekende en bekende Nederlanders die onze vroegere koningin eren. Daarna bleef ik nog even hangen, maar het programma was niet echt overrompelend. Ik zeur daar niet over, want het was niet voor mij bedoeld. De camera zoemde vaak in op de prinses. Naast haar zat de premier die een beetje in de war was van de uitingen die hem gul om de oren waaiden. Misschien zag ik het verkeerd, maar de prinses leek me niet voorturend volstrekt geamuseerd, wat ik me dus kon voorstellen. Maar zoals altijd keek ze uitstekend, soms blij en verrast, maar vaker nog aandachtig. Die aandacht wordt altijd meteen wárm genoemd als het over haar gaat, maar ik weet niet of die aandacht een temperatuur heeft. Het was meer een vorm van concentratie, die vreemde concentratie die wij ook zoeken als we jarig zijn en in het openbaar worden toegezongen. Vinden we het niet altijd erg moeilijk hoe we dan ongeveer moeten kijken? Denk aan de prinses!
Columns
-
-
Nog steeds zeg ik liever fitnessclub dan sportclub. Misschien omdat fitness lichter klinkt. Ik probeer twee keer in de week te gaan, liefst drie keer, omdat ik denk dat het moet, al weet ik niet van wie. De machtsverhouding tussen mijn coach en mij kan me monter stemmen. Iedere... lees meer
-
Aan Eindhoven denk ik niet vaak en ook niet graag. Ik overdrijf, maar zelfs de náám van de stad bedrukt me. Eindhoven. Nu lees ik een bericht over een supermarkt in die stad. En eerlijk gezegd, als ik niet graag aan Eindhoven denk, komt een supermarkt aldaar helemaal liever niet... lees meer
-
Dit jaar hebben we het vaker over het weer dan anders, geloof ik. `Het wordt weer opnieuw zomer,’ hoor ik zojuist. Vond ik mooi klinken: opnieuw zomer. Prima titel voor een boek met een optimistisch karakter. Meestal probeer ik zo min mogelijk gedachten aan het weer te besteden... lees meer
-
Bijna de helft van de vijfjarigen krijgt zakgeld. Is vastgesteld door het Nationaal Instituut voor Budgetvoorlichting. Ik neem aan dat een vijfjarige zich niet tot dit instituut wendt om voorgelicht te worden over dat zakgeld. Misschien moet ik mezelf als een conservatieve zonde... lees meer
-
Gisteren kwam ik ergens met veel praatjes binnen terwijl mijn gulp openstond. Dat laatste wist ik niet. Anders had ik ervoor gezorgd dat hij dicht was. Een van de aanwezigen wees me erop. Die zei het gewoon: `Thomas, je gulp staat open.’ Ik was haar daar dankbaar voor. Met een o... lees meer
-
Een kleine schok voelde ik toen ik zondag met de trein in Nijmegen arriveerde, een schok die ik niet helemaal kon verklaren. Op en rond het station stonden groepen studenten nieuwe studenten op te vangen, jongens en meisjes die van ver of niet zo ver naar Nijmegen kwamen om een... lees meer
-
Van het bedrijf dat ervoor zorgt dat ik over water kan beschikken (een groot goed!), kreeg ik een brief die ik nu al een paar keer doorlas. Daarin staat dat het bezwaarschrift dat ik heb ingediend, ontvankelijk wordt verklaard. Ik merk dat ik enige opluchting moet voelen, want h... lees meer
-
Toen prins Friso maandag was overleden, volgde er veel overbodige verslaggeving. In radio- en televisieprogramma’s werd er bijvoorbeeld overgeschakeld naar iemand die voor een paleishek stond. Voor het hek was niets te zien erachter ook niet, er was alleen een man met een microf... lees meer
-
Ineens hield het navigatiesysteem in mijn auto ermee op. De Tom Tom dus. Groot woord, navigatiesysteem. Meer iets voor op volle zee of in het luchtruim. Maar goed, het schermpje werd ontmoedigend donker. Wat ik altijd doe, deed ik nu ook. Ik wachtte even in de vage verwachting d... lees meer
-
Dat onze levens kort en kwetsbaar zijn, moet maar geen besef zijn dat belastend is, maar soms kan het je even overspoelen. Dat is het woord: overspoelen. Als een golf, voeg ik eraan toe, want dat is het gevoel. Had ik gisteren toen ik op televisie een uitzending zag over prins F... lees meer
-
Het is beter zo. Dat hoor je weleens als iemand is gestorven. Soms: dat is het beste. Of: de beste oplossing voor iedereen. Van prins Friso weet ik weinig en voordat hij dat ongeluk kreeg, dacht ik haast nooit aan hem. Daarna wel, terwijl ik niet wist aan wie ik moest denken. He... lees meer
-
De komkommertijd is nog niet voorbij. Het weer wordt weer warmer, hoor ik, en dat is komkommertechnisch prima. Maar komkommerberichten moeten wel een zekere kwaliteit hebben. Hoe die kwaliteit te meten? Laat ik het zo zeggen: je moet vaag de behoefte hebben er even, echt niet te... lees meer
-
Verontrustend bericht knipte ik deze week uit deze krant. Ging over het luchtalarm. Dat werkt niet altijd. We horen het op een vast tijdstip en dat is dus een test. Volgens mij is die test een tijd uit de lucht geweest, maar gelukkig kwam die terug. Met gelukkig bedoel ik niet h... lees meer
-
Voor een huis, paar straten verder, staan twee grote dozen vol boeken, beetje schuin zodat goed te zien wat er allemaal in zit. Briefje erbij waarop staat dat wie wil, ze gewoon mee mag nemen. Laatste woorden: `Tast toe!’ Eerst liep ik door, ik zag het wel, maar ik dacht laat-ma... lees meer