Mensen onderbreken is haast nooit goed. Denk aan de mop! Vertellen is een kunst, een mop vertellen helemaal. Mijn relatie met de mop is broos. Kan er helaas alleen naar luisteren als die goed wordt verteld. Er zijn maar weinig mensen die dat kunnen. Als ik mijn omgeving ruim zie misschien twee of... lees meer
In de Pers
Recent
Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd
Geluk
Als ik in de file sta, probeer ik me niet met de file bezig te houden. Erin staan is genoeg. Opwinding is zinloos, ergernis ook. Ergernis is altijd zinloos. Heb je alleen zelf last van. In de file ga ik het dus niet jammer vinden dat er bijvoorbeeld sprake is van verloren tijd. Verloren tijd bestaat trouwens alleen maar als je die zelf door je vingers laat glippen. Zaterdag schoot ook de autoradio me te hulp. File bij Den Haag. Op de radio werd een Vlaamse man geïnterviewd, volgens mij een professor. Die had het over geluk. Eerst over stilte. Hij vertelde dat hij onlangs in een talkshow op televisie vroeg of iedereen twee minuten stil kon zijn. Dat gebeurde. Die twee minuten bleken later torenhoge kijkcijfers te hebben. Ik denk dat dit in Nederland niet zou lukken. Daarom stelde de professor een ander experiment voor. Dat had met geluk te maken en duurde maar dertig seconden. Hij zei dat alle luisteraars gedurende dertig seconden hun mond in de glimlachstand moesten zetten en dan proberen aan iets negatiefs te denken. Ik deed mee, maar had niet zo snel iets negatiefs paraat. Maar als ik het goed begreep kwam dat juist door die geforceerde glimlach. De professor zei dat het lichaam in sommige gevallen de hersens kan regeren. Nu dus die glimlach. Tijdens het experiment keek ik even naar de auto naast me. Daar zat een vrouw in met rode wangen die zichtbaar naar hetzelfde radioprogramma luisterde. Ze keek ook naar mij. Ze stak haar duim omhoog. Ik ook. Misschien iets deze dag met zo’n glimlach te beginnen.