Fantastische locatie: de wandelgangen. Er bestaat geen plattegrond van, maar ze zijn wel overal, lange en korte. Er valt van alles in te beluisteren. En daar is altijd iets mee, ik bedoel: het zijn geen mededelingen die met de koetjes en kalfjes in de wei rondhangen.
Jano van Gool
In de Pers
Recent
Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd
Olifant
Als ik in het ziekenhuis de binnentuin passeer, zie ik een bord waarop staat: `Roken in de binnentuin: alleen voor patiënten en bezoekers’. Heldere informatie. Wel vraag ik me af waarom deze beperking wordt vermeld. Zijn er ook mensen die alleen maar naar het ziekenhuis gaan om in de binnentuin te roken? Terwijl ze dus geen patiënt of bezoeker zijn? De binnentuin is hier niet echt aantrekkelijk. `Tuin’ is al een te groot woord. Veel grind, houten zitjes en een olifant in bonte kleuren, geen echte, van kunststof. Die olifant heeft wel wat, maar ook weer niet genoeg om er een tijdje rokend naast te zitten. Door dat bord vraag ik me nog iets af: ben ik patiënt of bezoeker? Ik heb weleens in het woordenboek opgezocht hoe daar een patiënt wordt omschreven en heb onthouden wat er staat: iemand die lichamelijk of geestelijk lijden te verduren heeft. Wat mij betreft zijn beide vormen van lijden op dit moment niet van toepassing. Afkloppen natuurlijk, want ik mag er geen enkele conclusie aan verbinden. Dadelijk ga ik over een kleine ingreep praten, dat is alles. Ik ben dus bezoeker, maar dus wel een bezoeker die iets te zoeken heeft in het ziekenhuis. Ineens kan ik me toch voorstellen dat je zomaar het ziekenhuis binnenloopt. Nergens in je lichaam of geest doet zich lijden voor, je hoeft ook niet op gesprek over een kleine of grote ingreep, nee, er is he-le-maal niets aan de hand. Je wandelt er alleen maar rond om je zegeningen te tellen. Ja, en dan ga je misschien van opluchting even lekker roken in de binnentuin.
Columns
-
-
Beetje verbaasd was toen ik eerder deze week hoorde wat het meest stressvolle beroep is in dit land. Werd met zwaar geschut onderzocht en er kwam uit: apothekersassistent.
-
Met bewondering luister en kijk ik naar mensen die zo’n beetje alles helder kunnen uitleggen en daarbij niet de indruk maken het erg te vinden dat te doen. Je ziet ze vaak in praatprogramma’s, maar komt ze soms ook tegen in je dagelijks leven. Heldere taal, zinnen met kop en sta... lees meer
-
Bijgehouden heb ik het niet, maar ik geloof dat president Trump sinds hij gekozen is, nooit één dag uit het nieuws is geweest. Bij eerdere Amerikaanse presidenten hebben we dat, geloof ik, nog niet meegemaakt. En ook bijna iedere dag een foto, meestal in dat blauwe pak, vaak met... lees meer
-
We zijn gewaarschuwd, maar zoals het soms gaat met waarschuwingen: hoe serieus nemen we die? Vaker dan verstandig is, zeg ik: we zien het tegen die tijd wel. En als die tijd gekomen is, zie ik niets, want dan is het donker.
Daarover gaan de waarschuwingen die ik nu bedoel.... lees meer -
Was schrikken zaterdagavond toen het Journaal begon. In de aankondiging van wat aan de orde zou komen, had de presentator het over een hel. Je dacht meteen aan een brandhaard in de wereld, maar nee, ging over oudejaarsavond, de uren daarvoor en daarna: het Nationale Vuurwerk in... lees meer
-
In mijn rooms-katholieke jeugd, waarover ik geen klachten heb en waarvan ik geen blijvende problemen heb overgehouden, speelde Maria een belangrijke rol. Aan het begin van de schooldag moesten we klassikaal uit één mond `Wees gegroet Maria, vol van genade’ bidden. Wat dat `vol v... lees meer
-
Rondom mij heb ik nog niets gemerkt van de campagne die `Man, zeg er wat van’ heet. De Rijksoverheid wil mannen motiveren elkaar aan te spreken op seksueel overschrijdend gedrag. En bij dat gedrag horen ook opmerkingen die écht niet kunnen.
-
Nooit verwacht, maar ik ben een voorzichtige fietser geworden. Voor de zomer werd ik binnen één week twee keer aangereden, eerst door een scooter en daarna door een fatbike. Ik houd van intensiteit in mijn leven, maar dat vond ik wat veel. Bovendien had ik een blessure die er dr... lees meer
-
Altijd heb ik het beetje jammer gevonden dat ik geen kind meer was toen de kinderprogramma’s werden uitgezonden waarin Joost Prinsen een rol speelde, als acteur, als maker.
Niet dat ik heftig te klagen heb over de kindertelevisie uit mijn jonge jeugd. Maar daarvan staat me... lees meer -
Om maar eens een open deur nog verder open te zetten: de menselijke geest zit wonderlijk in elkaar. Er gebeurt daar voortdurend van alles, vaak zonder dat je precies in de gaten hebt wát. Daarvoor gaat het allemaal veel te snel, waarnemingen, waarschuwingen, flarden herinneringe... lees meer
-
Wanneer het over uitslapen gaat, denk ik altijd: dat komt later wel. Als kind dacht ik er dan achteraan: als ik groot ben. Maar die tijd is helaas voorbij. Ik doe het bijna nooit, omdat ik veel te veel zin in van alles heb en er bovendien van alles moet gebeuren. Kan allemaal he... lees meer
-
Lijken kleine vragen, maar zijn het niet. Nu vraag ik me bijvoorbeeld af hoe vaak al in mijn leven tegen me is gezegd `Voor deze ene keer dan’ en dan was het de bedoeling dat je dankbaar en opgelucht knikte.
Toen ik kind was, volgens mij nog niet zo lang geleden, dacht ik... lees meer -
Dansende politici op verkiezingsavond veroorzaken altijd een tafereel dat je even bijblijft. Soms langer dan even.
-
Op weg naar het stemlokaal, plechtig in de ban van het feest van de democratie, vroeg ik me af wat ik van de afgelopen weken zal gaan missen. Volgens mij was de aanloop naar de verkiezingen nog nooit zo intens, nog nooit zag ik lijsttrekkers zo vaak en hoorde ik standpunten en v... lees meer