Vandaag zou mijn moeder 99 zijn geworden. Ze was al een eind op weg, maar in het jaar van haar 92ste vertrok ze naar de andere kant, op een vroege, zonnige ochtend in april.
Toch heeft deze dag nog steeds een betekenis die zich moeilijk laat omschrijven. In ons gezin was ha... lees meer
Jano van Gool
In de Pers
Recent
Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd
Olifant
Als ik in het ziekenhuis de binnentuin passeer, zie ik een bord waarop staat: `Roken in de binnentuin: alleen voor patiënten en bezoekers’. Heldere informatie. Wel vraag ik me af waarom deze beperking wordt vermeld. Zijn er ook mensen die alleen maar naar het ziekenhuis gaan om in de binnentuin te roken? Terwijl ze dus geen patiënt of bezoeker zijn? De binnentuin is hier niet echt aantrekkelijk. `Tuin’ is al een te groot woord. Veel grind, houten zitjes en een olifant in bonte kleuren, geen echte, van kunststof. Die olifant heeft wel wat, maar ook weer niet genoeg om er een tijdje rokend naast te zitten. Door dat bord vraag ik me nog iets af: ben ik patiënt of bezoeker? Ik heb weleens in het woordenboek opgezocht hoe daar een patiënt wordt omschreven en heb onthouden wat er staat: iemand die lichamelijk of geestelijk lijden te verduren heeft. Wat mij betreft zijn beide vormen van lijden op dit moment niet van toepassing. Afkloppen natuurlijk, want ik mag er geen enkele conclusie aan verbinden. Dadelijk ga ik over een kleine ingreep praten, dat is alles. Ik ben dus bezoeker, maar dus wel een bezoeker die iets te zoeken heeft in het ziekenhuis. Ineens kan ik me toch voorstellen dat je zomaar het ziekenhuis binnenloopt. Nergens in je lichaam of geest doet zich lijden voor, je hoeft ook niet op gesprek over een kleine of grote ingreep, nee, er is he-le-maal niets aan de hand. Je wandelt er alleen maar rond om je zegeningen te tellen. Ja, en dan ga je misschien van opluchting even lekker roken in de binnentuin.
Columns
-
-
Om alert te blijven probeer ik nooit ding tegen een ding te zeggen, maar hoe het heet. Soms weet je dat echter niet.
Voorbeeld. Bij een benzinestation wil ik tanken en ik stop bij een pomp waar ik met mijn betaalpas moet betalen. Die wordt echter niet geaccepteerd door de p... lees meer -
Gisteren, toen de vroege ochtend innig werd omhelsd door zacht herfstlicht, voelde ik heimwee naar mijn hardlooptijd, niet eens erg lang geleden.
-
Voor wetenschappelijk onderzoek waarvan je je afvraagt wat we ermee moeten, kan ik warme belangstelling hebben. Tijdje terug zat er in Nieuwsuur een mobiliteitsdeskundige die zich op de universiteit enige jaren had beziggehouden met het parkeren van auto’s en daarop ook... lees meer
-
In bijna alle kranten stond gisteren te lezen dat Donald Duck een nieuwe buurvrouw krijgt. Nieuws dat goed is voor je humeur. Die buurvrouw heeft ook een zoontje. Eva Hamerslag en Lex, zo heten ze. Mevrouw Hamerslag is een alleenstaande moeder.
-
In de trein is de stiltecoupé geen stilcoupé meer. Komt doordat de conducteur heeft omgeroepen dat ze een te korte trein hebben meegekregen. Alsof iemand bij een vertrekpunt nonchalant treinen staat uit te delen.
Tijdje terug besloot ik niet meer te klagen over de NS, nu oo... lees meer -
Als hier in huis Boer zoekt vrouw wordt opgezet, maak ik me snel uit de voeten. Maar ja, soms is het onvermijdelijk dat je het toestel toch even passeert. Was zondag ook het geval en toen hoorde ik Yvon Jaspers zich met haar rare schreeuwstem oog in oog met een boer afv... lees meer
-
Al vaker schreef ik dat de digitale camera lekker makkelijk is, maar ik het jammer vind dat je niet meer verrast wordt door wat je gefotografeerd hebt. Zelf houd ik nog van fotorolletjes die je naar de fotowinkel brengt. Na een paar dagen haal je die op en bekijk je nieuwsgierig... lees meer
-
Tijdje geleden sprak ik op een feestje een vrolijke en vriendelijk vrouw die zei dat ze al bijna dertig jaar in het basisonderwijs werkzaam was, maar daar nu mee stopte. Ze had er genoeg van na schooltijd ouders te moeten spreken die verhaal kwamen halen. Dan had ze hun kind d... lees meer
-
Ergens in huis moet ik een zaklantaarn hebben. Geen idee waar. Ik denk er ook nooit aan. Ja, eergisteren toen ik in deze krant een stuk las over preppen, een woord waarmee ik nog geen band heb, wat ook komt door wat het betekent: dat je voorbereid bent op rampen.
-
Voor mij is het een woord uit een tijd die ver weg lijkt: Tupperware. Nu de fabrikant failliet is, besef ik dat het er al die tijd gewoon was. Blijkbaar is de rol van al die bakjes nu uitgespeeld. Misschien bewaren we minder eten, geen idee.
-
In de schoenenwinkel maak ik meteen een fout, ik vraag: “Heeft u ook gewone schoenen?” Het meisje dat me vroeg of ze me kon helpen, kijkt niet geïrriteerd. Ik zie dat ze zich een tijd voor de geest probeert te halen waarin ze weleens dat soort vragen heeft gehoord. Alles was toe... lees meer
-
Er zijn situaties waarin het gebruik van voor- én achternaam iets intimiderends kan hebben. Voorbeeld: een receptie waarin je niet zo veel zin hebt, maar je moet er nu eenmaal zijn. Je kent weinig mensen, staat op het punt de frisse buitenlucht op te zoeken en daar komt dan inee... lees meer
-
Is een bewindspersoon die zich identificeert als vrouw, verplicht vandaag een hoedje op te zetten? Of hoed? Tegen sommige hoeden moet je geen hoedje zeggen, want daarvoor heeft het object een te heftig volume.
-
Voor een populaire winkelstraat op zaterdagmiddag moet je extreem gemotiveerd zijn. Was ik niet, maar moest er toch zijn, op het laatste moment een cadeau kopen voor iemand van wie ik de verjaardag vergeten was, wat me vaak gebeurt met verjaardagen. Ergens moet ik een verjaardag... lees meer