Heel even keek ik zaterdagavond naar het `bedankfeest’ ter ere van prinses Beatrix, in Ahoy, een van de naarste plekken van Nederland, met altijd veel optrekkende tocht. Op het toneel stonden trommelaars bij grote trommelinstallaties. De trommelaars trommelden. Wat ik vaker heb... lees meer
Jano van Gool
In de Pers
Recent
Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd
Show
Erge radioprogramma’s vind ik die waarin luisteraars mogen meepraten over prangende kwesties. Gaat heel vaak niet goed. Natuurlijk telt iedereen mee. Dat is het niet. Maar al die meningen leveren zelden iets op. Je hoort het meteen: `Ja, met mevrouw Venkel hier.’ En vervolgens barst mevrouw Venkel los. Er is geen touw aan vast te knopen, maar het is te merken dat ze zeer dringend op een luisterend oor wachtte. Ik ben meteen op mijn hoede als iemand zich voorstelt met meneer of mevrouw. Zelf zeg ik nooit `mijn naam is meneer Verbogt’, want mijn voornaam is niet meneer en dat ik een meneer bén is duidelijk. Je kunt ook zeggen dat het aandoenlijk is als je je zo manifesteert, maar ik denk dat we moeten ophouden dit soort dingen aandoenlijk te vinden. Kom op zeg. Meestal moet de presentator de ontremde spreker afbreken, want dan gaat het over een opinie die alle kanten opspat. Ik vind het moeilijk te luisteren naar iemand die hoorbaar niet mag uitpraten. Is allemaal niet verschrikkelijk, maar zendtijd is ook nuttiger te besteden. Van de erge radioprogramma die ik nu bedoel, is het ergst dat van oud-Kamerlid Joost Eerdmans dat in de vroege avond tot ons komt. `Avondspits’ heet het en er worden gevoelige actualiteiten in behandeld. Hij noemt zijn programma consequent een show. Er komen vooral mensen in aan het woord die iemand nodig hebben die zegt wat zij denken, omdat denken best een karwei is. Deze Joost Eerdmans gaat Leefbaar Rotterdam aanvoeren. Rotterdam is ver weg, maar toch houden we ons hart vast.
Columns
-
-
De overheid bemoeit zich wel met banken, niet met boekhandels. Bemoeien is niet het goede woord, ik houd niet van bemoeien. Ik moet zeggen: helpen. Dus opnieuw: de overheid helpt banken, maar boekhandels niet. Met een land waarin boekhandels het moeilijk hebben, is iets verontru... lees meer
-
Als ik in de rij in de supermarkt bijna de kassa heb bereikt, vraagt een vrouw me of ze voor me mag. Ze heeft alleen een flesje water en een banaan. Het loopt tegen het middaguur. Haar lunch, denk ik. Ze glimlacht zomers als ik zeg dat ik daar geen bezwaar tegen heb. Achter me i... lees meer
-
De twee conductrices wensen me vriendelijk goedemorgen. Ik tast naar mijn binnenzak, maar ze hoeven mijn kaartje nog niet te zien. Ze gaan vrolijk pratend een eindje verder zitten. Hun gesprek hoort bij de zonnige ochtend. Het is niet druk in de trein, wat ook erg aangenaam is.... lees meer
-
Als ze het gaan hebben over `onvoldoende toekomstperspectief’, weet je hoe laat het is. Te laat. Misschien is het onvoldoende toekomstperspectief nog even onderwerp van een gesprek dat constructief wordt genoemd, maar dat is vooral een doekje voor het bloeden dat niet meer te st... lees meer
-
Zonderdag werden prijzen voor de beste foto’s uitgereikt, de Zilveren camera. Ik heb die foto’s uiteraard aandachtig bekeken, zeker de foto die won in de categorie Binnenlands nieuws. We zien premier Rutte de hand kussen van Kamervoorzitter Anouchka van Miltenburg. Die kust moet... lees meer
-
Schoolreisjesgedrag. Het bericht met dit woord erin zijn de meesten van ons waarschijnlijk alweer vergeten, maar ik niet. De KNVB trof disciplinaire maatregelen tegen een scheidsrechter die zich op een trainingskamp in Turkije misdragen had. Hij was over een balkon geklommen, zo... lees meer
-
Benauwende foto, gemaakt in een Olympisch complex in Sotsji: in een toiletruimte staan twee WC-potten naast elkaar. Is geen uitzondering, begrijp ik. Natuurlijk weet ik dat er wanneer het over Sotsji gaat, andere kwesties zijn om je druk over te maken, maar dat gebeurt elders in... lees meer
-
Mijn volstrekte afhankelijkheid van de vakman of vakvrouw schopt telkens weer een deuk in mijn zelfvertrouwen. Ik kan een paar dingen, maar eigenlijk niks. Als er iets wezenlijks kapot gaat in mijn woning, staar ik er in doffe paniek naar. Daarna bel ik de vakman of – vrouw. Ik... lees meer
-
Mijn volstrekte afhankelijkheid van de vakman of vakvrouw schopt telkens weer een deuk in mijn zelfvertrouwen. Ik kan een paar dingen, maar eigenlijk niks. Als er iets wezenlijks kapot gaat in mijn woning, staar ik er in doffe paniek naar. Daarna bel ik de vakman of – vrouw. Ik... lees meer
-
Een woord dat het steeds moeilijker krijgt vanwege misbruik is `spannend’. Veel te veel moet spannend worden of wordt spannend genoemd. `Spannend’ gaat hetzelfde algemene leven leiden als `leuk’. Jammer, want we gaan vergeten wat het echt betekent. Gisteren kwam er de munt waaro... lees meer
-
Sinds het bezoek van de Franse president is het duidelijk de bedoeling dat we het over Frankrijk moeten hebben, graag met enige vertedering. Blijkbaar was er iets mis, maar dat had ik niet in de gaten. We moeten meer voor het land gaan voelen, begrijp ik. Maar dat is toch dik in... lees meer
-
Zie je, dacht ik gisteren, het is maar goed dat ik voor dit jaar geen goede voornemens heb gemaakt. Deze maandag was het weer Blue Monday, de meest deprimerende dag van het jaar. Vorige jaren stond ik er niet bij stil, nu wel. Zondagavond bereidde ik me erop voor en probeerde ik... lees meer
-
De serveerster geeft de aannemer een sigaret. Daarom mag de serveerster bij de kachel zitten die de aannemer zojuist heeft aangemaakt. Ik heb het niet gezien, maar het gebeurde in Utopia, de kunstmatige samenleving waarvan we dagelijks een verslag kunnen zien. Wederkerigheid hee... lees meer
-
Er is een reclamespotje waarin een man angstig zegt dat hij zijn buikje in toom moet houden, of wil houden. Tegen dat soort zinnetjes voel ik licht verzet, wat vooral door het woord `buikje’ komt. Toch blijven mededelingen als deze hangen. Moest er bijvoorbeeld aan denken toen i... lees meer