Jano van Gool

In de Pers

Montere Weemoed II, met Thomas Verbogt & Beatrice van der Poel - Gezien op 2 maart 2022, OBA Theaterzaal, Amsterdam  ... - Kester Freriks in: Theaterkrant lees meer
The Tree of Life. Soeben ausgelesen: Thomas Verbogt – „Wenn der Winter vorbei ist“ (2020) - Keine 100 Seiten und auch keine 50 Seiten, nein genau eine einzige Seite brauchte es.... - David Wonschewski in:  lees meer
Nieuwe roman van Thomas Verbogt, een wrokloze boomer - Thomas Verbogt zoekt naar manieren om van het leven te houden en er zin aan te geven.... - Rob Schouten in: Trouw lees meer

Recent

Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd

Nullen

Het kan nuttig zijn een lijstje te maken van alles wat ik niet wil weten. Heilzaam voor de psychische hygiëne. Misschien is het niet eens een lijstje, maar een lijst. Ik moet er hoe dan ook regelmatig naar kijken om me automatisch voor sommige prikkels af te sluiten. Dat is hier het woord: prikkels. Ik zal een voorbeeldje geven: het gedoe rond de Staatsloterij. Dus over prijzen die op niet verkochte loten vielen en niet werden uitgekeerd. Zoiets. Ik geloof dat ik op de goede weg ben, want ik heb niet eens mijn best gedaan de kwestie tot in alle uithoeken te doorgronden, terwijl de meeste kranten er helder over geïnformeerd hebben. Toch liet ik gisteren vaag een berichtje tot me doordringen en wat ik al dacht, bleek waar: het maakt allemaal geen donder uit. De kans om iets te winnen blijft even klein. Ik zag die kansberekening en dan gaat het om vijf of zes nullen achter de komma. Je kunt net zo goed niet meedoen. Zie je, dat is nou precies iets wat ik niet wil weten! Ik speel zeker een jaar of tien mee, altijd met tien hele loten (want daar begon ik mee) en heb de overtuiging dat ik nauwelijks geld verlies. Dat dit niet waar is, hoef ik niet te weten. Vandaag is er een Oranjetrekking. Daar krijgen ze me niet voor warm. Ik speel alleen mee op de 10de van iedere maand. Als ik daarvan afwijk, heb ik het gevoel dat ik een orde verstoor waardoor mijn kansen helemaal belachelijk worden. Dat dit niet waar is, hoef ik niet te weten. Eens per maand denk ik dat mijn leven verandert, terwijl ik dat niet eens wil!

Columns

  • Mijn werkplek ziet uit op een door muren begrensd binnenplaatsje waar niets gebeurt, bijna niets, soms vliegt er een vogel overheen, er is wilde groene begroeiing waar de wind weleens mee speelt, als het regent is het geluid dat druppels maken als ze op de marmeren tegels terech... lees meer

  • Niet zo lang geleden wás het weer er gewoon. Dag ervoor kreeg je geen waarschuwing dat het morgen hard zou gaan waaien. Laat staan een code. Ook geen woord over de snelheid van de wind. Je merkte het de dag erna op eigen kracht, behoorlijk windje, dus maar niet met de fiets erop... lees meer

  • Het klinkt zo stoer: de crisis is bezworen. Ik wil het helemaal niet meer over het kabinet hebben, liever bijvoorbeeld over aangeschoten hulpsinterklazen of ontroerend lelijke kerstversiering, maar er zijn gedachten die me stuurs achtervolgen. Over die ranzige crisis dus. 

  • Zou premier Schoof toen hij zaterdag door de druilerige herfstochtend aan het hardlopen was, niet gedacht hebben: was de boel maar geklapt dan kon ik voortaan lekker mijn eigen gang gaan? Gewoon met volle teugen van mijn pensioen genieten, zoals meer mensen doen? 

  • Deze krant maakte me gisterochtend vroeg pittig wakker met op de voorkant stevige afbeeldingen van cafetariasnacks, zoals de frikandel speciaal en bakje patat met een vol kapsel van mayonaise. Was omstreeks zes uur, niet het geschikte tijdstip voor zoiets.

  • De dagen naar het einde van het jaar worden voortgetrokken door tradities. Begon met de oliebollenkramen die steeds vroeger paraat staan, waarschijnlijk om te concurreren met de kruidnoten die eind augustus in de schappen liggen. 
    Waarvan het een symptoom is, geen idee, maa... lees meer

  • In een land met bijna evenveel problemen als inwoners is er gelukkig één probleem dat geen echt probleem is, maar toch ook weer wel, het ligt er maar aan hoe je het beleeft. Ik heb het natuurlijk over Sinterklaas. Als ik het goed begrijp, ligt hij ziek in bed, grieperig. Terwijl... lees meer

  • In een land met bijna evenveel problemen als inwoners is er gelukkig één probleem dat geen echt probleem is, maar toch ook weer wel, het ligt er maar aan hoe je het beleeft. Ik heb het natuurlijk over Sinterklaas. Als ik het goed begrijp, ligt hij ziek in bed, grieperig. Terwijl... lees meer

  • Soms heb ik zin in een conservatief standpunt. Nu bijvoorbeeld: ik ben er heel erg op tegen dat er een kinderversie van de fatbike komt. Tot mijn schrik ben ik het eens met minister Madlener, maar dat is echt maar voor héél even.

  • Erg lelijke gebouwen kunnen me fascineren. Graag sta ik er even voor stil en laat het besef goed tot me doordringen dat er ergens een architect is die het heeft bedacht. Met een team, vergaderingen en een opdrachtgever die blij de duim omhoog stak. En een commissie van de gemeen... lees meer

  • Raar dat ik niet wist dat de ouders van scholieren digitaal op de hoogte worden gehouden van de cijfers van hun kinderen. Ik weet het nu doordat ik las dat een school in Zeist daaraan even niet meedoet, voor twee maanden. Waarom? Omdat veel leerlingen stress voelen als hun ouder... lees meer

  • Bijna ieder bericht stemt deze dagen zorgelijk. Zelfs berichten in de marge van het grote grauwe nieuws, zoals over Johan Remkes. Hij is, nee was voorzitter van iets waarvan ik niet weet wat het is: Nationaal Programma Groningen. Daar stopt hij mee `om gezondheidsredenen’. Hij z... lees meer

  • Leven gaat door, maar toch nog even over eergisteren, woensdagavond, toen ik geen zin meer had in de Amerikaanse verkiezingen die voorbij waren, niet in de Nederlandse deskundigen aan de praatprogrammatafels die precies wisten waarom het was gegaan zoals het was gegaan.

  • Altijd voel ik schaamte wanneer bijvoorbeeld een atleet die zojuist een record heeft gebroken en huilend van vreugde en uitputting op weg is naar de huldiging, staande wordt gehouden door een verslaggever die indringend vraagt: “Wat gaat er door je heen?”
    Het antwoord is aa... lees meer

  • Herna Verhagen stopt als topvrouw van PostNL, bericht zal niemand ontgaan zijn. Blijf je topvrouw als je vertrokken bent? Misschien is het een levenslange eretitel. Ik blijf het een prachtig woord vinden, topvrouw, ook in de privésfeer. 
    Ze wordt enorm geprezen, bijvoorbeel... lees meer

Pagina's