Mijn werkplek ziet uit op een door muren begrensd binnenplaatsje waar niets gebeurt, bijna niets, soms vliegt er een vogel overheen, er is wilde groene begroeiing waar de wind weleens mee speelt, als het regent is het geluid dat druppels maken als ze op de marmeren tegels terech... lees meer
Jano van Gool
In de Pers
Recent
Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd
Uitkijken
Op openbare plekken en in openbare ruimtes wordt de laatste tijd erg vaak omgeroepen dat er zakkenrollers actief zijn. Dus uitkijken geblazen. Wordt zo vaak omgeroepen dat ik het idee krijg dat iedereen er een kan zijn. Ik voel dan onmiddellijk op de plek waar mijn portefeuille zit. In mijn binnenzak. Die is één keer gerold, ruim tien jaar geleden. In de trein was dat, waarschijnlijk tijdens het uitstappen. Ik ging dat op het politiebureau vertellen en daarna bood de agent van dienst mij slachtofferhulp aan. Dat aanbod vond ik sympathiek, maar toch ging ik er niet op in. Ik was wel een soort slachtoffer, maar de roof had me niet in psychische nood gebracht. Lastig was het wel, want ik ben iemand met een portefeuille met `alles erin’. Dat is nog steeds zo, daarom voel ik dus even als er wordt omgeroepen dat er zakkenrollers aan het werk zijn. Vervolgens kijk ik om me heen of ik er een zie, maar ja, hoe herken je een zakkenroller? Hoe weten mensen dat ik er geen ben? Ik kan hier wel noteren dat ik niet weet hoe het moet en dat ik wanneer ik het zou proberen, meteen door de man viel, maar ik geloof niet dat ik dat uitstraal. Volgens mij doet een beetje zakkenroller enorm zijn best eruit te zien als iemand die het niet in zijn hoofd haalt zakken te rollen. Hoe doe je dat? Zou het niet weten. Ik steek mijn handen in ieder geval diep in mijn zakken, want met losse handen begint het allemaal. Dan ga ik ver van mensen uit de buurt staan en zorg ervoor dat ik diep in gedachten verzonken raak. Is ook wel aangenaam.
Columns
-
-
Niet zo lang geleden wás het weer er gewoon. Dag ervoor kreeg je geen waarschuwing dat het morgen hard zou gaan waaien. Laat staan een code. Ook geen woord over de snelheid van de wind. Je merkte het de dag erna op eigen kracht, behoorlijk windje, dus maar niet met de fiets erop... lees meer
-
Het klinkt zo stoer: de crisis is bezworen. Ik wil het helemaal niet meer over het kabinet hebben, liever bijvoorbeeld over aangeschoten hulpsinterklazen of ontroerend lelijke kerstversiering, maar er zijn gedachten die me stuurs achtervolgen. Over die ranzige crisis dus.
-
Zou premier Schoof toen hij zaterdag door de druilerige herfstochtend aan het hardlopen was, niet gedacht hebben: was de boel maar geklapt dan kon ik voortaan lekker mijn eigen gang gaan? Gewoon met volle teugen van mijn pensioen genieten, zoals meer mensen doen?
-
Deze krant maakte me gisterochtend vroeg pittig wakker met op de voorkant stevige afbeeldingen van cafetariasnacks, zoals de frikandel speciaal en bakje patat met een vol kapsel van mayonaise. Was omstreeks zes uur, niet het geschikte tijdstip voor zoiets.
-
De dagen naar het einde van het jaar worden voortgetrokken door tradities. Begon met de oliebollenkramen die steeds vroeger paraat staan, waarschijnlijk om te concurreren met de kruidnoten die eind augustus in de schappen liggen.
Waarvan het een symptoom is, geen idee, maa... lees meer -
In een land met bijna evenveel problemen als inwoners is er gelukkig één probleem dat geen echt probleem is, maar toch ook weer wel, het ligt er maar aan hoe je het beleeft. Ik heb het natuurlijk over Sinterklaas. Als ik het goed begrijp, ligt hij ziek in bed, grieperig. Terwijl... lees meer
-
In een land met bijna evenveel problemen als inwoners is er gelukkig één probleem dat geen echt probleem is, maar toch ook weer wel, het ligt er maar aan hoe je het beleeft. Ik heb het natuurlijk over Sinterklaas. Als ik het goed begrijp, ligt hij ziek in bed, grieperig. Terwijl... lees meer
-
Soms heb ik zin in een conservatief standpunt. Nu bijvoorbeeld: ik ben er heel erg op tegen dat er een kinderversie van de fatbike komt. Tot mijn schrik ben ik het eens met minister Madlener, maar dat is echt maar voor héél even.
-
Erg lelijke gebouwen kunnen me fascineren. Graag sta ik er even voor stil en laat het besef goed tot me doordringen dat er ergens een architect is die het heeft bedacht. Met een team, vergaderingen en een opdrachtgever die blij de duim omhoog stak. En een commissie van de gemeen... lees meer
-
Raar dat ik niet wist dat de ouders van scholieren digitaal op de hoogte worden gehouden van de cijfers van hun kinderen. Ik weet het nu doordat ik las dat een school in Zeist daaraan even niet meedoet, voor twee maanden. Waarom? Omdat veel leerlingen stress voelen als hun ouder... lees meer
-
Bijna ieder bericht stemt deze dagen zorgelijk. Zelfs berichten in de marge van het grote grauwe nieuws, zoals over Johan Remkes. Hij is, nee was voorzitter van iets waarvan ik niet weet wat het is: Nationaal Programma Groningen. Daar stopt hij mee `om gezondheidsredenen’. Hij z... lees meer
-
Leven gaat door, maar toch nog even over eergisteren, woensdagavond, toen ik geen zin meer had in de Amerikaanse verkiezingen die voorbij waren, niet in de Nederlandse deskundigen aan de praatprogrammatafels die precies wisten waarom het was gegaan zoals het was gegaan.
-
Altijd voel ik schaamte wanneer bijvoorbeeld een atleet die zojuist een record heeft gebroken en huilend van vreugde en uitputting op weg is naar de huldiging, staande wordt gehouden door een verslaggever die indringend vraagt: “Wat gaat er door je heen?”
Het antwoord is aa... lees meer -
Herna Verhagen stopt als topvrouw van PostNL, bericht zal niemand ontgaan zijn. Blijf je topvrouw als je vertrokken bent? Misschien is het een levenslange eretitel. Ik blijf het een prachtig woord vinden, topvrouw, ook in de privésfeer.
Ze wordt enorm geprezen, bijvoorbeel... lees meer