Vaak, misschien iets te vaak heb ik erop aangedrongen beetje zuinig om te gaan met het woordje `leuk’. We noemen en vinden te snel iets leuk. Leuke trui, leuk kapsel, leuke snack. Aan leuk moet een zekere amusementswaarde hangen. Klinkt veel te theoretisch, maar ik weet even nie... lees meer
Jano van Gool
In de Pers
Recent
Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd
Uitkijken
Op openbare plekken en in openbare ruimtes wordt de laatste tijd erg vaak omgeroepen dat er zakkenrollers actief zijn. Dus uitkijken geblazen. Wordt zo vaak omgeroepen dat ik het idee krijg dat iedereen er een kan zijn. Ik voel dan onmiddellijk op de plek waar mijn portefeuille zit. In mijn binnenzak. Die is één keer gerold, ruim tien jaar geleden. In de trein was dat, waarschijnlijk tijdens het uitstappen. Ik ging dat op het politiebureau vertellen en daarna bood de agent van dienst mij slachtofferhulp aan. Dat aanbod vond ik sympathiek, maar toch ging ik er niet op in. Ik was wel een soort slachtoffer, maar de roof had me niet in psychische nood gebracht. Lastig was het wel, want ik ben iemand met een portefeuille met `alles erin’. Dat is nog steeds zo, daarom voel ik dus even als er wordt omgeroepen dat er zakkenrollers aan het werk zijn. Vervolgens kijk ik om me heen of ik er een zie, maar ja, hoe herken je een zakkenroller? Hoe weten mensen dat ik er geen ben? Ik kan hier wel noteren dat ik niet weet hoe het moet en dat ik wanneer ik het zou proberen, meteen door de man viel, maar ik geloof niet dat ik dat uitstraal. Volgens mij doet een beetje zakkenroller enorm zijn best eruit te zien als iemand die het niet in zijn hoofd haalt zakken te rollen. Hoe doe je dat? Zou het niet weten. Ik steek mijn handen in ieder geval diep in mijn zakken, want met losse handen begint het allemaal. Dan ga ik ver van mensen uit de buurt staan en zorg ervoor dat ik diep in gedachten verzonken raak. Is ook wel aangenaam.
Columns
-
-
Tijdens het natafelen begon iemand, misschien wel de gezondste van ons, ja, hoe dan ook de meest bewuste eter, over het eten van insecten, meelwormen om precies te zijn: “Wordt spoedig de normaalste gang van zaken.”
Als veel te vaak denk ik dan: dat zien we tegen die tijd w... lees meer -
Soms is iets bij wijze van spreken en moet je het niet letterlijk nemen. Ik las tragische berichten over PostNL: ze gaan nog minder bezorgen dan nu al het geval is. Dat een brief of kaart die je vandaag post, morgen ter plekke is, heb je al lang uit je hoofd gezet. Het is binnen... lees meer
-
In een rapport van de onderwijsinspectie staat dat het slecht gesteld is met de rekenvaardigheden van leerlingen in de onderbouw. Daar hangt ook een conclusie aan: dat ze later niet goed kunnen functioneren in de maatschappij.
Over die conclusie denk ik al een tijdje na. ... lees meer -
Paar weken geleden ging het over ufo’s die vijftig jaar geleden boven het Friese plaatsje Gorredijk waren gesignaleerd. Niet door één personen, nee, meer mensen. Herinner ik me niets van. In 1974 zat ik in een fase van mijn leven met waarschijnlijk weinig ruimte voor dat soort v... lees meer
-
Bij het bericht van de dood van Joan Haanappel dacht ik meteen: legendarisch. Geloof zelfs dat ik het woord hardop uitsprak. Niemand van mijn generatie kent haar naam niet. Niet alleen mijn generatie, Lindsay van Zundert, kunstschaatsster van nu, spreekt vol liefde en bewonderin... lees meer
-
Op de fitnessclub moet je altijd beginnen met een kwartiertje op de spinningfiets, een fiets waarop je nergens heen kunt, op een standaard. Warmdraaien. Staan er vier naast elkaar.
Vaak zit mijn bevriende buurman naast me. Hij gaat harder dan ik. Heb geleerd dat niet erg t... lees meer -
Kleine dingen kunnen grote dingen zijn. In De Volkskrant lees ik een interview met ex-minister Grapperhaus. Erboven staat dat hij Wilders ongeloofwaardig als minister-president vindt. Vind ik ook.
-
In de jaren vijftig werd er bij ons thuis nog vaak over de oorlog gesproken. Dat was overal zo. Misschien zeg ik het niet goed, maar het was altijd net alsof ze voorzichtig, beetje bedremmeld, naar woorden zochten, zeker wanneer het ging over dierbaren die niet waren `teruggekom... lees meer
-
Als ik een bericht krijg dat me eraan moet herinneren dat ik dan en dan bij de tandarts of mondhygiëniste moet zijn, staat er een QR-code bij. Met de opdracht die na binnenkomst te scannen.
-
Goed voor mijn humeur, die foto van een lachende postbode, gisteren in deze krant. In uniform ook nog, inclusief pet. Foto is uit 2012, ik dacht dat het uniform toen al lang was afgeschaft. Kan haast niet geloven dat het niet zo was, maar misschien had de postbode het vanwege zi... lees meer
-
Je denkt dat het niet waar is, je wilt dat graag denken, maar misschien is het toch waar of een beetje waar, maar wel waar genoeg: de formatie ligt min of meer even stil vanwege de voorjaarsvakantie. Ja, de informateur moet zich in alles verdiepen, maar die voorjaarsvakantie is... lees meer
-
Aan het begin van deze eeuw ging ik met een collega (v) voor een radioprogramma van de VPRO naar evenementen waar we normaal nooit aan toekwamen. Daarvan deden we dan gul verslag. Ik noem Holiday on Ice. Of een Woonbeurs. En natuurlijk de Huishoudbeurs die vandaag weer openbloei... lees meer
-
Ze keek weergaloos vrolijk naar binnen, de jonge vrouw die voorbij het huis stepte. Ik kende haar niet, maar door haar lach vergiste ik me misschien en hadden we toch een keer met elkaar te maken gehad. Sommige mensen kunnen zwaaien met hun lach. Daarom zwaaide ik terug.
Ze... lees meer -
Ernstige dag gisteren. Ja, Valentijnsdag, maar ik heb er niets van gemerkt, wat verder niet erg is, maar het maakte de dag wel ernstig. Het formatiedebat natuurlijk: ook enorm ernstig. Ook was het Aswoensdag, een opmerkelijke dag in mijn katholieke jeugd.