Soms weet je dat er iets fout zit, beter gezegd iets kapot aan het gaan is zonder dat te willen weten, want je hebt helemaal geen zin in een actie die nodig is om korte metten te maken met het defect. Je negeert het, maar als je je er bewust van bent dat je dat doet, negeer je h... lees meer
Jano van Gool
In de Pers
Recent
Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd
Lucifer
In een café zit ik gisterochtend een krant te lezen als er vanaf een belendend tafeltje ineens een naam uit een ver verleden naar me toe tuimelt. En het wonderlijke is dat die naam wordt uitgesproken door twee jonge mensen. Ik vind dat zo wonderlijk dat ik het liefst hun gesprek aandachtig zou willen volgen, maar dat doe ik niet, want ik ken mijn manieren. Daarom blijf ik maar in mijn eentje een beetje in die naam hangen, terwijl ik ook wel weet dat mijn dag daardoor aanzienlijke vertraging oploopt. Hier komt de naam: Kees Schilperoort. Mijn moeder zei destijds over hem `niet moeders mooiste’, maar hij was razend populair. Ik denk dan aan televisieprogramma’s als Het Gulden Schot of De Boertjes van Buut’n, Ik herinner me zelfs nog onder welke naam Kees Schilperoort in De Buurtjes van Buut’n optrad, en geloof me, ik heb het niet opgezocht: Gait-Jan Kruutmoes. Wat het programma precies behelsde, staat me niet meer bij, wel dat het vrolijk was. Ik meen dat hij op het kookpunt van zijn roem raakte toen hij een radiospelletje presenteerde waarin luisteraars een geluid moesten raden: Raden Maar. Het werd rond het middaguur uitgezonden. Wéér: ik vond er iets aan, maar toch kan ik het zo oproepen. Het waren geluiden als een lucifer die op een houten vloer valt of een nietend nietapparaat, hoewel dat laatste waarschijnlijk te makkelijk te raden was. Wanneer speelde dit zich af? Ik gok begin jaren zeventig. Dat was niet bepaald een ongecompliceerde tijd, maar toch was alles in Nederland écht veel overzichtelijker.
Columns
-
-
In mijn directe omgeving worden ze er weleens moe van dat ik wat erg is, niet meteen héél erg vind. Ik heb het niet over dood en rampen, nee, het erge dat bij het gewone dagelijks leven hoort. Ik ben ervan overtuigd dat er altijd ergens een zonzijde is en die zoek ik dan. Soms d... lees meer
-
Hier in de buurt is een slijterij die World of Nix heet, beetje sombere naam, je zou kunnen denken dat daar alles ophoudt, maar het is een monter bedrijf. Ze verkopen daar uitsluitend dranken zonder alcohol, geen limonade, maar drank waarvan je gewend bent dat er juist wel alcoh... lees meer
-
Afgelopen dagen zagen we president Trump vaak een handtekening zetten, geen momenten die optimistisch stemmen. Decreten zijn het. Telkens als hij er een heeft ondertekend, laat hij dat zien, trots op zijn handtekening. Het lukt me niet zijn manier van denken te begrijpen, maar d... lees meer
-
Als je werk maakt van 30 dagen zonder klagen, heb je een zekere verantwoordelijkheid. Je moet bijvoorbeeld ingrijpen als er in je omgeving geklaagd wordt. Je zegt dat je dat niet tolereert, groot woord misschien, maar je houdt ook niet je mond als je niet verdraagt dat... lees meer
-
Het fijne weet ik er nog niet van, maar als het fijne echt fijn is, overkomt het me vanzelf. Maar het bericht versier ik met bonte slingers en ook blaas ik blij op de loftrompet. Waar heb ik het over?
Over de topcampagne die uit België komt: 30 dagen zonder klagen.... lees meer -
Altijd voel ik lichte weerstand wanneer iemand een zin begint met: “Je gaat me toch niet vertellen dat…”
Gaat dan om iets wat je juist graag wil vertellen. Of graag, dat misschien dat niet, maar wat je wel belangrijk vindt. Wind wordt je uit de zeilen genomen.
“Je gaat... lees meer -
Hij ziet eruit alsof hij lang harde tegenwind heeft gehad, maar dat heeft geen invloed op zijn goede humeur. Een tevreden lach wijkt niet van zijn gezicht. Schuin tegenover het huis hier buigt hij zich over een bak vol grieperige planten. Zelden zag ik iemand zo secuur een plant... lees meer
-
Als er een groot conflict in de wereld wordt opgelost, komen er in de Nederlandse praatprogramma’s altijd deskundigen aan het woord die precies weten hoe het zit. Die overtuiging dragen ze op volle kracht uit, ze dulden weinig tegenspraak en het is allemaal zo stellig dat je je... lees meer
-
Uitstekend dat Arnhemmers brieven van de gemeente mogen terugsturen als ze die niet helemaal of helemaal niet begrijpen. Ik hoor dat het niet alleen in Arnhem mag, maar ook in andere plaatsen. Iedereen zou het mogen, nee, moeten doen.
-
Er zijn gelukkig nog veel berichten die vrolijk stemmen. Bijvoorbeeld dat zondag honderden Londenaren in onderbroek met de metro reisden. Project heeft zelfs een naam: No Trousers Tube Ride. Is ooit begonnen in New York, en heeft zich daarna over de wereld verspreid.... lees meer
-
Stel: ik breng mijn auto ter reparatie naar de garage. “Gaan we doen,” zegt de chef van het bedrijf. Paar dagen gebeurt er niets. Ik informeer en hoor dat ze niet precies weten wat er aan de hand is en daarom ook nog geen idee hebben van een oplossing: “Nog even geduld, alstubli... lees meer
-
Bij voetbalwedstrijden druk ik de stilteknop in wanneer deskundigen aan het woord komen. Zo ook bij interviews met spelers, of interviews, groot woord, interviewtjes.
-
In veel gevallen worden we consumenten genoemd. Soms vind ik dat lastig. Alsof je de hele tijd bezig bent van alles te consumeren. Je hebt ook weleens wat anders aan je hoofd.
Deze week liet PostNL ons, consumenten, weten dat vanaf februari de brievenbussen niet meer na 17... lees meer -
Eergisteren stond in deze krant dat we de saaiheid moeten omarmen. Aanleiding voor deze oproep is dat veel mensen last hebben van somberheid in januari. In het artikel komt hoogleraar psychologie Stefan van der Stigchel aan het woord die zegt dat het allemaal mee kan vallen.