Soms, niet vaak, ben ik jaloers op de Britten. Als hun politici privé in de fout gaan, is het altijd spectaculair. Neem het seks- en drugsschandaal van de vicevoorzitter van het Hogerhuis, John Sewel. Hij trad zondag af. Er was een filmpje gemaakt van een nacht in zijn Londense pied-à-terre. Het kon die nacht niet op. Twee prostituees, cocaïne snuiven van een ontblote vrouwenborst en dan ook nog een oranje bh omdoen. Vooral dat laatste detail vind ik boeiend. Het wijst erop dat hij het erg naar zijn zin had en daar ook vrolijk van werd.
Pas zaterdagochtend wist ik dat het die dag ging stormen. De dagen ervoor waarschijnlijk niet goed opgelet. Toen ik de radio aanzette, hoorde ik het. En ook dat Nederland er niet goed op was voorbereid. Gelukkig, dacht ik, ben niet de enige. Zomerstorm! Prachtig woord. Door mijn hoofd raast ook weleens een zomerstorm. Kan ook in de winter zijn trouwens. Probleem was dat ik door het gebied moest waarvoor Code Rood was afgegeven. Met de auto. Met de trein kon natuurlijk ook maar dan moest het mooi weer zijn en dat was het dus niet.
Vandaag is het Zwarte Zaterdag. Twee hoofdletters, dus dan is het menens. We hebben het weer over Frankrijk. De ANWB adviseert zo laat mogelijk te vertrekken en liever niet over de snelwegen te rijden. De meeste vakantiegangers doen dat toch, want vakantie is vakantie en dan valt er echt geen seconde te verliezen. Wat ook interessant kan zijn, is morgen te vertrekken. De auto is ingepakt, er kan geen tandenstoker meer bij, de caravan hangt er popelend achter, en dan dus besluiten vandaag thuis te blijven, terwijl de vakantie toch begint.
Vandaag is het Zwarte Zaterdag. Twee hoofdletters, dus dan is het menens. We hebben het weer over Frankrijk. De ANWB adviseert zo laat mogelijk te vertrekken en liever niet over de snelwegen te rijden. De meeste vakantiegangers doen dat toch, want vakantie is vakantie en dan valt er echt geen seconde te verliezen. Wat ook interessant kan zijn, is morgen te vertrekken. De auto is ingepakt, er kan geen tandenstoker meer bij, de caravan hangt er popelend achter, en dan dus besluiten vandaag thuis te blijven, terwijl de vakantie toch begint.
In mijn kindertijd zagen we de intocht van de Vierdaagse een paar keer bij vrienden van mijn ouders. Die hadden een huis aan de Sint Annastraat, met een groot balkon aan de voorkant. Betere plek was volgens mij niet denkbaar. Ik voelde me dan ook bevoorrecht en hoopte dat bijvoorbeeld klasgenoten me in die bevoorrechte positie zouden zien. Zij moesten op de stoep dringen om een glimp van de grote gebeurtenis op te vangen en ik zat ontspannen op een ereplaats. Ik geloof dat ik in de tweede zat, van de lagere school dus, toen ik ineens een jongen uit mijn klas zag.
Als kind dacht ik al na over buitenaards leven. En als ik dat in bed deed, kon ik niet in slaap komen, zo spannend vond ik het. Ik ben helaas al een tijdje geen kind meer, maar het houdt me nog steeds bezig. Naar films waarin deze kwestie een rol speelt, kijk ik zelden, want het buienaards leven dat zich daarin manifesteert, is bijna nooit bemoedigend. Dat komt door hoe wij als mensen over onszelf denken: alles wat niet op ons lijkt, kan niet veel soeps zijn. Dat is volgens mij een misverstand. Loop deze dagen maar eens over het strand.
Je staat er niet altijd bij stil dat sommige dingen bedacht zijn. Met bedacht bedoel ik dat erover nagedacht is. Ik las gisteren een artikel over de vorige maand overleden modeontwerper Dick Holthaus. Hij is de uitvinder van het broekpak, begrijp ik nu. Voor het televisieprogramma `Eén van de acht’ kleedde hij Mies Bouwman. En toen kwam het voorstel dus: broekpak. Mies Bouwman wilde eerst niet, maar de ontwerper hield vol. Ze ging overstag en daarna was het einde zoek. Misschien was het al door iemand bedacht, maar in Nederland was het nog niet of nauwelijks te zien.
Fascinerend dat er aan de Vierdaagse wandelaars meededen die zich per taxi van controlepost naar controlepost lieten vervoeren. Of op de fiets sprongen. Dit jaar kan dat niet meer, want er zijn nu ook mobiele controleurs van wie niemand weet waar ze hun werk zullen doen. Ze letten ook op de kleding van de deelnemers. Die moet betamelijk zijn. Ben ik een groot voorstander van. De Vierdaagse is een internationaal festijn, maar vooral Nederlanders kunnen qua kleding beschamend omgaan met warm weer. De controleurs moeten ook voorkomen dat er in tuinen geplast wordt.
In een Nederlandse zomer gebeurt er weinig waarover publiekelijk te praten valt. Daarom zijn alle praatprogramma’s met vakantie. Dat heeft voor- en nadelen. Heel raar, maar soms mis je ze toch. Nu bijvoorbeeld. Graag had ik bij Matthijs of Eva of Humberto of Sven of Max de rechter aan het woord gehoord die een agent tot twee jaar cel veroordeelde. Die agent wilde op een parkeerterrein in Heerlen een ramkraker aanhouden. Die ramkraker reed op de agent af. Daarom voelde die zich bedreigd en schoot. De ramkraker werd niet geraakt, maar degene die naast hem zat.
Het is niet veel, 6 euro voor een uitleg waaraan je iets hebt. Toch wordt er gemord over dit apotheektarief. Je kunt je afvragen wat een uitleg is en wat niet. Gisteren haalde ik een medicijn op en toen zei de apothekersassistente: `U heeft dit al eerder gehad.’ Ik knikte. Ze vroeg: `U weet dus hoe u het moet gebruiken?’ Ik antwoordde dat ik dat wist en vertelde voor de zekerheid hoe ik het gebruikte. De apothekersassistente knikte tevreden. Ik ook en we namen afscheid. Ze zei niet: `Tot de volgende keer.
