In wat je wel of niet mag, kunt of moet zeggen, maak ik dagelijks fouten. Meestal heb ik dat pas in de gaten als het te laat is, maar ja, zo gaat dat nu eenmaal met fouten. Soms besef ik het tijdens het maken van de fout en dan ga ik die meteen corrigeren waardoor de fout veel meer aandacht krijgt, en daarvan zeg ik uiteraard dat het echt niet de bedoeling is.
Goed te horen dat schaken onder jongeren steeds populairder wordt, ook bij jongeren die nog erg jong zijn. Uiteraard is er onderzoek naar gedaan en de resultaten laten alleen maar positieve effecten zien, zoals versterking van concentratie, doorzettingsvermogen en geheugen. Ook leer je er organiseren van: hoe bereik je je doel, welke stappen moet je zetten? Ik vat het kort door de bocht samen, maar hier komt het in eerste instantie op neer. Kinderen die de hele dag door sociale media bestookt worden, krijgen ook wat meer rust in hun hoofd.
Aan het begin van het kleine dorp aan zee staat een groot bord met daarop een oranje slak. De tekst ernaast maant ons langzaam te rijden. In mijn opschrijfboekje noteer ik: `Welk oranje beest zie je aan de overkant?’ Ik ben een speurtocht aan het uitzetten voor de kleinzonen, 10 en 7. Met vragen. Lijkt me prima tijdsbesteding voor een paasdag. Beetje grijs weer, dus het strand is maar matig aan de orde. Misschien is de vraag naar het beest te simpel, maar dat maakt niet uit, ieder onderdeel van de speurtocht veroorzaakt onbeschrijflijke spanning.
Herinneringen houden me altijd sterk bezig. Niet omdat ik graag blijf hangen in het verleden, nee zeg, maar wat mij fascineert is dat veel gebeurtenissen zo sterk zijn dat ze nooit verdwijnen. Je kunt die dan wel herinneringen noemen, maar ze horen bij je leven, en dat leven is er nú aan de hand.
Hier om de hoek is een school waar basisonderwijs wordt gegeven, en daarom is het tussen kwart over 8 en half 9 altijd spitsuur. In de middag zal dat ook het geval zijn, maar dat maak ik nooit mee, omdat ik dan op een stille plek in huis zit. Veel kinderen worden met de auto gebracht of in zo’n bakfiets. Ja, de school staat in een buurt waarin over welvaart niet veel te klagen valt. Soms verbaas ik me over kinderen van een jaar of zeven die in de bakfiets getransporteerd worden, maar die verbazing is natuurlijk niet de bedoeling.
Buikloop wordt iets bespreekbaarder de laatste tijd. Eerst waren het de spelers van het Nederlands elftal die naar huis moesten. Oorzaak kip kerrie, maar dat werd later ontkend, terwijl het natuurlijk wel kip kerrie was, immers altijd een ontregelend gerecht. Dinsdag onze premier. Voor het eerst in dertien jaar moest hij zich ziek melden `omdat ik waarschijnlijk iets verkeerds heb gegeten’.
Van sommige instituten heb ik geen weet. Zo had ik nog nooit gehoord van het Rijksinstituut voor Volksgezondheid en Milieu. Ligt aan mij, lijkt me een belangrijke organisatie. Het instituut heeft bijvoorbeeld laten onderzoeken hoe het zit me de klussers in dit land. Er zijn acht experts ingezet en tien doe-het-zelvers geïnterviewd. Conclusie: we klussen te roekeloos. Ik vat het kort door de bocht samen, maar daar komt het op neer.
Als veel te veel mensen op min of meer hetzelfde moment door een niet al te ruime in- of uitgang moeten, komt niet het beste in onszelf naar boven. Het spoor tussen Utrecht en Arnhem wordt gerepareerd. Treinreizigers die zich op hun reis voorbereiden, weten dat, maar de meeste niet. Die horen dat in de trein: `Wegens geplande werkzaam heden gaat deze trein niet verder dan Driebergen-Zeist’ en als je dan naar Nijmegen moet, ga je via Den Bosch, en naar Arnhem met de snelbus.
Er zijn woorden waaraan ik normaal nooit denk. Bijvoorbeeld: feestzaal. Zangeres Beatrice van der Poel en ik trekken door het land met ons programma Montere weemoed en vrijdag kwamen we daarmee in een feestzaal terecht, ver weg in Brabant. Kostte veel tijd er te arriveren, vrijdagmiddag, dus de ene file na de andere en de hemel huilde onophoudelijk.
`U kunt bij aankomst uw QR-code gebruiken.’ Voor mijn afspraak met de tandarts of mondhygiëniste krijg ik een paar dagen daarvoor een herinneringsbericht. Vriendelijk is dat. Bericht eindigt met verwijzing naar die code, nu ongeveer een dik jaar. Die code zoek ik op voordat ik naar binnenga, want ik stuntel niet graag voor de balie met mijn mobiele telefoon, wat je automatisch doet als je daarop een bericht moet zoeken. Terwijl je dat aan het doen bent, zeg je dat je het herinneringsbericht aan het zoeken ben, sterk voorbeeld van overbodige mededeling.
