Jano van Gool

In de Pers

Montere Weemoed II, met Thomas Verbogt & Beatrice van der Poel - Gezien op 2 maart 2022, OBA Theaterzaal, Amsterdam  ... - Kester Freriks in: Theaterkrant lees meer
The Tree of Life. Soeben ausgelesen: Thomas Verbogt – „Wenn der Winter vorbei ist“ (2020) - Keine 100 Seiten und auch keine 50 Seiten, nein genau eine einzige Seite brauchte es.... - David Wonschewski in:  lees meer
Nieuwe roman van Thomas Verbogt, een wrokloze boomer - Thomas Verbogt zoekt naar manieren om van het leven te houden en er zin aan te geven.... - Rob Schouten in: Trouw lees meer

Recent

Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd

Druppel

Je mag het niet zeggen, maar ik zal blij zijn als het woensdag is. Nee, dónderdag, want woensdag moet er graag héél veel worden opgeruimd. Had er ineens genoeg van. Kwam niet eens door de koningswuppie, hoewel dat een belangrijke druppel was. Ik moet eerlijk zijn: ik was zelf de echte druppel. Vrijdag liep ik in Dordrecht rond, een mooie stad waar ik te weinig kom, en daar passeerde ik een winkel met een etalage vol oranje dingen, en een bord waarop het woord `snuffelen’ stond. Normaal vlucht ik ver weg voor dat woord, maar nu niet. Dat kwam doordat ik een vaas in de etalage zag staan. Een witte vaas, met een gouden rand, met aan twee kanten een portret van Willem-Alexander met daaronder: 18 jaar. Keurig kapsel, ouwelijke glimlach. Een oerlelijke vaas. Ik moest die hebben. De mevrouw van de winkel die nogal sterk op het woord `snuffelen’ leek, zei dat de vaas etalagemateriaal was dat ze pas na dinsdag zou verkopen. Ik zei dat ik het jammer vond, aangezien ik dan niet meer in Dordrecht was. Ze zuchtte commercieel en zei `Vooruit dan maar’ en ik betaalde vijftien euro en reisde even later weer naar huis. Nog nooit kocht ik een vaas, maar nu staat deze voor het raam. Soms houden mensen halt en die wijzen ernaar. Als ik toevallig bij de vaas sta, zwaaien ze naar me. En ik zwaai terug. Morgenavond laat, wanneer ik een beetje hallucineer van de feestelijkheden, zal ik me afvragen wat ik verder met de vaas moet. Waarschijnlijk ontstaat er lichte hoofdpijn, maar die hoort bij de veranderingen in het koninkrijk.

 

Columns

  • In de Beurs van Berlage te Amsterdam is een fototentoonstelling te zien, getiteld `Onze koningin’. Helder. Ik passeer de ingang en hoor een lied van Ramses Shaffy, Zing huil bid lach werk en bewonder. Het wordt op orkaansterkte ten gehore gebracht en dat intrigeert me. Daarom ga... lees meer

  • Dat het vorig jaar om een 1 april-grap ging, was me ontgaan. Ik heb het over het voorstel van de CDA in Lingewaard honden wangslijm af te nemen. Als het baasje van een hond verzuimd heeft de hondendrol op te ruimen, kan die makkelijk worden opgespoord. Vreemde zin is dit. Het bá... lees meer

  • Van de handel en wandel van de nieuwe paus worden we uitvoerig op de hoogte gehouden. Uitvoeriger dan ooit, lijkt het. Het is niet erg, het valt alleen op. Misschien wordt op den duur duidelijk waar het op wijst. Zo las of hoorde ik gisteren dat hij zondag met een mis op het St.... lees meer

  • Er woedt een veldslag binnen de doe-het-zelfketens en bouwmarkten. Ik wist het niet, ik las het in de krant. Kortingsbonnen, wilde folders, dat soort dingen. De oorlog zal tijdens het Paasweekeinde het kookpunt bereiken, want dan gaat half Nederland naar die plekken toe. En naar... lees meer

  • In deze Boekenweek, die morgen alweer eindigt, reis ik rond met mijn nieuwe roman. Ik lees eruit voor en praat er met lezers over. Dat doe ik graag, het is eervol. Het is ook altijd de bedoeling dat ik vertel waar het boek over gaat en dat vind ik moeilijk. Ik weet het wel natuu... lees meer

  • Rond half acht in de ochtend arriveert voor het station een man op een scootmobiel. Dat ik het tijdstip weet, komt doordat ik dan ook regelmatig de trein moet nemen. Ik sla hem belangstellend gade. Hij stapt vrij kwiek van zijn voertuig af, in ieder geval kwieker dan de voorzien... lees meer

  • In het boek dat we deze week van onze boekhandelaar cadeau krijgen schrijft Kees van Kooten over zijn militaire diensttijd: `En wanneer je ’s nachts op wacht moest staan, maande de officier van piket de middag tevoren dat je niet mocht flauwvallen wanneer de Prans onverhoeds zou... lees meer

  • Graag kom ik in kleine dorpen, vooral in van die dorpen die de indruk wekken dat er niets gebeurt, máár enzovoort. Ze zeggen veel over Nederland. Ik lees dat de geldautomaat uit de kleine dorpen aan het verdwijnen is. Eerst de kleine bankkantoren en nu dit weer. Banken vinden he... lees meer

  • Al ruim een halve eeuw heb ik een abonnement op de Donald Duck. Soms even niet, maar dat duurde nooit lang. Ik hecht aan vaste waarden. Zaterdag las ik een interview met de hoofdredacteur van de Nederlandse editie. Het gaat over instellingen die ervoor betalen in een avontuur va... lees meer

  • Waarom is het meestal de bedoeling dat je lacht op een foto? Vind ik een foto mislukt als er iemand op staat die dat niet doet? Nee. Deze piepkleine kwestie hield me als kind ook al bezig. Eerst was het `Kijk eens naar het vogeltje!’. Wilde ik best doen, maar dan moest er wel ee... lees meer

  • Woensdagavond zat ik niet thuis naar de televisie te kijken, ik was erg onderweg en werd via sms’jes op de hoogte gehouden. Het eerste was simpel: `Rook.’ Het is opvallend dat een nieuwe paus ons zo bezighield de afgelopen weken. Meer dan ooit. Het komt slechts ten dele uit reli... lees meer

  • Paar dagen geleden moest uit mijn boeken voorlezen op een festival. Dat werd gehouden op een vakantiepark ergens in Flevoland. Ik werd in de ochtend verwacht. Mijn optreden vond plaats tijdens het ontbijt. Zelf ontbijt ik het liefst in stilte, maar dat geldt niet voor iedereen.... lees meer

  • Erg vind ik het niet, maar ik heb het gevoel dat de actrice Halina Reijn zeer aanwezig is in het leven van ons allemaal. Omdat de Nederlandse televisie erg bezig is met wat er op de Nederlandse televisie te zien is, hoorde en zag ik haar intens, vanwege een nieuwe serie dus, `Ch... lees meer

  • Laatst zat ik in een restaurant waar Johan Cruijff binnenkwam. Nog voordat hij de deur achter zich had gesloten, had iedereen het in de gaten. Er gebeurde iets, maar het is moeilijk te omschrijven wat dat precies was. Johan Cruijff is hieraan gewend. Waarschijnlijk hoeft het nie... lees meer

  • Het blijft altijd verbazingwekkend: mensen die de stad benaderen als een jungle. Enorme bergschoenen aan, kleren met een stuk of twintig opbergmogelijkheden en natuurlijk een angstaanjagende rugzak. Zaterdagochtend lopen er twee voor me, vrouwen, net middelbaar, praktische kapsels, nogal breed –... lees meer

Pagina's