Vrijdag moest vertellen over mijn werk in een klein dorp in de buurt van Assen, in het melancholieke vlakke landschap van de nederblues. ’s Middags belde ik op over hoe laat ik precies werd verwacht en of ik nog ergens iets kon eten. De woordvoerster van de organisatie zei dat h... lees meer
Jano van Gool
In de Pers
Recent
Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd
Kanga
Een stuk gezonde spanning. Dát voelt de burgemeester van De Rijp die dadelijk de koninklijke familie ontvangt. Ik zag haar gisterochtend op televisie, een zonnige vrouw die geen problemen heeft met een stuk gezonde spanning. Zelf houd ik ook wel van die spanning. Daar krijg je energie van. Het is ook spanning die je scherp houdt. Hoe het met Amstelveen zit, weet ik niet, maar voor De Rijp was het duidelijk de belangrijkste dag van het jaar. Ik ken De Rijp. Mooie plek, ook zeer het Nederland van vroeger. En dat laatste is belangrijk op Koningsdag. In De Rijp kondigt een ouderwetse dorpsomroeper, gehesen in een zwarte pieten-pak, de koninklijke bus aan. Ook hem zag ik gisterochtend op televisie. Met een landelijk accent gaf hij te kennen dat het niet niks was wat hij daar staat te doen. Geloof ik met genoegen. Onze koning wil het liefst modern functioneren. Dat gaf hij al herhaaldelijk te kennen. Vandaag zal waarschijnlijk de laatste Koningsdag zijn die lijkt op Koninginnedag. Ik ben benieuwd of dat lukt. Ja, op de Koningsspelen gisteren begon stak de nieuwe tijd feestelijk de kop op: `Doe de kanga, doe de kanga, doe mij maar lekker na, en we shaken er op los, ja we shaken er op los.’ Op de radio hoorde ik kritiek op de Koningsspelen. De verplichte Oranjegekte zou lijken op de persoonsverheerlijking van de Noord-Koreaanse leider. Kom op, denk ik dan. Waarschijnlijk gaan we naar een tussenweg zoeken. Waarom niet het defilé van vroeger in een nieuw jasje? Als we maar dat fijne stuk gezonde spanning voelen.
Columns
-
-
Voor het stoplicht sta ik achter twee mannen. Ze zijn druk in gesprek. Als het groen wordt, slaat de ene man de andere op de schouder en zegt: `Ik ga er vandoor, want ik moet nog een tafel zagen.’ Hij zwaait, de andere man zwaait ook en ik denk na over die handeling, een tafel z... lees meer
-
Waarschijnlijk is het typerend voor ons onderbewustzijn dat er weinig zinnigs over te zeggen valt. Behalve natuurlijk door deskundigen, maar daar hoor ik niet bij. Helaas, zeg ik erbij. De laatste tijd vergeet ik vaak het woordje `niet’ als ik aan het schrijven ben, Ik zeg nu we... lees meer
-
Met de problemen rond Zwarte Piet heb ik me nauwelijks bemoeid. Niet alleen omdat ik wel iets beters te doen had, maar ik vond het ook nuttig voor mijn karakter me introvert te beheersen. Ik schaamde me een beetje. Dat dus wel. Het is een vorm van schaamte die ik vaak voel, en w... lees meer
-
Als je, zoals ik, de herfst het beste seizoen van het jaar vindt, kun je in oktober je geluk niet op. Klinkt pathetisch, maar toch is het zo. Ik verheug me nu al op oktober volgend jaar. Natuurlijk slaat de melancholie ook toe, maar die hoort bij de kleur van het ochtendlicht. H... lees meer
-
Waarschijnlijk wordt de musical Love Story een hit. Veel mensen zijn gek op musicals. Ik hoor daar niet bij, maar dat is niet omdat ik op het genre neerkijk. Wel ben ik even in 1970, een Nijmeegse herfstavond: ik ga met een meisje naar de film Love Story, een de film die niet aa... lees meer
-
Meestal besef ik nauwelijks dat ik ouder word. Maar soms dringt het ineens fel tot me door. Gisteren was er zo’n moment. Toen ik las over het leven van Leen Timp die vorige week vrijdag overleed. Natuurlijk wist ik dat hij een grote rol speelde in de geschiedenis van de Nederlan... lees meer
-
Op zondagochtend kijk ik soms televisie. Het is meer een terloopse activiteit dan dat ik mijn volle aandacht mobiliseer. Dat kan echter zelden als staatssecretaris Teeven in beeld komt. Die eist je meteen op. Hij kijkt altijd alsof hij je enorm op je donder wilt geven. Zoals gi... lees meer
-
Op weg naar Albert Heijn zet ik in gedachten de ingrediënten voor nasi goreng op een rijtje. Ik ben niet in veel gerechten goed, maar met nasi goreng kom ik een eind. Twee keer op een dag een supermarkt bezoeken vind ik niet te doen, dus ik mag niets vergeten. Voor de winkel wor... lees meer
-
Mannenbladen gaan verdwijnen. Ik heb het over Nieuwe Revu, Playboy en Panorama. De uitgever moet bezuinigen. Wie vindt het erg? Hebben mannenbladen nog een functie in onze samenleving? Ik heb nu twee keer het woord `mannenbladen’ genoteerd en dan krijgt het iets heel doms. Nog een keer: mannenbl... lees meer
-
Soepel woord: rijstrook. Vooral als je het hardop uitspreekt. Daarom is het zo jammer dat er altijd iets mis mee is wanneer het in een verkeersbericht voorkomt. Dan hoor je dus dat er ergens een file is, ten gevolge van een ongeluk, en er twee rijstroken dicht zijn. Wat ik dan weer wel heb is dat... lees meer
-
In Trouw lees ik een interview met de theoloog Marco Derks. Hij wilde predikant worden, maar dat kon niet omdat hij homo is. Hij zegt: `Er was nooit een keiharde veroordeling.’ Het probleem is: `In de gereformeerde context heb je altijd wat uit te leggen als homo.’ Ik vraag me af wat dat dan is.... lees meer
-
Door de wintertijd is er meer licht in de vroege ochtend. Het is net alsof de winter bijna voorbij is en we op weg zijn naar de zomer. Ook daarom draaide ik gisterochtend om de dag goed te beginnen het lied Perfect Day van Lou Reed. In de vroege jaren zeventig hoorde zijn muziek zeer bij mijn le... lees meer
-
Misschien was zaterdag de laatste mooie herfstdag. Kon nog zonder jas naar buiten. Rond het middaguur zat ik op een bank op een stil pleintje bij mij in de buurt. Meer een plantsoen dan een pleintje, hoe dan ook een plek bij uitstek om zacht weg te zinken in prettig gepeins. Uit... lees meer
-
Morgen gaat een musical over Wim Sonneveld in première. Ik denk niet dat ik die voorstelling zal gaan zien, want ik houd niet van imitaties. Maar ik ben blij dat Wim Sonneveld weer even opgetild wordt. De Grote Drie, zo heetten ze in mijn jeugd, Wim Kan, Wim Sonneveld en Toon Hermans. Kan was al... lees meer