Heel even keek ik zaterdagavond naar het `bedankfeest’ ter ere van prinses Beatrix, in Ahoy, een van de naarste plekken van Nederland, met altijd veel optrekkende tocht. Op het toneel stonden trommelaars bij grote trommelinstallaties. De trommelaars trommelden. Wat ik vaker heb... lees meer
Jano van Gool
In de Pers
Recent
Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd
Lichtje
Volgende week is er op televisie een spotje te zien van de PKN, de Protestante Kerk in Nederland, een organisatie die ik niet kende, maar waarvan me het bestaan me niet verbaast. Daarin roept de fractieleider van het CDA, Sybrand Buma, ons op om met Kerstmis naar de kerk te gaan. De heer Buma zit aan een feestelijk gedekte tafel met jonge mensen, het is het einde van de maaltijd en dan zegt hij het dus: met Kerstmis naar de kerk. Veel mensen doen dat ook. Nu misschien nog wel meer omdat de heer Buma het zegt. De regisseur van het spotje had ergens een kerststalletje geplaatst en de heer Buma gevraagd of hij daar geen bezwaar tegen had, want het is een rooms-katholieke decoratie. De heer Buma die zoals hij het zelf zegt `actief lid’ is van de protestante kerk, vond het geen probleem. Ik wist het niet van die kerststal. Dat het een rooms-katholiek ding is. Ik heb al ik weet niet hoe lang geen stal meer in mijn huis in de kersttijd, maar dat komt waarschijnlijk omdat ik die van mijn vader niet kan overtreffen. Hij was geen handige man, integendeel, maar hij maakte een fantastische kerststal. Terwijl mijn moeder de kerstboom optuigde, was hij met zijn kleine meesterwerk bezig. Ik zie het soort papier nooit meer, maar hij kocht ieder jaar rotspapier. Voor de achtergrond. Rotsen dus. Niet alleen voor de achtergrond, schiet me nu te binnen. Nee, de stal bevond zich in die rotsen. En in de rotsen bracht hij ook een lichtje aan. Achter rood crêpepapier. Daaronder stond het kribje. Wat is dit een vólle herinnering.
Columns
-
-
De overheid bemoeit zich wel met banken, niet met boekhandels. Bemoeien is niet het goede woord, ik houd niet van bemoeien. Ik moet zeggen: helpen. Dus opnieuw: de overheid helpt banken, maar boekhandels niet. Met een land waarin boekhandels het moeilijk hebben, is iets verontru... lees meer
-
Als ik in de rij in de supermarkt bijna de kassa heb bereikt, vraagt een vrouw me of ze voor me mag. Ze heeft alleen een flesje water en een banaan. Het loopt tegen het middaguur. Haar lunch, denk ik. Ze glimlacht zomers als ik zeg dat ik daar geen bezwaar tegen heb. Achter me i... lees meer
-
De twee conductrices wensen me vriendelijk goedemorgen. Ik tast naar mijn binnenzak, maar ze hoeven mijn kaartje nog niet te zien. Ze gaan vrolijk pratend een eindje verder zitten. Hun gesprek hoort bij de zonnige ochtend. Het is niet druk in de trein, wat ook erg aangenaam is.... lees meer
-
Als ze het gaan hebben over `onvoldoende toekomstperspectief’, weet je hoe laat het is. Te laat. Misschien is het onvoldoende toekomstperspectief nog even onderwerp van een gesprek dat constructief wordt genoemd, maar dat is vooral een doekje voor het bloeden dat niet meer te st... lees meer
-
Zonderdag werden prijzen voor de beste foto’s uitgereikt, de Zilveren camera. Ik heb die foto’s uiteraard aandachtig bekeken, zeker de foto die won in de categorie Binnenlands nieuws. We zien premier Rutte de hand kussen van Kamervoorzitter Anouchka van Miltenburg. Die kust moet... lees meer
-
Schoolreisjesgedrag. Het bericht met dit woord erin zijn de meesten van ons waarschijnlijk alweer vergeten, maar ik niet. De KNVB trof disciplinaire maatregelen tegen een scheidsrechter die zich op een trainingskamp in Turkije misdragen had. Hij was over een balkon geklommen, zo... lees meer
-
Benauwende foto, gemaakt in een Olympisch complex in Sotsji: in een toiletruimte staan twee WC-potten naast elkaar. Is geen uitzondering, begrijp ik. Natuurlijk weet ik dat er wanneer het over Sotsji gaat, andere kwesties zijn om je druk over te maken, maar dat gebeurt elders in... lees meer
-
Mijn volstrekte afhankelijkheid van de vakman of vakvrouw schopt telkens weer een deuk in mijn zelfvertrouwen. Ik kan een paar dingen, maar eigenlijk niks. Als er iets wezenlijks kapot gaat in mijn woning, staar ik er in doffe paniek naar. Daarna bel ik de vakman of – vrouw. Ik... lees meer
-
Mijn volstrekte afhankelijkheid van de vakman of vakvrouw schopt telkens weer een deuk in mijn zelfvertrouwen. Ik kan een paar dingen, maar eigenlijk niks. Als er iets wezenlijks kapot gaat in mijn woning, staar ik er in doffe paniek naar. Daarna bel ik de vakman of – vrouw. Ik... lees meer
-
Een woord dat het steeds moeilijker krijgt vanwege misbruik is `spannend’. Veel te veel moet spannend worden of wordt spannend genoemd. `Spannend’ gaat hetzelfde algemene leven leiden als `leuk’. Jammer, want we gaan vergeten wat het echt betekent. Gisteren kwam er de munt waaro... lees meer
-
Sinds het bezoek van de Franse president is het duidelijk de bedoeling dat we het over Frankrijk moeten hebben, graag met enige vertedering. Blijkbaar was er iets mis, maar dat had ik niet in de gaten. We moeten meer voor het land gaan voelen, begrijp ik. Maar dat is toch dik in... lees meer
-
Zie je, dacht ik gisteren, het is maar goed dat ik voor dit jaar geen goede voornemens heb gemaakt. Deze maandag was het weer Blue Monday, de meest deprimerende dag van het jaar. Vorige jaren stond ik er niet bij stil, nu wel. Zondagavond bereidde ik me erop voor en probeerde ik... lees meer
-
De serveerster geeft de aannemer een sigaret. Daarom mag de serveerster bij de kachel zitten die de aannemer zojuist heeft aangemaakt. Ik heb het niet gezien, maar het gebeurde in Utopia, de kunstmatige samenleving waarvan we dagelijks een verslag kunnen zien. Wederkerigheid hee... lees meer
-
Er is een reclamespotje waarin een man angstig zegt dat hij zijn buikje in toom moet houden, of wil houden. Tegen dat soort zinnetjes voel ik licht verzet, wat vooral door het woord `buikje’ komt. Toch blijven mededelingen als deze hangen. Moest er bijvoorbeeld aan denken toen i... lees meer