De hotdog eet ik bij de kraam op. Ik ben er geen voorstander van lopend te eten. Je ziet nog maar zelden mensen alleen maar lópen. Of ze telefoneren of ze eten gretig, met harde happen. Geeft niets, ik stel het alleen maar vast. Zelf eet ik ook soms op straat, maar dan op de plek waar ik het koo... lees meer
Jano van Gool
In de Pers
Recent
Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd
Liefde
Op weg naar Albert Heijn zet ik in gedachten de ingrediënten voor nasi goreng op een rijtje. Ik ben niet in veel gerechten goed, maar met nasi goreng kom ik een eind. Twee keer op een dag een supermarkt bezoeken vind ik niet te doen, dus ik mag niets vergeten. Voor de winkel word ik staande gehouden door een vrouw met een vriendelijk gezicht. Jaar of twintig, schat ik. Ze vraagt of ze me iets mag vragen. Ik heb net `prei’ ingeprent, ben bezig me te concentreren op de kruiden en heb ook nog haast. De vraag komt me slecht uit, maar ach, waarom niet. Als we gaan verbieden elkaar iets te vragen op onze korte trip door de eeuwigheid, houden we ons alleen nog maar bezig met Gordon en dat kan toch niet de bedoeling zijn. Haar vraag luidt: `Hoe denkt u over homseksualiteit?’ Deze vraag had ik niet verwacht. Heb wel een antwoord: `Daar denk ik hetzelfde over als over heteroseksualiteit.’ De vrouw knikt tevreden. Ik heb de vraag goed beantwoord. Ze zegt: `Nergens ter wereld mag liefde verboden worden.’ Nu knik ik. Het zijn fijne woorden. Wel vraag ik me af waarvan ze is. Van een organisatie of een heilsleer? Ze wil het vast niet bij deze korte gedachtewisseling laten. Maar ja, ik heb haast en een hoofd vol nasi. Helaas kun je dat niet zeggen als iemand net heeft beweerd dat nergens ter wereld liefde verboden mag worden. Nu zie ik in haar jaszak een papier zitten met het logo van Amnesty. Ik wijs ernaar en zeg dat ik al jaren lid ben. Ze geeft me een hand. We houden elkaars handen even vast. De herfstzon staat laag.
Columns
-
-
Veel winkels hebben het moeilijk in de crisis, maar ik lees dat het goed gaat met de aquariumwinkels, beter dan met andere dierenwinkels. Wist ik niet, natuurlijk niet. Het is informatie die me ineens bezighoudt. Wat zegt het over onze samenleving? Kan een aquarium helpen je daa... lees meer
-
Als je niet weet hoe iets zit, moet je er misschien terughoudend mee omgaan. Maar het water staat me aan de lippen en ik voel dat ik een beetje begin te schuimen. Ik heb het over brieven, kaartjes, pakjes, helaas ook over rekeningen en aanmaningen, over alles wat we post noemen.... lees meer
-
Op het station van Amsterdam ben ik geïnterviewd over mijn stationsgevoel – ik heb er even geen ander woord voor. Als ik dat gesprek is beëindigd, loop ik de stad in. Het is een broze herfstdag. Ik denk na over het eerste station in mijn leven. Dat van Nijmegen. Toen zag ik ook... lees meer
-
Je kunt instappen in een trein of auto, maar ook in kwesties, en dan kan instappen lastig zijn, vooral als je het te laat doet. Deed ik dus in de spanning tussen de oppositiepartijen en de coalitie. Ik volgde het te vaag, omdat ik er geen zin in had en iets anders aan mijn hoofd... lees meer
-
Er zijn mensen die zo woedend kijken dat je er onzeker van wordt. Althans ik. Soms voel ik zelfs dat er schuldgevoel gaat wringen. Wel denk ik: kan het alsjeblieft wat minder? Maar daar denk ik meteen achteraan: waar bemoei ik me mee? Misschien moet ik denken: kan ik iets voor j... lees meer
-
Op openbare plekken en in openbare ruimtes wordt de laatste tijd erg vaak omgeroepen dat er zakkenrollers actief zijn. Dus uitkijken geblazen. Wordt zo vaak omgeroepen dat ik het idee krijg dat iedereen er een kan zijn. Ik voel dan onmiddellijk op de plek waar mijn portefeuille... lees meer
-
Fietsers veroorzaken vaak hinderlijk snelverkeer. Dagelijks word ik, zelf op de fiets, bijna op het trottoir gedwongen door wild fietsbellende medeweggebruikers vol blinde haast. Dit wekt woede in me op, maar daarmee kan ik niet uit de voeten. Tot gisteren, een donkere herfstdag... lees meer
-
Vaak wordt met `veel plezier’ met iets gewenst. Met een voorwerp of een levensmiddel. Mooi woord: plezier. Gisteren ging het om een kaasplank. In de supermarkt hier in de buurt kreeg je die als je drie keer voor vijftien euro aan boodschappen had gekocht. Spaarkaart, zegels. Mee... lees meer
-
Wereldmeisjesdag. Dat is het vandaag. En het is een ernstige zaak, want met veel meisjes gaat het niet goed. Bijvoorbeeld in ontwikkelingslanden. Maar ook hier niet. Denk aan de meisjes die in verwikkeld zijn in de zedenzaak die deze week in brand kwam te staan. Ik kan er niets... lees meer
-
Wat het is, weet ik ook niet, maar vaak kan ik van simpele triomfen opgetogen gestemd raken. Een friteskraam hier in de buurt van het park, daar gaat het om. Het is geen echt gelukt bouwsel, mogal wrakkig, nauwelijks een inspirerende uitstraling, maar ik heb daar geen last meer... lees meer
-
Ergens van opkijken, ja en dan? Met de kranten voor me en de radio aan kijk ik dikwijls ergens van op, maar soms kan ik niet precies achterhalen wat er dan met me gebeurt, maar het staat wel vast dát dat er aan de hand is. Vaak is het verbazing waar ook lichte woede doorheen waa... lees meer
-
Erge radioprogramma’s vind ik die waarin luisteraars mogen meepraten over prangende kwesties. Gaat heel vaak niet goed. Natuurlijk telt iedereen mee. Dat is het niet. Maar al die meningen leveren zelden iets op. Je hoort het meteen: `Ja, met mevrouw Venkel hier.’ En vervolgens b... lees meer
-
Er zijn berichten die ik alleen maar beetje bij beetje tot me kan nemen. Als het meteen helemáál gebeurt, is er sprake van een overdosis. Ik hoor van een nieuw programma dat volgend jaar zal worden uitgezonden. Adam zoekt Eva, heet het, meen ik. Man en een vrouw ontmoeten elkaar... lees meer
-
De Donald Duck van vorige week was een dierendagnummer. Daar zorgt het tijdschrift ieder jaar voor, natuurlijk ook omdat de hoofdpersonen van de meeste verhalen die erin staan, zelf dieren zijn. Ik heb het aandachtig gelezen, wat ik iedere week doe. Het houdt me scherp, denk ik... lees meer