Voor een klusje in huis neem ik altijd een krachtige grondhouding aan, ik denk: laat ik het systematisch aanpakken. Door zo aan het klusje te beginnen, ben ik altijd al een eind op weg. Is niet zo, maar ik houd het mezelf voor. Vooral als het om een reparatie gaat. Het zijn alti... lees meer
Jano van Gool
In de Pers
Recent
Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd
Uitroepteken
Voor een huis, paar straten verder, staan twee grote dozen vol boeken, beetje schuin zodat goed te zien wat er allemaal in zit. Briefje erbij waarop staat dat wie wil, ze gewoon mee mag nemen. Laatste woorden: `Tast toe!’ Eerst liep ik door, ik zag het wel, maar ik dacht laat-maar. Op de hoek voelde ik wroeging: zo moet ik niet met boeken omgaan, ik mag ze niet negeren. Daarom sta ik toch voor de dozen. Het zijn niet de minste boeken die hier voor het grijpen staan. Ik ben trouwens niet de enige die kijkt, maar merk enige schroom. Kun je echt een boek pakken en mee naar huis nemen? Ja, echt waar, er staat niet voor niets een uitroepteken achter `Tast toe!’. Ik hoor een raam opengaan, kijk omhoog en zie uit het raam een hoofd steken. Het behoort aan een vrouw toe. Aan het hoofd is te zien dat het liever niet zichtbaar is, maar blijkbaar wil de vrouw toch meemaken wat er met haar boeken gebeurt. Dat is immers enorm duidelijk: zij heeft de dozen met boeken voor het huis gezet. Eerder dit jaar vond ik dat ik van bijna alles veel te veel had. Ik ging bovendien naar een ander huis, dus een mooi moment krachtig te gaan opruimen. Dat luchtte overigens op, hoe moeilijk het in het begin ook was. Ik deed ook boeken weg, zeker een paar duizend. Lijkt veel, maar ik hield er genoeg over. Ik kreeg dus sombere opkopers op bezoek die de boel met zuinige minachting bekeken. Ik kreeg er nauwelijks iets voor, maar wist dat ik daarmee al blij moest zijn. Het kwam niet in me op dozen voor het huis te zetten. Dat spijt me zéér.
Columns
-
-
Nachtopvang. Zo heet een gedicht dat ik las. Het is van de Amerikaanse schrijver Charles Bukowksi, van wie ik veel werk bewonder, niet alles, maar dat hoeft ook niet, want zijn oeuvre is erg omvangrijk. Bukowksi leefde tot hij beroemd werd behoorlijk aan de zelfkant en dronk zich daar kranig door... lees meer
-
Van het bestaan van de buffalokever was ik niet op de hoogte. (Nooit gedacht een stukje zo te beginnen.) Lijkt me een stevig beestje. Ik begin erover omdat ik steeds vaker lees dat het binnenkort toch echt menens is met insecten als ons dagelijks voedsel. Dan liggen ze gewoon in... lees meer
-
De loodgieter kondigde aan om half acht in de ochtend te komen. `Fijn!’ zei ik. Ik was immers blij dát hij kwam en niet over een week of twee `een gaatje’ voor me kon vinden. Hij belt om kwart over zeven aan. Ook daar heb ik rekening mee gehouden. Ik doe gedoucht en aangekleed o... lees meer
-
Eén keer overkwam het me bijna: dat ik in Barneveld in de trein wilde stappen, maar dat dat eigenlijk niet kon, omdat die trein te vol was. Hoe het toch lukte, weet ik niet meer, maar het lukte. Wel dacht ik: stel dat je weg wilt uit Barneveld en het kan niet. Ja, een latere tre... lees meer
-
`Einde blauwe envelop nabij’. Als ik zoiets lees, voel ik eerst een soort bevrijding, maar dat is rare naïviteit. De belastingdienst gaat ons bij voorkeur digitaal benaderen. Dus voortaan komt er bij iedere brief het verzoek `een account op Mijnoverheid te activeren’. Houd toch... lees meer
-
Al snel nadat de trein is vertrokken, roept de conducteur om: `Als u in een stiltecoupé zit, is het de bedoeling dat het daar ook echt stil is.’ Hij last een korte pauze in. Die bedoeling had ik al begrepen, maar het is goed dat hij nog eens sterk tot me doordringt. Het woord `s... lees meer
-
Een op de vijf jongeren heeft geldzaken niet op orde, lees ik. Is onderzocht. En meteen ben ik benieuwd naar de leeftijd. Werd snel helder: tussen de 12 en 24 jaar. Toen ik 12 was, speelden geldzaken geen prominente rol in mijn leven. Ik kreeg zakgeld dat ik uiteraard te weinig... lees meer
-
Vanuit de trein door het zuiden van Nederland zie ik veel achtertuinen met een trampoline erin. Mijn indruk is: meer dan elders in het land, maar dat weet ik natuurlijk niet zeker. Misschien kan een onderzoeker op de universiteit van Nijmegen hierin zijn tanden zetten. Ik denk d... lees meer
-
Tijdje geleden las ik het bericht, maar verdrong het. Gisteren kwam het ineens weer op mijn pad: een groot deel van de treinen wordt gemoderniseerd. Want: trein moet inspelen op de behoeften van de reiziger. Waaraan heeft die onder meer behoefte? Aan loungebanken en stopcontacte... lees meer
-
Wat lijkt me dat een tragische stichting, de Stichting Loterijverlies. Als ik me de jaarvergadering voorstel, begin ik meteen benauwd te zweten. De stichting wil dat er in oktober geen trekking is van de Staatsloterij. Ik ben nogal verslaafd aan die trekkingen, want eens per maa... lees meer
-
In de Algemene Beschouwingen en in de reacties op de Algemene Beschouwingen en in het commentaar op de reacties op de Algemene Beschouwingen viel zo nu en dan de term `huishoudboekje’. Is waarschijnlijk om het allemaal een beetje knus te houden. `Huishoudboekje’ klinkt ook begri... lees meer
-
Vandaag is het Nationale Plasdag en daar maak ik geen grapjes over, want de bedoeling is dat we stilstaan bij een probleem waarvan een half miljoen Nederlanders last hebben: incontinentie. Is geen ziekte, maar een aandoening. `Aandoening’ vind ik een sympathiek woord: je kunt e... lees meer
-
Vaak is waakzaamheid geboden wanneer bekend wordt dat iets `een nieuw jasje’ krijgt. Kom ook door nieuw jasje. Mijn moeder zei vroeger soms: `We gaan een nieuw jasje kopen.’ Dat was zelden een gang van zaken waaraan ik vreugde beleefde, want ik wist dat het nieuwe jasje er veel... lees meer
-
Het is namiddag. Ik ga mijn huis uit en zie een vrouw en een jongen naderen. Moeder en zoon, ik weet het zeker. De jongen is een jaar of dertien en loopt een stukje voor zijn moeder uit. Het is te zien dat hij niet naast haar wil. Dat heeft hij nu wel gehad. De moeder houdt de f... lees meer