Berichten over de gang van zaken in ons dagelijks leven sla ik soms over. Kleine teleurstellingen kan ik lastiger vinden dan grote. De kleine kunnen beetje gaan zeuren, over de grote kun je met jezelf vergaderen.
Jano van Gool
In de Pers
Recent
Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd
Aandacht
Als iemand een gesprek met je begint, terwijl je aan het eten bent en de ander niet, wordt zo’n gesprek meestal niets. Denk bijvoorbeeld aan eten op straat. Je bent in de weer met een zak frites of een haring en een vriend of kennis spreekt je aan. Kan gezellig zijn, maar is ook moeizaam. Je moet je aandacht verdelen en dat heeft vaak iets ongemakkelijks. Is een kleinigheid, maar ik dacht eraan toen ik las dat president Poetin eergisteren een Olympische eetzaal binnenkwam waar de shorttrackschaatssters Yara en Sanne van Kerkhof een boterham zaten te eten. De zusjes aten brood met hagelslag. Teer detail. Die hagelslag hadden ze uit Nederland meegenomen, want is in Rusland niet te krijgen. Poetin kwam bij hun tafeltje staan, keek naar de vrouwen en naar de hagelslag en vroeg of het smaakte. Vaak een lastige vraag, zekere nu, want de schaatssters wisten ook wel dat Poetin zelf altijd ontbijt met varkenskop en koude harde aardappelen. Sanne van Kerkhof antwoordde dat het lekker was. Een journalist noteerde dat Poetin naar een andere tafel vertrok voordat Sanne van Kerkhof over de homorechten kon beginnen. (Sanne valt zelf op vrouwen, ex van Ireen Wüst.) Dit is Sanne niet te verwijten. Behalve dat ze eerder zei geen item van haar geaardheid te willen maken (item!), is zo’n gesprek niet te doen bij hagelslag. Als je hard praat waait die bovendien van je brood. Als ik zelf hagelslag eet doe ik dat altijd met pindakaas. De pindakaas houdt de hagelslag vást. Boter doet dat ook, maar pindakaas is avontuurlijker.
Columns
-
-
Alweer 31 jaar geleden: de Brinkman-shuffle. Raar woord in dit verband, shuffle, maar bedoeld wordt is dat CDA-kopstuk Elco Brinkman op een verkiezingsbijeenkomst niet achter het spreekgestoelte bleef staan, maar losjes over het podium bewoog. Alsof hij hardop liep te denken. Li... lees meer
-
Vlees eet ik nog maar zelden, maar soms denk ik: waarom vandaag niet? Op die vraag zijn veel antwoorden mogelijk, maar ik ben niet altijd in de stemming die allemaal te overwegen. Zaterdag sta ik bij de slager. En op zaterdag is het daar druk, buiten heeft zich een beschaafde ri... lees meer
-
Zal nooit ophouden: in onze bioscopen is weer een film te zien waarin de duivel zich in een jonge vrouw vestigt en dan komt er een priester die aan dat ongemak een einde maakt. Lukt niet meteen. Eerst laat de duivel de vrouw vanuit haar bed een heleboel ellende veroorzaken en tu... lees meer
-
Het leven wordt weer gewoon. Hoorde ik iemand zeggen: “Ja, de zomer is voorbij. Het leven wordt weer gewoon.”
-
Toen het maandag september werd, besloot ik goed op de naderende herfst te letten. Is hier en daar al beetje te zien, onnadrukkelijk, maar toch. De zomer heeft de bomen al vroeg moe gemaakt, dus op sommige plekken zijn er veel gevallen, bruin geworden bladeren, alsof het al late... lees meer
-
Kort door de bocht: humor maakt alles zinvoller. Bijna alles. Door het relativerende ervan en nog belangrijker, het hangt ermee samen, is de ruimte die er door vrijkomt.
Wanneer je in een ernstig gesprek verzeild bent geraakt, komt het hoofdonderwerp daarvan meer tot zijn r... lees meer -
De prille ochtend is me lief. Stil op straat, daglicht is nog niet opdringerig, ik lees aan de keukentafel de ochtendkranten, luister naar de radio, hoef nog niet te praten. Dan naar de sportschool om de hoek. Daar beweeg ik me intensiever dan later op de dag, denk ook na over m... lees meer
-
Er zijn mensen die op orkaansterkte spreken, alsof ze met hun stem een kolossale afstand moeten overbruggen. Graag wil je vragen of het wat zachter kan, maar dat laat je, terwijl je misschien de ander een plezier doet. Wéét die het van dat keiharde stemgeluid?
Raar dat je d... lees meer -
De laatste dagen van augustus hebben voor mij dezelfde lading als die aan het einde van het jaar. Lading is misschien een raar woord, maar ik bedoel dat ze in het teken staan van afscheid en perspectief.
-
Het is informatie die me van mijn stuk brengt. Zeg of schrijf ik bijna nooit: van mijn stuk brengen. Als je die uitdrukking paar keer achter elkaar gebruikt, worden het rare woorden. Welk stuk?
-
Interessante ontwikkeling die blijkbaar al tijdje aan de gang is: de luisterbar, een café waar je heen gaat om naar muziek te luisteren.
-
Er zijn van die beelden die je minstens paar dagen bij blijven. Nu bijvoorbeeld de foto van de auto waarin premier Schoof zat, op de oprijlaan naar het paleis van de koning waar het gehavende kneuzenkabinet als enige punt op de agenda stond. In de verte de trap waarop dat kabine... lees meer
-
Wanneer ik aan mijn vader denk, wat ik vaak doe, probeer ik me niet voor te stellen wat hij vindt van wat ik doe en laat, is meer iets voor mijn moeder (`Kijk je wel uit, jongen!’), maar aan hoe hij nu om zich heen kijkt, naar de kleine wereld, naar de grote wereld.
Deze da... lees meer -
Natuurlijk moet ik niet overdrijven of al te gevoelig doen, maar ik probeer zo min mogelijk in winkels te zijn. En als het moet, en het moet helaas vaker dan me lief is, alsjeblieft niet te lang. Paar uitzonderingen: muziekwinkel, boekhandel, kantoorboekhandel, zeker als het gaa... lees meer