Vond je als kind lastig: actie ondernemen waarvan je ouders of andere volwassenen zeiden: “Daar word je groot van.” Je wilde niet anders dan groot worden, maar wel zelf bepalen hoe dat in z’n werk ging. Richtlijnen van anderen waren bijna altijd lastig.
Jano van Gool
In de Pers
Recent
Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd
Doos
Ergens van opkijken, ja en dan? Met de kranten voor me en de radio aan kijk ik dikwijls ergens van op, maar soms kan ik niet precies achterhalen wat er dan met me gebeurt, maar het staat wel vast dát dat er aan de hand is. Vaak is het verbazing waar ook lichte woede doorheen waait. Dat laatste is niet altijd nodig. Ik lees bijvoorbeeld dat er een boek over Meneer Kaktus verschijnt of is verschenen, en dan natuurlijk vooral over zijn bedenker en vertolker Peter Jan Rens, geschreven door een voormalig medewerker. Het is een boek waarin wantoestanden aan de kaak worden gesteld, met name in de financiële sfeer. Daar kijk ik dus van op, niet van de wantoestanden, maar dat zo’n boek er komt. Er moet iets belangrijk zijn qua Meneer Kaktus, maar geen idee wat. Kan ik natuurlijk achter komen door het boek te lezen, maar voel inderdaad lichte woede ten aanzien van mezelf als ik dat in me hoofd zou halen. Er kwam meteen een ander bericht achteraan. Waarvan ik dus opkeek. Ik weet niet meer waar, maar een bloemist kreeg een forse boete omdat hij bloemen op de stoep had gezet. Dit is een land met rare regels en tegen sommige ervan zou ik graag een demonstratie willen organiseren, maar dat doe ik niet, wegens tijdgebrek. En dan lees ik dus nogmaals over de pater die door de bisschop is geschorst omdat hij iets vergat te zeggen toen hij een mis opdroeg. Voor een jaar buiten bedrijf gesteld. Zijn dit grote kwesties? Nee. Maar ook geen kleine. Ik pak weer een kartonnen doos om er een paar keer hard tegenaan te schoppen.
Columns
-
-
Er zijn woorden die je stil moet houden, voor jezelf. Kan best een paar voorbeelden noemen, maar dan houd ik ze al niet meer stil. Voor vandaag één uitzondering: genieten. Woord staat voor iets prachtigs, iets intiems. Het is iedereen zeer gegund, maar je moet niet zeggen, ik no... lees meer
-
Soms hoeft een gang van zaken niet te veranderen: “Ik doe het zoals ik het altijd doe.” Deze instelling kan je hoofd op orde houden. Noemt het een soort zekerheid. Uit sommige soorten zekerheid komt veiligheid voort. Wie heeft daar geen behoefte aan?
-
Natuurlijk zijn er politieke partijen die vinden dat vuurwerk tijdens en rond de jaarwisseling gewoon moet kunnen, zoals er veel gewoon moet kunnen, vooral dat iedereen te allen tijden recht heeft op een uitlaatklep en dat recht ook met keiharde hand en de allergrootste mond mag... lees meer
-
In een mensenleven is niets lang geleden, daarvoor is het te kort. Sommige gebeurtenissen verdwijnen onder het zand van de tijd, maar daar hebben die gebeurtenissen het dan ook naar gemaakt. Hadden ze maar iets beduidender moeten worden.
-
Als ik een klacht heb, is die soms enorm over wanneer ik de hulp inroep van een deskundige die de klacht zou kunnen verhelpen. Ook in de medische sfeer.
Vorige week kwam ik bijna niet meer vooruit. Iets in het bovenbeen. Dus naar de fysiotherapeut. Vlak voor zijn praktijk i... lees meer -
Meeste klusjes schuif ik voor me uit. Komt door faalangst en ook heb ik voortdurend wat anders aan mijn hoofd, maar met die belasting kan ik best wat losser omgaan. Wil ik ook vaak, maar niet als er een klusje om aandacht zeurt.
“Nu even niet” –dat is het zinnetje.
Er... lees meer -
Sta er nooit zo bij stil, maar wanneer ik ze op een rijtje zet, ken ik best veel mensen die alleen leven. En die dat echt niet vervelend vinden, integendeel, het is een keuze. Ik ken ook best veel mensen die hen al heel snel `zielig’ vinden of `waarschijnlijk niet helemaal geluk... lees meer
-
Ons lachgedrag is fascinerend. Vaker dan soms lach je terwijl er niets te lachen valt, maar je sterk het gevoel hebt dat het moet. Bijvoorbeeld bij iemand van wie je afhankelijk bent, een vakman die iets belangrijks in huis komt herstellen. Het duurde even voordat je hem (m/v/x)... lees meer
-
De aanbeveling `Uit Eigen Keuken’, bijvoorbeeld op een bord voor een eetcafé, vind ik een sympathieke aanbeveling, maar hoeft nog geen succes te garanderen. Hangt er sterk vanaf hoe het er in die keuken toegaat. Ik ken keukens waarin ik nog geen glas water wil drinken.
-
Vaak zit ik vaag te knikken als me wordt uitgelegd hoe ik gezond moet eten en wat ik vooral moet laten staan. Wil echt niet zeggen dat het me niet interesseert, natuurlijk wel, maar ik hoor er te veel over. Misschien kan het nooit genoeg zijn, maar soms zijn het adviezen die elk... lees meer
-
Mijn gedachten gaan deze dagen terug naar eind jaren zestig, naar de gesprekken over bijvoorbeeld de antiautoritaire opvoeding, over alles waarbij een autoriteit de kop opstak. Soms nam ik fragmenten van die gesprekken mee naar het ouderlijk huis, waar mijn zusjes en ik niet ech... lees meer
-
Vaak weet je niet dat je iets hebt. In een uithoek van een zolderkast komt je een broek tegen die je al een jaar of veertig kwijt bent. Lang geleden vroeg je je af hoe het kon, een broek kwijt zijn, waar zou je die hebben kunnen laten liggen? Na een tijdje dacht je er niet meer... lees meer
-
In de meeste gevallen ben ik matig geïnteresseerd in perfectie. Is meestal saai. Perfecte schoonheid, schiet me nu te binnen. Wat me juist fascineert is als er een randje aan zit. Of iemand wordt een perfecte echtgenoot genoemd. Kom op, denk ik dan, er moet toch íets zijn dat ee... lees meer
-
Graag denk ik weer aan woorden van wielrenner Gerrie Knetemann, al ruim 20 jaar niet meer onder ons. Een gevoelsmens. Na zijn succesvolle loopbaan opende hij een paar pannenkoekenrestaurants. Hij zei dat van mensen die van pannenkoeken houden, weinig kwaad te vrezen viel. En dat... lees meer