Mijn gedachten gaan deze dagen terug naar eind jaren zestig, naar de gesprekken over bijvoorbeeld de antiautoritaire opvoeding, over alles waarbij een autoriteit de kop opstak. Soms nam ik fragmenten van die gesprekken mee naar het ouderlijk huis, waar mijn zusjes en ik niet ech... lees meer
Jano van Gool
In de Pers
Recent
Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd
Opgeschud
In deze Boekenweek, die morgen alweer eindigt, reis ik rond met mijn nieuwe roman. Ik lees eruit voor en praat er met lezers over. Dat doe ik graag, het is eervol. Het is ook altijd de bedoeling dat ik vertel waar het boek over gaat en dat vind ik moeilijk. Ik weet het wel natuurlijk, maar kan het nauwelijks samenvatten. Heden en verleden liggen zo dicht bij elkaar dat het onzin is over vroeger te praten. Dáár schrijf ik onder meer over. Mensen maken weleens een wegwerpgebaar, terwijl ze zeggen: `Ach, dat is al zó lang geleden.’ Ik vind niets lang geleden, ik hoef maar over mijn schouder te kijken en ik zie mezelf op mijn eerste schooldag lopen: dadelijk leer ik mijn eerste woord schrijven, boom. Gisteren was het vijftig jaar geleden dat The Beatles hun eerste langspeelplaat opnamen, in één dag. Een meisje van een paar huizen verder had die plaat niet lang daarna in huis. Ik mocht er soms naar luisteren en zij keek naar me terwijl ik dat deed, niet omdat ze me bijzonder vond, maar ze wilde zien wat er met me gebeurde. En er gebeurde inderdaad van alles, maar daar had ik geen woorden voor, ik ben er nog steeds naar op zoek. Alles, álles begon te veranderen. De tijd waarin ik aan het opgroeien was, werd opgeschud. Pas het jaar daarop kocht ik mijn eerste single van The Beatles, I want to hold your hand, een paar weken zakgeld. De eerste langspeelplaat kon ik pas járen later aanschaffen. Gisteren draaide ik die weer. En ik knikte, zoals mijn buurmeisje van toen me moet hebben zien knikken. Het gebeurt weer.
Columns
-
-
Vaak weet je niet dat je iets hebt. In een uithoek van een zolderkast komt je een broek tegen die je al een jaar of veertig kwijt bent. Lang geleden vroeg je je af hoe het kon, een broek kwijt zijn, waar zou je die hebben kunnen laten liggen? Na een tijdje dacht je er niet meer... lees meer
-
In de meeste gevallen ben ik matig geïnteresseerd in perfectie. Is meestal saai. Perfecte schoonheid, schiet me nu te binnen. Wat me juist fascineert is als er een randje aan zit. Of iemand wordt een perfecte echtgenoot genoemd. Kom op, denk ik dan, er moet toch íets zijn dat ee... lees meer
-
Graag denk ik weer aan woorden van wielrenner Gerrie Knetemann, al ruim 20 jaar niet meer onder ons. Een gevoelsmens. Na zijn succesvolle loopbaan opende hij een paar pannenkoekenrestaurants. Hij zei dat van mensen die van pannenkoeken houden, weinig kwaad te vrezen viel. En dat... lees meer
-
Had dat nou niet gezegd! Ja, dat denk ik als ik lees dat CDA-Kamerlid Henri Bontenbal minister Faber `Trumpiaans’ vindt optreden. Die vergelijking bevalt haar, want Trump “is in ieder geval slagvaardig en hij staat voor zijn zaak”.
-
In andere kranten kwam ik het (nog) niet tegen, maar in deze gelukkig wel, gisteren, een piepklein bericht, maar dat geeft niet, een groter was ook niet per se nodig, Mij gaat het erom dat er aandacht aan werd besteed.
Waaraan? Aan de dood van de Engelse acteur Brian Murph... lees meer -
Zo stom dat ik niet wist dat de EU ook over mijn eten en drinken gaat. Vanaf gisteren mogen we van die machtige instantie eendenkroos eten, waarvan de officiële benaming waterlinzen is. Daarvoor was dat blijkbaar niet de bedoeling. Of je er gloeiend bij was, als je het toch deed... lees meer
-
Gisterochtend zag ik zoals vaak een moeder die een bakfiets voortbewoog met daarin twee jongetjes van een jaar of acht, onder een overkapping die beschutting bood tegen de winterse motregen. Aan de moeder was goed te zien dat ze hard moest werken, maar de moed erin hield.
-
Wanneer ik iemand over `een stukje’ hoor spreken, blijft me dat even achtervolgen, niet op belangrijke wijze, maar toch. Heb het niet over een stukje taart of stukje land, nee ander stukje, zoals in het Journaal van vrijdagavond toen een functionaris het had over `een stukje acc... lees meer
-
De PVV en humor is geen combinatie met een overtuigende uitstraling. Hoeft ook niet, maar soms denk je dat iets humor is, terwijl je daar meteen ook weer aan twijfelt.
Twee voorbeelden. -
Hoe het precies zit met mijn sympathie voor Dilan Yesilgöz, weet ik niet. Die is er in ieder geval wel. Het is niet haar partij, niet haar rol in de coalitie, het zijn ook niet haar standpunten, voor zover die te doorgronden zijn, het is iets anders. Ik denk dat ik het moet zoek... lees meer
-
Het begint allemaal als je voor het eerst de deur uit gaat. Dat doe je niet op eigen kracht, je wordt gedragen of zit in een wagentje. Je hebt nog niets meegemaakt, behalve dat er voor je werd gezorgd, maar zelfs dat had je niet zo goed in de gaten. Je neemt en nam wel iets waar... lees meer
-
Gisterochtend vroeg ik me af wat voor dag het voor mij zou worden: Internationale Lego Dag of Privacy Day, waarschijnlijk ook internationaal, anders zou het niet in het Engels zijn.
-
Het bruine café is aan het verdwijnen, andere cafés ook, maar het bruine café heeft het zwaar. Er zullen vast veel mensen zijn die dat nauwelijks of niet interesseert, mij wel.
-
Soms weet je dat er iets fout zit, beter gezegd iets kapot aan het gaan is zonder dat te willen weten, want je hebt helemaal geen zin in een actie die nodig is om korte metten te maken met het defect. Je negeert het, maar als je je er bewust van bent dat je dat doet, negeer je h... lees meer