Jano van Gool

In de Pers

Montere Weemoed II, met Thomas Verbogt & Beatrice van der Poel - Gezien op 2 maart 2022, OBA Theaterzaal, Amsterdam  ... - Kester Freriks in: Theaterkrant lees meer
The Tree of Life. Soeben ausgelesen: Thomas Verbogt – „Wenn der Winter vorbei ist“ (2020) - Keine 100 Seiten und auch keine 50 Seiten, nein genau eine einzige Seite brauchte es.... - David Wonschewski in:  lees meer
Nieuwe roman van Thomas Verbogt, een wrokloze boomer - Thomas Verbogt zoekt naar manieren om van het leven te houden en er zin aan te geven.... - Rob Schouten in: Trouw lees meer

Recent

Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd

Plantsoen

Soms komt me iets net te laat ter ore of onder ogen. NS-topman Bert Meerstadt vertrekt. Bij de NS dus. Meestal hebben topmannen nog meer ijzers in het vuur, maar daar gaat het nu niet om, hij gaat weg bij de NS. Ik heb het liever niet meer over die organisatie, maar nu lees ik dat de topman zegt dat hij met voldoening en plezier terugkrijgt op wat hij heeft aangericht, ik citeer `een intensieve periode waarin ons mooie bedrijf sterk is uitgebreid’. Ik denk dan: wat bedoelt de topman precies of ongeveer? We herinneren ons nog dat hij ons, reizigers, vond `piepen’ omdat we klachten hadden. Ik ben niet zo snel met klachten, maar als het over de NS gaat, kan het niet anders. Wat een ruïne is dat. En zo’n topman ontkent dat dus gewoon. Hij gaat weg vanwege de Fyra. Over die lachwekkende mislukking wil ik het helemaal niet hebben. Ik kén ook niemand die het daarover wil hebben. Ik heb weleens in een trein van de Fyra gezeten, Ik moest bijbetalen en toen ik vroeg waarom, stond de trein stil en dat bleef heel lang zo. Wat is er nog meer over de topman bekend? O ja, geen wc’s in de Sprinters.  Van het woord `Sprinter’ krijg ik de slappe lach. Meestal kun je ze lopend bijhouden. Je hoeft dan zelf niet eens te sprinten. Ik pleit ervoor topmannen als Bert Meerstadt voor een paar jaar een taakstraf te geven in een moeilijk plantsoen. De topman heeft een opvolger. Ongetwijfeld ook een topman. Nu nog directeur van een bloemenveiling in Aalsmeer, maar nog even en dan de NS. Fijn vooruitzicht. Bloemen. Treinen. Logisch.

Columns

  • Wanneer het was weet ik niet meer, wel dat ik schrok: iemand stond voor me op in de bus. Ontzettend sympathiek en sociaal, maar toch zei ik dat het echt niet hoefde en dat ik er bovendien bij de volgende halte al uit moest. Laatste was onzin, gevolg van vreemde paniek. Voor de g... lees meer

  • Er zijn van die woorden die maar even een rol spelen in de volle tijd die ons leven is. Hitteplan bijvoorbeeld. Wordt in deze fase van het jaar niet uitgesproken, pas over een maand of zes weer. Pakjesavond. Vorige week nog actueel, nu bijna vervaagd. Ik geloof niet dat mensen d... lees meer

  • Bijna iedereen zal het zich herinneren uit de jeugdjaren: ergens in de buurt was een grasveld dat `het veldje’ werd genoemd. Door jongens werd er vooral gevoetbald. Meisjes zag je er niet vaak, maar het was een andere tijd, zij hielden zich op in een wereld die geheimzinnig en v... lees meer

  • Signalen is vooral een kwetsbaar woord geworden doordat het een rol ging spelen in het slappe politieke jargon. De bijna vergeten premier Balkenende was er sterk in. Om de haverklap had hij het over signalen, maar hij nam genoegen met het bestaan ervan, niet met wat ze zouden mo... lees meer

  • “Sinterklaas vliegt gewoon terug naar Spanje,” zei een oom toen ik me best lang geleden hardop afvroeg waarom we Sinterklaas niet met ons allen uitzwaaiden. Hij voegde eraan toe: “In een vliegtuig dus.” Waarschijnlijk was hij bang dat ik dacht dat Sinterklaas met de vogels mee n... lees meer

  • We zeggen het niet vaak, en dat is begrijpelijk, maar we weten allemaal dat Nederland de laatste jaren grotendeels een open inrichting is geworden. Misschien was dat al eerder aan de hand, maar toen hadden we het nog niet zo in de gaten en noemden we ons vertederd een eigenzinni... lees meer

  • Nog nooit heb ik het geturfd, maar volgens mij denk ik per dag zeker een paar keer: Hoe kan dat nou? Soms hoor ik me die woorden zelfs hardop uitspreken, tegen niemand in het bijzonder, vooral tegen mezelf: Hoe kan dat nou? 
    Een vraag die interessant kan zijn, maar op het m... lees meer

  • Ieder jaar in deze week hetzelfde: “Die gedichten knal jij er natuurlijk zo uit.” Omdat schrijven mijn werk is dus. Maar dat is ander werk dan het maken van sinterklaasgedichten. Ik knal er niets huphup uit en sinterklaasgedichten al helemaal niet.

  • Gisterochtend vroeg hoorde ik op de radio een gesprek met dierenarts Kuiken. Mooie, tere naam voor een dierenarts. Een wat bedeesde man die soms naar woorden moest zoeken. Je wist zeker dat je huisdier bij hem in goede handen is.

  • Bij ieder succes van NEC denk ik aan mijn vader. Hij zat meestal in zijn studeerkamer, maar voor NEC kwam hij eruit. Graag stel ik me voor dat hij meemaakt dat zijn club nu op de derde plaats staat in de Eredivisie. Zaterdag van Sparta gewonnen. Namens hem lees ik het verslag va... lees meer

  • Er zijn ouders die niet tegen hun kinderen willen liegen en daarom Sinterklaas en alles wat om hem heen hangt, links laten liggen. Of rechts – in deze tijd van politieke overwegingen moeten we alle mogelijkheden open houden.
    Ik vind ook dat ouders niet moeten liegen. Nieman... lees meer

  • Overbodige vragen en mededelingen probeer ik te vermijden, maar ik moet wel uitkijken dat ik niet moeilijk doe wanneer ik ze van anderen hoor. Simpel voorbeeld: “Heb je het kunnen vinden?” Ik bel aan bij een adres waar ik moet zijn, en dan die vraag. Het is niet erg en ik snap o... lees meer

  • Op een kastje naast mijn bureau staat nog steeds een ouderwets telefoontoestel. Nou ja, ouderwets, wat is ouderwets? 25 jaar geleden aangeschaft, in een andere tijd. Dacht de laatste jaren vaak: kan het niet weg? Misschien gek, maar ik bleef hechten aan, wat dan heet, de vaste l... lees meer

  • Woord heeft ook een zeurderige klank: bezuinigingen. Het kan ook onmogelijk monter worden uitgesproken. Meestal is het aan iemand te zien dat die ze dadelijk aankondigt : mond lijkt dunner, oogopslag dof, onrustige handen die op tafel iets kleins zoeken wat er niet is.

  • Is mijn eigen schuld, begon er zelf over, op deze plek: winterse neutraliteit. Ik kwam die schrale typering tegen in een artikel over winkeliers die uit angst aanstootgevend te zijn niets in hun etalage zitten wat met Sinterklaas en pakjesavond te maken heeft.
    Een van de la... lees meer

Pagina's