Een jubileum dat veel losmaakt wat niet per se losgemaakt hoeft te worden, maar wél leuk is: vijftig jaar geleden konden we voor het eerst de film over de terreur van de reusachtige witte haai zien: Jaws, heldere titel. Ik zeg niet meer: onvoorstelbaar dat het al vijfti... lees meer
Jano van Gool
In de Pers
Recent
Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd
Pleister
Misschien zijn op televisie programma’s over auto’s nog wel te doen, want dan zie je ze tenminste en ook de omgeving waar ze doorheen rijden, maar op de radio hebben ze op mij een erg saaie uitstraling. Ik luister er soms naar in de auto. Kan wel een andere zender opzetten, maar dan ben ik de vorige kwijt, en ik heb een nogal antiautoritaire autoradio, wat hij van mij heeft. Soms hoor ik iets waarvan ik opkijk. Onlangs bijvoorbeeld een autoprogramma gepresenteerd door twee mannen die elkaar niet laten uitpraten. Het ging over een auto zonder dak, dus niet met een open dak, nee, zeg maar een sportauto. Zo noemden ze die niet, ze hadden het over iets wat ik vergeten ben, doet er ook niet toe, een van de mannen zei dat `een echte kerel’ natuurlijk niet in zo’n auto ging zitten. Op dat moment reed ik door een betoverend duingebied en had best zin in zo’n auto: wind in je haar, rommelige geliefde naast je en dadelijk op een duintop picknicken met zachte witte wijn en broodjes koude kip en krab. Wat mankeert er aan mij dat ik even een vluchtig verlangen naar zo’n voertuig voel? Hoezo ben ik dan geen echte kerel? Uiteraard begin ik ook koortsachtig te denken over het wezenlijke van een echte kerel. Daarbij word ik geconfronteerd met mijn eigen auto waarin ik dus zit terwijl ik het programma beluister. Daarin kan nauwelijks iets open en na een conflict met een raar paaltje heeft hij een grote pleister op zijn kont. Wat voor soort man maakt deze auto van me? Hoor ik nooit iemand over. Zal niet voor niets zijn.
Columns
-
-
Was het eerder deze week warmer dan het vandaag wordt? Mij staan vaag beelden in het Journaal bij: in, ik meen, Kerkrade had de gemeente een ruimte opengesteld waar het koel was. Daar konden mensen heen die last hadden van de warmte of bang waren dat ze dat zouden krijgen. Daar... lees meer
-
Gisteren zongen er de hele dag de mooiste liedjes door mijn hoofd en ik wist niet welke ik het allermooiste vond. Je voelt je bevoorrecht als je die keuze niet kunt maken. Hoeft ook niet!
Kwam doordat ik in De Volkskrant een stuk had gelezen over wat veel kenners h... lees meer -
Nog nooit heb ik gevoeld dat ik tot een groep behoor die geen stem heeft. Ik weet dat die groepen bestaan, vaak in omstandigheden waaraan ik niet moet denken. Over die omstandigheden heb ik makkelijk praten, want die zijn ver weg. In dit kleine land hoef je maar te zuchten en ie... lees meer
-
Wat me altijd verbaast en verontrust is dat we in een van de rijkste landen van de wereld leven terwijl gezondheidszorg, onderwijs en veiligheid financieel maar niet goed geregeld kunnen worden. Misschien is het een simpel begin van dit stukje, maar ja, het wordt nooit helder ui... lees meer
-
Van atlete Femke Bol krijg ik een goed humeur, niet alleen van haar prestaties, maar ook door hoe ze die toelicht, met een stem die bij haar snelheid hoort. Ze geeft haar energie door.
-
Mijn vader overleed in 2008, vrij plotseling. Hij keert regelmatig terug in mijn gedachten, óók op de dag voor Vaderdag. Mijn moeder vond Moederdag een belachelijke feestdag, mijn vader dacht anders over Vaderdag. Hij zei niet: “Jullie komen toch wel?” Toch merkten wij dat dat z... lees meer
-
De komende tijd krijgen we veel lijsttrekkers voor de kiezen, met pakken mooie praatjes, beloften die iedereen kan doen, en een toekomstvisie uit het boekje Zelf Een Toekomstvisie Ontwikkelen. En wij, voor het merendeel zwevende kiezers, zijn `de mensen in het land’ die... lees meer
-
Jammer dat ik nooit meer wat las of hoorde over dat initiatief van twee studenten van de Hogeschool Arnhem-Nijmegen, die begroetbonnen uitdeelden om het leven in onze straten wat vriendelijker te maken. Ineens vraag ik me af of die bonnen begroetbonnen heten. Doordat ik verzet v... lees meer
-
Duurt nog even voordat de Nederlandse televisie de kijkers en de toestand in land & wereld weer serieus neemt, maar laten we zeggen dat de zomervakantie in de eerste week van september min of meer voorbij is. En als ik me voorstel dat het menens wordt, denk ik aan Sven Kocke... lees meer
-
Op de Nederlandse televisie is de zomer al begonnen en die duurt nog een kwartaal, maar voor mij is het pas zover na de tennisfinales op Ronald Garros, zaterdagmiddag Gauff tegen Sabalenka, zondag Alcaraz-Sinner. Bij die laatste wedstrijd wist je na een uur of drie, op het puntj... lees meer
-
Graag zorg ik voor kleine sensaties waarvan de betekenis nauwelijks uit te leggen valt. De aantrekkelijkheid ervan ook niet.
Gisterochtend ging ik bijvoorbeeld naar het station van mijn woonplaats om daar een tijdje op het perron te staan. Ik hoefde helemaal niet met de tre... lees meer -
“Je reist toch wel via Frankfurt?” Of: “Je kiest natuurlijk voor Apple.” Of: “Ik neem aan dat je het nu eindelijk tijd vindt voor…” En dan komt er iets waarvoor ik eindelijk tijd moet vinden.
Altijd voel ik verzet als iemand vindt dat ik iets moet doen wat ik helemaal niet... lees meer -
Dinsdagmiddag zat ik natuurlijk aan de radio gekluisterd. Ik houd niet van alle crisisomstandigheden, niet als die het gevolg zijn van oorlog of natuurrampen, maar ben gefascineerd als ze veroorzaakt worden door, in dit geval, de heer Wilders. Iedereen was boos en je vroeg je af... lees meer
-
Voor het eindexamen Nederlands moeten leerlingen, geloof ik, ook vragen beantwoorden over een tekst om te zien of ze die goed begrepen hebben. Ik stel me voor dat die tekst gaat over de politieke gebeurtenissen van gisteren en de eerste zin is: “Ineens zitten we tussen de brokst... lees meer