Jano van Gool

In de Pers

Montere Weemoed II, met Thomas Verbogt & Beatrice van der Poel - Gezien op 2 maart 2022, OBA Theaterzaal, Amsterdam  ... - Kester Freriks in: Theaterkrant lees meer
The Tree of Life. Soeben ausgelesen: Thomas Verbogt – „Wenn der Winter vorbei ist“ (2020) - Keine 100 Seiten und auch keine 50 Seiten, nein genau eine einzige Seite brauchte es.... - David Wonschewski in:  lees meer
Nieuwe roman van Thomas Verbogt, een wrokloze boomer - Thomas Verbogt zoekt naar manieren om van het leven te houden en er zin aan te geven.... - Rob Schouten in: Trouw lees meer

Recent

Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd

Stoer

Waarschijnlijk is het typerend voor ons onderbewustzijn dat er weinig zinnigs over te zeggen valt. Behalve natuurlijk door deskundigen, maar daar hoor ik niet bij. Helaas, zeg ik erbij. De laatste tijd vergeet ik vaak het woordje `niet’ als ik aan het schrijven ben, Ik zeg nu wel wóórdje, maar het is een groot woord: niet. `Niet’ kan je leven enórm veranderen. Ik lees mijn column in deze krant haast nooit over, maar eergisteren wel. En toen het even over het Sinterklaasjournaal ging, stond daar dat ik ernaar keek, maar ik bedoelde dat ik er nog niet naar gekeken had. Maar ja, `niet’ vergeten. En dan kom ik dus in het onderbewuste terecht. Misschien wilde ik juist zeggen dat ik er heel graag naar keek, maar net wilde doen alsof dat niet zo was. Stoer. Ik ben er nog steeds niet toe gekomen. (Ik heb even goed gekeken of in de vorige zin `niet’ stond.) Het zit nog niet in mijn systeem, zoals dat heet. Misschien komt het doordat ik me dit jaar zonder dat ik er erg in heb, verzet tegen het sinterklaasfeest. Gisteren hoorde ik op de radio dat politiemensen overal in het land instructies hebben gekregen om ongeregeldheden tijdens de intochten te voorkomen. Daarom dus. Mijn verzet, bedoel ik. De schrijver Arnon Grunberg, die ik graag lees, laat tijdens het schrijven van zijn volgende boek neurowetenschappers controleren wat er in zijn hersens gebeurt als hij schrijft. Badmuts met elektroden op zijn hoofd. Ik zou best willen weten wat er in mijn hoofd gebeurde toen ik zojuist `verzet’ noteerde. Wat dat heimwee is.

Columns

  • Altijd voel ik lichte weerstand wanneer iemand een zin begint met: “Je gaat me toch niet vertellen dat…”
    Gaat dan om iets wat je juist graag wil vertellen. Of graag, dat misschien dat niet, maar wat je wel belangrijk vindt. Wind wordt je uit de zeilen genomen.
    “Je gaat... lees meer

  • Hij ziet eruit alsof hij lang harde tegenwind heeft gehad, maar dat heeft geen invloed op zijn goede humeur. Een tevreden lach wijkt niet van zijn gezicht. Schuin tegenover het huis hier buigt hij zich over een bak vol grieperige planten. Zelden zag ik iemand zo secuur een plant... lees meer

  • Als er een groot conflict in de wereld wordt opgelost, komen er in de Nederlandse praatprogramma’s altijd deskundigen aan het woord die precies weten hoe het zit. Die overtuiging dragen ze op volle kracht uit, ze dulden weinig tegenspraak en het is allemaal zo stellig dat je je... lees meer

  • Uitstekend dat Arnhemmers brieven van de gemeente mogen terugsturen als ze die niet helemaal of helemaal niet begrijpen. Ik hoor dat het niet alleen in Arnhem mag, maar ook in andere plaatsen. Iedereen zou het mogen, nee, moeten doen.

  • Er zijn gelukkig nog veel berichten die vrolijk stemmen. Bijvoorbeeld dat zondag honderden Londenaren in onderbroek met de metro reisden. Project heeft zelfs een naam: No Trousers Tube Ride. Is ooit begonnen in New York, en heeft zich daarna over de wereld verspreid.... lees meer

  • Stel: ik breng mijn auto ter reparatie naar de garage. “Gaan we doen,” zegt de chef van het bedrijf. Paar dagen gebeurt er niets. Ik informeer en hoor dat ze niet precies weten wat er aan de hand is en daarom ook nog geen idee hebben van een oplossing: “Nog even geduld, alstubli... lees meer

  • Bij voetbalwedstrijden druk ik de stilteknop in wanneer deskundigen aan het woord komen. Zo ook bij interviews met spelers, of interviews, groot woord, interviewtjes. 

  • In veel gevallen worden we consumenten genoemd. Soms vind ik dat lastig. Alsof je de hele tijd bezig bent van alles te consumeren. Je hebt ook weleens wat anders aan je hoofd.
    Deze week liet PostNL ons, consumenten, weten dat vanaf februari de brievenbussen niet meer na 17... lees meer

  • Eergisteren stond in deze krant dat we de saaiheid moeten omarmen. Aanleiding voor deze oproep is dat veel mensen last hebben van somberheid in januari. In het artikel komt hoogleraar psychologie Stefan van der Stigchel aan het woord die zegt dat het allemaal mee kan vallen.

  • Vanaf maandag moeten we scherp gaan letten op wat er in onze omgeving gebeurt. Het ministerie van Justitie en Veiligheid wil dat graag en komt met een publiekcampagne die `Vreemd of verdacht’ heet. Om ons heen vindt veel `georganiseerde ondermijnende criminaliteit’ plaats en we... lees meer

  • Vervelende van kleine belazerijen vind ik niet het geld dat ik kwijt ben, maar vooral dat ik niet ingreep op het moment dat ik in de gáten had dat ik werd geflest. Dat moment is er immers.
    Voorbeeldje gaat nu over taxi’s. Ik ben graag in het oosten van het land en soms heb... lees meer

  • Ook vaste prik in januari: iemand die in een van de media over de Elfstedentocht begint. Spatje winter en het is zover. Het is bekend dat veel landgenoten dan prettig nerveus en koortsig worden: zou het waar kunnen zijn? Ik ben jaloers op die opwinding. Helaas kan ik niet uit de... lees meer

  • Pas over twee weken is het Blauwe Maandag, de somberste dag van het jaar, wat onzin is, van iedere dag valt het beste te maken, maar toch: blijkbaar hebben we graag een dag met die grauwe uitstraling. 
    Vandaag kan er trouwens ook wat van, de eerste maandag van januari. De f... lees meer

  • In november schreef ik hier over woedekamers in Lima, Peru. Je kon daarvan alles kapot schoppen of slaan en tegen muren gooien, waardoor je opgekropte negativiteit wat gekalmeerd werd. Ik kende het verschijnsel niet en dacht er sindsdien wel over na, bijvoorbeeld over de vraag o... lees meer

  • Rond 6 uur gisterochtend liep ik naar de hoek om daar de vuilniszak neer te zetten. Het was nog donker en het leek alsof het misschien wel de hele dag donker zou blijven, het regende bovendien onbarmhartig, de hemel huilde zoals een hemel in januari kan huilen, en bij de vuilnis... lees meer

Pagina's