Toen het zaterdagavond tegen half tien stil begon te worden op straat, keek ik nog even naar buiten. Stilte op straat vind ik aantrekkelijk. Er passeerden een man en een vrouw, duidelijk een echtpaar – ik moet ooit nog eens helder omschrijven waaraan dat precies te zien is. Hij... lees meer
Jano van Gool
In de Pers
Recent
Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd
Geschiedenis
Meestal besef ik nauwelijks dat ik ouder word. Maar soms dringt het ineens fel tot me door. Gisteren was er zo’n moment. Toen ik las over het leven van Leen Timp die vorige week vrijdag overleed. Natuurlijk wist ik dat hij een grote rol speelde in de geschiedenis van de Nederlandse televisie en dat hij getrouwd met een vrouw die daarin nog belangrijker was. Het was vooral het lijstje programma’s waarvan hij de regisseur was. Bijvoorbeeld: Zo is het toevallig ook nog ’s een keer. Ik kan natuurlijk opzoeken wanneer het uitgezonden werd, maar dat doe ik niet, want ik hoef niet meteen overal jaartallen bij. Wel weet ik dat ik nog erg jong was. Mijn zusjes waren al naar bed. Ik zie mijn ouders en ik zitten in onze huiskamer. We keken zeer geamuseerd. Wat er in dat programma gebeurde, was niet mis. Of later, veel later het praatprogramma Mies en scene. Was het het eerste praatprogramma op de Nederlandse televisie? Er werd in ieder geval anders gepraat dan in de praatprogramma’s van nu. Je onthield een paar dagen wat er gezegd werd. Hiermee wil ik trouwens niet zeggen dat vroeger alles beter was, want dat was het niet. Het Grand Gala du Disques! Ik kon me er een paar dagen op verheugen. Of de stille straten wanneer Eén van de Acht te zien was. Ik was er geen liefhebber van, maar keek toch, want je stelde je een beetje aan als je dat niet deed. Ineens begint er een heimweewoord te blinken in het lijstje verdiensten van Leen Timp: bloemendefilé. Ik was die gebeurtenis bijna vergeten. Koninginnedag. Soestdijk. Ach!
Columns
-
-
Iedereen die ik spreek, is opgewonden vanwege de wedstrijd van morgenavond, ook mensen van wie ik dat niet zou verwachten. Ik ben het ook en moet mijn best doen me bezig te houden andere zaken die aandacht vragen. Soms denk ik: als we morgenavond verliezen, hoe moet het dan daar... lees meer
-
Natuurlijk zijn er mensen die zogenaamd niet snappen waarom we zo bezig zijn met `dat’ voetbal. En dat moet je dan uitleggen. Word ik chagrijnig van, even maar, want dan is het weer over omdat ik aan de wedstrijd van vanavond denk. O ja, die mensen vragen ook: `Wat is er dan van... lees meer
-
Iemand zijn lintje afnemen, ja, dat is een tragiek die moeilijk te duiden is. Critici van de homeopathisch arts Jan Scholten willen dat minister Schippers dat doet. Die critici vinden Jan Scholten een oplichter, omdat hij korreltjes uitdeelt aan doodzieke Aidspatiënten in Afrika... lees meer
-
Vaak, iets te vaak gebeurt het dat ik mensen niet herken terwijl dat wel zou moeten. Bijvoorbeeld op plaatsen waar ik hen absoluut niet verwacht. Of als ik in gedachten ben. Of als ik me heftig concentreer op iets wat zich dadelijk zal voordoen, bijvoorbeeld in de wachtkamer van... lees meer
-
Toen ik jong was, zeiden me ouders soms iets waarbij ik me niets kon voorstellen, en dat irriteerde me Bijvoorbeeld: `Het leven gaat zo snel.’ Met de toevoeging: `Dat merk je later wel.’ Voor mij was later nog heel ver weg en ik vond dat het leven helmaal niet zo snel ging. Was het maar later! Nu... lees meer
-
In het café bij mij op de hoek staat in deze tijd al in de namiddag de televisie aan. Voor de voetbalwedstrijden of programma’s over de voetbalwedstrijden. Uiteraard groot scherm. Vrijdagmiddag was dat allemaal nog niet begonnen, maar toch was er beeld. Ik zag De Rijdende Rechter aan het werk. He... lees meer
-
Twee keer ging ik naar een theater om een musical te zien. De eerste keer was omdat ik de kaartjes cadeau had gekregen, de musical Cats, de tweede keer omdat ik iemand kende die erin zong, Cyrano. Beide keren werd ik ongeduldig. Soms zie ik op televisie een fragment van een musical en dan ga ik s... lees meer
-
Hoe het op andere stations gaat, weet ik niet, maar in mijn woonplaats is het kopen van een treinkaartje een complexe aangelegenheid. Ik kan zelfs niet uitleggen waarom. Ik klaag er niet over, want het is me tot nu toe telkens gelukt. Het is een inleiding op 9 juli. Dan kunnen we alleen nog maar... lees meer
-
Nog steeds betreur ik het dat de kleine postkantoren niet meer bestaan. Het lijkt lang geleden dat het nog wel zo was. We regelen onze postzaken nu in winkels waar die postzaken maar een bijkomstigheid zijn, iets voor tussendoor. Ze worden nog maar zelden van harte behandeld, laat ik zeggen: met... lees meer
-
Ben benieuwd of het een woord wordt dat blijft: moestuinsocialisme. Ik vind het wat lang, maar het ruikt wel lekker naar frisse buitenlucht. En er hangt ook natuurlijk leven omheen. De staatssecretaris van Sociale Zaken, mevrouw Klijnsma, begon erover. Ze sprak over de pensioenfondsen. Ik geloof... lees meer
-
In de buurtsupermarkt zitten uitsluitend vriendelijke meisjes achter de kassa. Een van hen maakt graag een praatje. Daar ben ik niet handig in, maar ik waardeer het zeer. Als het Nederlands elftal gespeeld heeft: of ik ook zo heb genoten van de wedstrijd? Heb ik, maar ik weet er bij de kassa niet... lees meer
-
Als je een bloemenstal hebt, moet je daar een beetje vrolijk in staan. Vrolijk product immers, bloemen. Een chagrijnige bloemenverkoper ontneemt je de zin in de bloemen, maar ja, je moet ze toch hebben, want je gaat ergens op bezoek waar bloemen op prijs gesteld worden. Het is ook prettig even o... lees meer
-
-
Misschien geldt het niet voor iedereen, maar ik vind ons leven zo kort dat vroeger wat mij betreft een bijna vreemd woord is, dat staat voor een andere tijd die niet bij de mijne hoort. Nu ik me geestelijk voorbereid op de wedstrijd van vanavond, dringt het tot me door dat er wel een andere tijd... lees meer