Jano van Gool

In de Pers

Montere Weemoed II, met Thomas Verbogt & Beatrice van der Poel - Gezien op 2 maart 2022, OBA Theaterzaal, Amsterdam  ... - Kester Freriks in: Theaterkrant lees meer
The Tree of Life. Soeben ausgelesen: Thomas Verbogt – „Wenn der Winter vorbei ist“ (2020) - Keine 100 Seiten und auch keine 50 Seiten, nein genau eine einzige Seite brauchte es.... - David Wonschewski in:  lees meer
Nieuwe roman van Thomas Verbogt, een wrokloze boomer - Thomas Verbogt zoekt naar manieren om van het leven te houden en er zin aan te geven.... - Rob Schouten in: Trouw lees meer

Recent

Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd

Inzicht

Blijkbaar heb ik nog iets met Monopolie, want ik schrok toen ik las dat er een versie is verschenen die in ongeveer dertig minuten gespeeld kan worden. Er stond bij hoe dat kan, maar die uitleg ging aan me voorbij. De fabrikant komt hiermee omdat hij mee wil doen met de huidige tijd. Daarom kan het ook met het mobiele telefoontje worden gespeeld. Dat laatste vind ik huiveringwekkend, maar daar wil ik het niet over hebben. Gelukkig blijft het originele Monopolie ook te koop. Ik schreef net dat ik er nog wel iets mee heb, maar ik zeg er meteen bij dat ik het ruim dertig jaar niet meer speelde. Dat zou ik best graag doen, maar in mijn omgeving wil niemand het meer. Dat komt niet alleen omdat ik het waarschijnlijk niet efficiënt genoeg speel, maar vooral omdat iedereen wel iets anders aan zijn hoofd heeft. Het duurt te láng! Een van de laatste keren dat ik het speelde, herinner ik me. We waren ’s middags om een uur of vier begonnen en tegen middernacht opgehouden. Niet omdat het klaar was, maar we dronken er ook iets bij en dat maakte ons minder scherp, om het zo maar eens te zeggen. Ik was bijvoorbeeld behoorlijk aan het winnen. Dat zegt genoeg. De volgende ochtend zouden we verdergaan. Midden in de nacht stond ik op om te kijken of ik écht aan het winnen was, want ik kon het niet geloven. De tafel stond voor het open raam, het was een lauwe zomernacht. Ik keek naar het bord, voelde tevredenheid, maar wist ook dat ik morgen alles kwijt zou raken. Dat veroorzaakte een inzicht waaraan ik nog steeds iets heb.

 

Columns

  • Appels moeten glimmen. Die kennis ontleen ik aan de avonturen van Flipje, het fruitbaasje uit Tiel. Die las mijn vader voor toen ik vier was. Sindsdien weet ik het van die appels. Mijn moeder kwam regelmatig met een zak appels van een vriendin, zelf geplukt, maar die glommen nie... lees meer

  • Buiten de bebouwde kom loop je anders te mijmeren dan erbinnen. In de alledaagse straten gebeurt altijd iets wat niet alledaags is. Daar wil je aandacht aan besteden. Je moet uitwijken iemand voor wie de enige omgeving het mobieltje je is. Je passeert een etalage vol dingen waar... lees meer

  • Hoe het ook met het land gaat, de banken zorgen ervoor dat zij het nooit écht moeilijk krijgen. In het verleden viel er soms een om, zoals dat heet, maar dat was dan een kleine. De grote blijven de dienst uitmaken en groter worden. De overheid zou moeten verplichten dat ze ook m... lees meer

  • Het is al een paar jaar geleden: ik had een lang en doodlopend telefoongesprek gevoerd met de klantenservice van een grote organisatie. De service die de klantenservice me kon verlenen, was de mededeling dat ze me helaas geen service konden bieden. Ze hadden wel een voorstel, ma... lees meer

  • Even terug naar vrijdagavond, de persconferentie van de premier en minister Hugo, een feest van opluchting en optimisme. Tijdens zijn spreekbeurt zei de premier dat we niet te vroeg moesten juichen, wat we overigens nooit moeten doen, en hij verwees naar het lied We zijn er... lees meer

  • Altijd keek ik met bewondering naar mensen die met een parmantig fietsje het perron op komen lopen, dat met een paar kordate bewegingen opvouwen, nonchalant fluitend, en dan met dat pakketje in de trein stappen. In mijn omgeving kende ik niemand die zo’n fiets had. Daarom wilde... lees meer

  • Iedereen zal trager zijn als het warm is. Het is goed als we het tempo zo nu en dan uit onze handelingen halen. Ik sta met mijn winkelwagen te aarzelen: contactloos betalen of lekker contactueel naar de gewone kassa? Moet in principe geen vraag zijn waarover je lang doet. 

  • Nooit geweten dat de stem die we op stations hoorden, van Tuffie Vos was, de stem die vertragingen en spoorwijzigingen aan ons doorgaf. Maar liefst 25 jaar lang. Hoe had ik dat ook kunnen weten? Volgens mij werd het toen ze begon niet bekendgemaakt, anders had ik het vast onthou... lees meer

  • Paar keer belandde ik afgelopen dagen in een gesprek over reanimeren. Die vaardigheid is populair geworden sinds de hartstilstand van de Deense voetballer. Cursussen lopen vol, wat me belangrijk lijkt. 
    “Jij gaat het toch ook doen,” wordt me gezegd. Ik knik heftig, wil het... lees meer

  • Tot voor kort had je in je winter- of regenjas altijd wel ergens een mondkampje zitten. De overheid schreef voor dat je het maar paar keer mocht gebruiken, misschien zelfs maar één keer, maar wie deed dat? Tijd van die jassen is voorbij en nu schiet op de drempel van bijvoorbeel... lees meer

  • Soms begrijp je een typering pas als je het aan het tegendeel denkt. `Urgent’ bijvoorbeeld. We kwamen het de afgelopen dagen vaak tegen als het ging over het ontslag van de twee presentatoren van het programma De Vooravond. Ze waren niet urgent genoeg bezig, zegt de lei... lees meer

  • Dit jaar heb ik geen last gehad van eindexamendromen. Het jaar ervoor ook niet. Voorheen schoot ik in deze periode ’s nachts weleens wakker, bang dat er in de ochtend een functionaris voor de deur zou staan met de mededeling dat mijn diploma alsnog ongeldig is bevonden. Fraudege... lees meer

  • In deze krant van gisteren las ik over een aandoening die ik kende maar waarvan ik niet wist dat die zo heette: aangeleerde hulpeloosheid. Ging over files. Die zijn er weer in het Nieuwe Normaal waarin het Oude Normaal duchtig de kop opsteekt. In die files staan we met dezelfde... lees meer

  • Gisteravond was ik niet thuis, zag dus ook niet De Gert & Hermien Story, wat niet nodig was, want de dagen ervoor las en hoorde ik er zo veel over dat ik die documentaire al min of meer gezien had. Ik vind dat een merkwaardige gewoonte in omroepland. Dat ze ons prikkelen iet... lees meer

  • Wit

    Hier om de hoek is een terras dat bij een restaurant hoort waar ik kom als er `een speciale aanleiding’ is. Iets te vieren, zoiets. Geen verjaardag, nee, iets hogers. Je trekt er je zondagse kleren bij aan, wat in dat restaurant ook de bedoeling is, geloof ik. Als je er binnenko... lees meer

Pagina's