In sommige problemen hoef je je niet enorm te verdiepen, maar je denkt er toch even over na. Lesuitval bijvoorbeeld. Die kwestie was aan de orde toen ik het televisietoestel passeerde. Had helemaal geen zin daarvoor plaats te nemen. Er zijn dagen waarop je gedachten dichtgeslibd... lees meer
Jano van Gool
In de Pers
Recent
Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd
Gedoe
Afgelopen zondagochtend was ik niet in de gelegenheid naar het radioprogramma Vroege Vogels te luisteren. Daarom hoorde ik pas gisteren dat Peter Smith de Vroege Vogels Ereprijs had ontvangen, vanwege zijn omgang met zwerfafval. Hij berekende onder meer dat als een kwart van onze bevolking per dag één stuk zwerfvuil opruimt, Nederland binnen drie dagen helemaal vrij is van die rotzooi. Hoe hij zoets berekent, geen idee, maar ik geloof hem. Ik doe daaraan trouwens dagelijks mee, want op het trappetje naar mijn voordeur ligt altijd wel wat. Ik woon aan een straat waar mensen etend en drinkend doorheen lopen. Behalve dat ik het dus opraap en in de vuilnisbak gooi, vind ik ook dat je er iets van moet zeggen als je mensen gewoon maar van alles op straat ziet gooien. Doe ik dat? Soms, maar meestal niet. Waarom niet? Omdat ik niet houd van gedoe. En vaak komt er gedoe van. Maar is een vuile straat niet veel meer gedoe? Paar weken geleden zag ik op een station een jongen op een bankje zitten die een zakje aan het leeg eten was, noten of zoiets. In ieder geval eten met een schil of een pit. En die gooide hij telkens met een traag gebaar weg. De grond voor hem was ermee bezaaid.. Een bleke woedende jongen in een groot wit jack, kansarm ineengezakt. Ik zag het, maar had al een slecht humeur en dat is niet de beste stemming er dan een opmerking over te maken. Toen ik in de trein stapte, zag ik dat een meisje hem op de schouder tikte. Ze wees naar een vuilnisbak. De jongen bewoog zich niet. En ik schaamde me. Nog.
Columns
-
-
Duidelijk niet goed opgelet, stom, maar zondag in de namiddag hoorde ik tijdens de voorbeschouwing op de wedstrijd Nederland-Finland een uitdrukking die ik niet kende: de bus parkeren. In het gesprekje tussen interviewer en deskundige deden ze of het een gangbare aanduiding was,... lees meer
-
Afgelopen jaren zijn hier in de buurt nogal wat bomen gekapt, meestal wegens ziekte, van de boom dus. We waren er bedroefd om. Binnenkort worden er nieuwe geplant, de gemeente heeft dat beloofd, het is afwachten of het echt gebeurt.
We gaan er vanuit dat het serieus is, om... lees meer -
Onderhand worden ze fascinerend, de gesprekken met premier Schoof, vooral als het de bedoeling is dat hij iets persoonlijks zegt. Gisteren ook weer in deze krant: je leest het, maar had je net zo goed niet kunnen doen.
Meteen voor de duidelijkheid: ik heb geen hekel aan de... lees meer -
Hoe groot is de blijdschap?
Die vraag stellen nieuwslezers altijd, maar dan ook écht altijd wanneer er een groot internationaal probleem is opgelost of bijna is opgelost. -
Als het niet complimenteus is, blijft het moeilijk wat van iemands uiterlijk te zeggen. Zeker niet wanneer het om veranderingen gaat. Vriendin heeft iets in haar gezicht laten oprekken (als dat het woord is). Behalve dat de ingreep niet geslaagd is, kijkt ze er een stuk bitser d... lees meer
-
“Ik ben even alleen nu. Thea is eten, Noor is eten, Ineke is eten en Do is ook eten.”In een winkel vol dameskleding zit ik aan een tafel te wachten. Daarvoor is die tafel. Voor wachtende partners. De verkoopmedewerkster die me zojuist koffie gaf en een groot glas water, zegt het... lees meer
-
Dagelijks leer je bij, een van de vele verschijnselen die het leven opwindend maken. Soms heb je geen zin je te verdiepen in wat je nu weer geleerd hebt, maar ja, het moet, je wilt wel weten wat er allemaal speelt. `Speelt’ is niet altijd het goede woord: wat zich voordoet.
-
Wat best hoog op de lijst van teleurstellende momenten staat, is wanneer je naar je auto loopt en ziet dat er een ruit kapot is geslagen. Je moet dan meteen bedenken dat er ergere dingen zijn en dat is ook zo, maar het lukt niet altijd. Uit de auto kon niets gestolen worden, maa... lees meer
-
Terwijl ik op weg ben naar een lezing en een en ander op een rijtje zet, merk ik ineens dat ik wat ben vergeten, drie velletjes aantekeningen. Geen ramp, ik ken ze min of meer uit mijn hoofd, maar ik heb ze er graag bij, voor zekerheid. Veel is `voor de zekerheid’.
-
Het boek van Marjolein Faber, Mij krijgen ze niet klein, zal ik niet lezen. Ik houd niet van boeken waarvan de titel de afloop verraadt. Bovendien heb ik wel wat anders te doen.
-
Toen ik drie jaar was, lag ik in het ziekenhuis. Toestand was ernstig, hersenvliesontsteking, benen waren verlamd, wat jammer was want nog niet zo lang ervoor had ik lopen geleerd, is later weer goed gekomen. De meeste medische handelingen staan me niet meer zo bij, wel herinner... lees meer
-
Natuurlijk kun je de zon geen gedrag toeschrijven, maar in de herfst is dat anders dan in de zomer, minder opdringerig, zachtmoedig, ja. Hoort ook bij het seizoen, waarin we met onze neus op de vergankelijkheid van veel worden gedrukt. Het licht hoort erbij, de geuren ook.
... lees meer -
Nog nooit had ik met een deurwaarder te maken. Afkloppen. Ik ken er zelfs niet een. Er hangt iets dreigends om dat beroep, ik bedoel dat je nooit fluitend koffie gaat zetten wanneer je weet dat de deurwaarder dadelijk aanbelt. Als je dat al weet. Ik geloof dat ze ook ineens bij... lees meer
-
Je wordt er niet vrolijk van. Sommige mensen zeggen dat als ze iets heel erg vinden. Laatst hoorde ik een gesprek tussen reizigers die door Afrika waren getrokken. Ook Oeganda hadden ze aangedaan en daarover zeiden ze: “Je wordt er niet vrolijk van.”
Uiteraard spitste ik de... lees meer