In november schreef ik hier over woedekamers in Lima, Peru. Je kon daarvan alles kapot schoppen of slaan en tegen muren gooien, waardoor je opgekropte negativiteit wat gekalmeerd werd. Ik kende het verschijnsel niet en dacht er sindsdien wel over na, bijvoorbeeld over de vraag o... lees meer
Jano van Gool
In de Pers
Recent
Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd
Klemborden
Tijdje geleden belde een man aan die een klembord vasthield, een vlezige man die geruststellend keek. Hij vroeg iets over reclamefolders. Ik heb geen NEE- sticker op de brievenbus. De man zei dat hij laatst een dik pak folders in de bosjes had gevonden. Dat kon toch niet de bedoeling zijn? Dat beaamde ik. Veel van wat er zich in bosjes afspeelt, is niet de bedoeling. We voerden een gesprek over deze kwestie, terwijl ik geen idee had wat mijn inbreng in de gedachtewisseling was. Ineens was het ook weer voorbij. De man gaf me een warme hand. Sindsdien krijg ik eens per week een mail waarin me gevraagd of ik mee wil denken of zoiets. Wat ik maar wil zeggen: ik heb niets aan mezelf wanneer een onbekende aan de voordeur tegen me begint te praten. Eergisteren zag ik per ongeluk op televisie een uitzending waarin het ging over de campagnes van politieke partijen. Met het oog op de gemeenteraadsverkiezingen over een dikke maand. Ik zag veel klemborden en sjaals en jackjes en wilskrachtige vrijwilligers. Ze gaan het land in, de straat op, de wijken in. Was altijd al het geval, geloof ik, maar dit jaar lijkt het intenser dan ooit te worden. Mijn werkvloer bevindt zich in huis. Daar ben ik dus vaak. Als kiezer zweef ik meer dan vroeger, maar dat vind het geen probleem, althans geen onaangenaam probleem. Dus ik moet de volgende tekst voorbereiden: `Ik Weet Wat Me 19 Maart Te Doen Staat! Hartelijk Dank Voor Uw Komst, Maar Het Is Zinloos Er Met Mij Over Te Praten! Prettige Dag Verder!’ Met het zweet op het voorhoofd.
Columns
-
-
Rond 6 uur gisterochtend liep ik naar de hoek om daar de vuilniszak neer te zetten. Het was nog donker en het leek alsof het misschien wel de hele dag donker zou blijven, het regende bovendien onbarmhartig, de hemel huilde zoals een hemel in januari kan huilen, en bij de vuilnis... lees meer
-
Nieuwjaarsmorgen klinkt beter dan nieuwjaarsdag. De eerste dag van het jaar is altijd wat ongemakkelijk, met schemerig uitzicht op twaalf lange maanden, terwijl je al met een been in januari staat, de schrale maand waarin de hemel bijna voortdurend grauw is en de wind guur tekee... lees meer
-
Komt het doordat het best een moeilijk jaar was dat vandaag een andere dag is als 31 december vorig jaar? Zullen we het vanavond vast over hebben. Om middernacht wensen we elkaar het allerbeste toe, beter kan niet, maar wat wensen we de wereld om ons heen toe, de kleine en de gr... lees meer
-
Natuurlijk, teleurstellingen moet je kunnen incasseren, maar zelf wil ik dat graag niet te vroeg hoeven doen. Nieuwjaarsdag is een wat wazige, schrale dag waarin we stamelend naar een richting zoeken. Wat helpt is wanneer we enige sturing krijgen. Het schansspringen in Garmisch-... lees meer
-
De verkiezing van het Woord van het jaar ging niet door omdat er herrie door ontstond. In de NRC las ik wel een lijst van woorden die erbij kwamen in het jaar dat bijna voorbij is. Sommige waren ook genomineerd voor het Woord van het Jaar. Net als in het lijstje voor di... lees meer
-
Best vaak denk ik vragend: hoe deed ik, hoe deden we het toen toch? En met toen bedoel ik nog niet zo lang geleden.
Onbelangrijk voorbeeld dat bij deze dagen hoorde: eerste kerstdag ben ik vroeg uit de veren vanwege een fors project, Het Zelf Maken Van Mayonaise. We hadden... lees meer -
Altijd hartverwarmend woord gevonden: kerstavond. Meestal waren het ook avonden die een zacht plekje in mijn herinneringen hebben. Sommige mislukten, wat niet aan de avond of de traditie van de avond lag, maar aan mij. Wat er mislukte, weet ik niet meer, verdrong ik uit respect... lees meer
-
Op het einde van het jaar krijg ik weer een woord cadeau dat ik niet kende: dubbeldippen. Ik kwam het tegen in een artikel over het nut van kerstborrels. Mensen die daar geen zin in hebben, moeten er toch heen, begrijp ik.
-
Een van de hoofdpersonen in de avonturen van Kuifje is professor Zonnebloem, verstrooid zoals het een geleerde betaamt, in veel opzichten geniaal, hij bouwde een raket die naar de maan ging, en gezegend met een puik humeur. Hij zorgt voor belangrijke verhaallijnen in de reeks en... lees meer
-
Wat ik altijd beroerd vond, was op mijn verjaardag te worden gebeld door bijvoorbeeld een tante die na haar felicitaties vroeg wat ik allemaal gekregen had. Ging ik dan opsommen en bij ieder cadeau had de tante wel een vraag of commentaar. Waren van die gesprekken die ik al wild... lees meer
-
Tegen kerstmuziek heb ik geen bezwaar, wel aan te veel ervan. Op de fitnessclub vind ik het prima. De hoofdcoach is er consequent in. Rond Pasen klinkt er de Matthäus Passion, wat op geen enkele andere sportclub het geval zal zijn, en nu kerstmuziek. Sommige sporters he... lees meer
-
Gekkenhuis! Na de waarschuwende woorden van de heer Rutte is het dat in de Prepshops: gekkenhuis! Aan het woord `Prepshop’ moet ik wennen, het klinkt enorm benauwend, maar misschien is dat onbedoeld de bedoeling. Je kunt er van alles kopen voor noodsituaties die steeds dreigende... lees meer
-
Lijkt me sterk dat ik als kind enorm geïnteresseerd was als ouderen vertelden over iets wat bij hun tijd hoorde en nu niet meer aan de orde was. Had vaak met ontberingen te maken. Groot woord, ontberingen, maar zoiets.
Bijvoorbeeld: “Er was toen alleen maar koud water in hu... lees meer -
Nog een dikke week, maar ik heb het gevoel dat ik me intenser dan andere jaren op de kerstdagen moet voorbereiden. Wordt steeds meer een project dan een feest. Als ieder jaar sprak ik ook mensen die er he-le-maal niets aan doen. Ze zeggen er dan bij: “Lekker rustig.” Kan ik nog... lees meer