Jano van Gool

In de Pers

Montere Weemoed II, met Thomas Verbogt & Beatrice van der Poel - Gezien op 2 maart 2022, OBA Theaterzaal, Amsterdam  ... - Kester Freriks in: Theaterkrant lees meer
The Tree of Life. Soeben ausgelesen: Thomas Verbogt – „Wenn der Winter vorbei ist“ (2020) - Keine 100 Seiten und auch keine 50 Seiten, nein genau eine einzige Seite brauchte es.... - David Wonschewski in:  lees meer
Nieuwe roman van Thomas Verbogt, een wrokloze boomer - Thomas Verbogt zoekt naar manieren om van het leven te houden en er zin aan te geven.... - Rob Schouten in: Trouw lees meer

Recent

Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd

Knik

Veel uit mijn leven herinner ik me nadat ik éérst de muziek hoorde die die herinneringen oproept. Soms hoef ik alleen maar over die muziek te lezen en ben ik meteen twaalf of twintig of zie ik mezelf nogal stamelend dansen op mijn dertigste verjaardag. Vaak weet ik ook wat ik dacht of voelde toen ik in aanraking kwam met muziek die ik meenam naar de toekomst. Die toekomst is nog volop aan de gang en veel van de muziek waarover ik het nu heb, is nog steeds in mijn buurt. Deze dagen gingen twee musici dood naar wie ik graag luisterde, nog. Eergisteren de toetsenist van The Doors die 74 werd, Ray Manzarek, en een paar dagen eerder Ronald Splinter, gitarist van de Nederlandse band The Outsiders, die maar 64 mocht worden. Ronald klinkt ineens zo plechtig. Ronnie. Van hun bands kwam in 1967 de eerste langspeelplaat uit. En die had ik. Aan het einde van dat jaar werd ik vijftien. De muziek van The Outsiders was vooral hard en ruig, met fascinerende poëtische uitstapjes. Ik zat op het gymnasium en snapte dat dit een nuttige opleiding was, maar had die muziek er wel bij nódig. En die plaat van The Doors draaide ik op mijn nieuwe kamer. We waren net verhuisd, naar de rand van Nijmegen, met uitzicht over de polder. Het begon herfst te worden, maar de zomer was nog niet echt voorbij. Ik wist zeker dat er eindelijk een geheel ándere tijd in mijn leven was aangebroken. Ik luisterde naar de melodieuze, geheimzinnige, soms donkere rockmuziek van The Doors. Ik sta voor het raam. En knik. Naar die nieuwe tijd dus. Gretig.

Columns

  • Hoe het met andere huisartsenpraktijken zit, weet ik niet, maar waar ik kom bestaat het inloopspreekuur niet meer. Gevolg van de coronatijd: je kon alleen maar op afspraak komen en blijkbaar was dat makkelijk. Eerst moest je bellen en dan beoordeelde een assistent je klacht. Kos... lees meer

  • Altijd ben ik gefascineerd door de waarheid van herinneringen. Maak je in een herinnering meer van de gebeurtenis van toen? Waarheid is een relatief begrip. In de meeste gevallen vind ik dat wat je gelooft waar is, in ieder geval voor jou.
    Als kind van een jaar of vijf kon... lees meer

  • De democratie functioneert niet altijd als de democratie die wij, het volk, wenselijk vinden, maar het blijft goed en nuttig over de kracht en het hart ervan na te denken. Inspirerend voorbeeld is de petitie die een PvdA-politicus uit Zevenaar startte. Tegen minister Faber.

  • Je denkt er dan toch aan, gisterochtend vroeg, lopend naar de fitnessclub, aan Moederdag. Gedachte werd ook wakker gemaakt toen ik een man in een ouderwetse korte broek zag, op ouderwetse sandalen, van die grote. Hij had een overhemd aan, met net iets te korte mouwen, waarop vro... lees meer

  • Verbinder, netwerker, bestuurder, maar de meest gehoorde typering van de nieuwe paus was: nederig, net zoals zijn voorganger. Die verscheen toen hij gekozen was, in eenvoudig wit op het balkon. Deed deze nieuwe paus niet, nee, in een gewaad met goud en glitters, maar een deskund... lees meer

  • Het is kersen plukken in omroepland! Natuurlijk heerst er de gebruikelijke wezenloze spanning die het Songfestival veroorzaakt. Wat voor pak? Ogen open tijdens het zingen? Waar op het podium dansen de dansers en hoe? In praatprogramma’s kunnen ze er niet over ophouden. Ach, als... lees meer

  • In gesprekken over leven en dood en de sturende rol van ziekte daarin - we hebben het er vast allemaal soms over - is er altijd wel iemand die zucht: “Ach, wat valt er eigenlijk over te zeggen? Als ik dadelijk de deur uit ga, kom ik misschien wel onder een bus.” Of zoiets. Vaak... lees meer

  • Toen ik na mijn eindexamen met vrienden een paar weken in Spanje vakantie had gevierd, in omstandigheden die meer dan weldadig waren, wilde ik eenmaal weer thuis iets voortzetten wat ik daar deed. In mijn geval was dat het roken van een merk sigaretten dat alleen in Spanje te ko... lees meer

  • Ook altijd lastig zinnetje: “Je lijkt wel gek dat je…” En dan komt er iets wat je van plan ben te doen en waarin je meestal veel zin hebt. Als je iets gaat doen waarin je géén zin hebt, hoor je niet zo snel dat je wel gek lijkt. Misschien bén je het dan gewoon en hoeft het niet... lees meer

  • Op de dagen rond Dodenherdenking en Bevrijdingsdag denk ik altijd aan hoe mijn ouders, hun vrienden, mijn grootouders en hun vrienden over de oorlog spraken. Toen ik me bewust werd van die gesprekken, terwijl de betekenis ervan niet altijd tot me doordrong, was ik een jaar of ze... lees meer

  • Rommelmarkten vind ik aantrekkelijk, niet eens om er van alles te kopen. Nee, je loopt langs dingen die een rol hebben gespeeld in levens, je kunt je ook een voorstelling van de levens maken, en daar ga je over nadenken en dan denk je ook beetje na over jezelf: over wat je mooi... lees meer

  • Vervelend zinnetje: “Ik mag niet klagen.” Soms zeg ik het, het is eruit voordat ik er erg in heb, en dan schrik ik, niet zo’n beetje ook: ben even uit mijn doen. Ik voel me ouder worden, met ontevreden mondhoeken en verslappend haar. Ook meen ik een geur te ruiken van licht bede... lees meer

  • Op het woord `uitdaging’ ben ik zuinig. Wordt te vaak gebruikt en het woord lijdt daaronder, zoals ooit het woord `leuk’ waarvan haast niets is overgebleven. `Beleving’ heeft het ook moeilijk! Zo zijn er nog wel een paar, meer dan een paar helaas.

  • Hoe ik er terechtkwam, weet ik niet meer, is jaren geleden, maar ineens zat ik in een sterk naar schoonmaakmiddel ruikende nieuwbouwwoning bij een mevrouw die zacht over mijn achterhoofd en nek wreef. Kort door de bocht: ze had gaven die voor een normaal mens niet te bevatten zi... lees meer

  • Pasen is een week voorbij, maar gisteren kwam ik toch in een paasverhaal terecht, sóórt paasverhaal.
    Ik ben niet thuis, maar in Italië, in de regio Piemonte, op een heuvel vanwaar ik uitkijk over een zachtmoedige en stille wereld.
    Aan de achterkant van het huis ligt ee... lees meer

Pagina's