Er zijn van die beelden die je minstens paar dagen bij blijven. Nu bijvoorbeeld de foto van de auto waarin premier Schoof zat, op de oprijlaan naar het paleis van de koning waar het gehavende kneuzenkabinet als enige punt op de agenda stond. In de verte de trap waarop dat kabine... lees meer
Jano van Gool
In de Pers
Recent
Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd
Regel
Weet u wat het is?’ vraagt de man die adviseur is. Tijdens het stellen van deze vraag knijpt hij zijn ogen een beetje toe, wat erop wijst dat ik met het antwoord niet te licht mag omgaan. We zijn in de Praxis en staan voor twee elektrische gasmaaimachines. Toen ik vroeg wat het verschil er tussen was, zei de man dat de ene grasmaaimachine het innovatief goed doet en de ander kwalitatief. Terwijl ik over dat verschil nadenk, behandelt de adviseur details die langs me heen waaien. Ik voel dat ik me erop moet concentreren, maar ik weet niet waar ik die aandacht vandaan kan halen. Je kunt het gras dus innovatief maaien en kwalitatief, maar dat kan misschien ook samengaan. Ik voel echter dat ik deze kwestie nu niet aan de orde kan stellen. We zijn bij de snoeren beland. De man zegt dat er een nieuwe regel is in Nederland. En die is dat er aan apparaten als deze zo min mogelijk snoeren mogen hangen. Hij maakt een grauw wegwerpgebaar en spuugt het woord `regel’ minachtend door de doe-het-zelfhal. En dan vraagt hij `Weet u wat het is?’ Misschien vreemd, maar als mij die vraagt gesteld wordt, wil ik meestal niet weten wat het is. De man slaat toe en moet zijn best doen niet te schreeuwen: `Ze moeten hier in Nederland maar een páár regels hebben en die consequent toepassen! Niks vervroegde vrijlating! Twintig jaar is twintig jaar!’ Ik weet zeker dat ik een paar stappen verwijderd ben van zaken waarover ik het in de Praxis niet wil hebben. Ik wijs naar een van de machines en zeg luchtig dat ik voor kwaliteit ga.
Columns
-
-
Wanneer ik aan mijn vader denk, wat ik vaak doe, probeer ik me niet voor te stellen wat hij vindt van wat ik doe en laat, is meer iets voor mijn moeder (`Kijk je wel uit, jongen!’), maar aan hoe hij nu om zich heen kijkt, naar de kleine wereld, naar de grote wereld.
Deze da... lees meer -
Natuurlijk moet ik niet overdrijven of al te gevoelig doen, maar ik probeer zo min mogelijk in winkels te zijn. En als het moet, en het moet helaas vaker dan me lief is, alsjeblieft niet te lang. Paar uitzonderingen: muziekwinkel, boekhandel, kantoorboekhandel, zeker als het gaa... lees meer
-
Of het nog te zien is, weet ik niet – zit niet vaak voor het televisietoestel, maar het programma Hello Goodbye vind ik aantrekkelijk. Ik hoop dat het altijd blijft bestaan. Joris Linssen spreekt mensen aan die op Schiphol wachten op familie of vrienden die een tijdje o... lees meer
-
Er doet zich weer een nieuw type mens voor: de gevallen oudere. Hoe gaan we daarmee om? Hoe gaat de gevallen oudere met zichzelf om? En altijd wil ik weten: wanneer ben je oudere? Wat er aan de hand is als je gevallen bent, is hartstikke duidelijk.
-
Ben je of word je? Ben je kunstenaar of word je dat? Of wil je dat? Laatste wil niet altijd zeggen dat het lukt. Ik vraag het me soms, nee, vaak af wanneer ik ouders met kinderen zie. Iedereen kan zomaar ouder worden, niet zelden gebeurt het zelfs per ongeluk, maar dat wil aller... lees meer
-
Al een paar weken staat een groot deel van onze autovrije straat vol bedrijfsbusjes, want een stuk of vijf huizen worden sterk onder handen genomen, van binnen en van buiten.
-
Graag prijs ik vaak de foto- en filmgenieke omgeving waarin ik woon, bruggetje, water, fijn uitzicht over dat water. Ieder dag minstens twee bruidsparen.
Ik sta heus niet de hele dag voor het raam, maar als ik er een zie, moet ik er altijd even naar kijken. Het is geen rom... lees meer -
Duwen
-
Heb je vaker: je denkt pas weer aan iemand als hij gestorven is. Hier dus `hij’, want ik het heb het over Kars Veling (mooie, knoestige Oudhollandse naam), in 2002 de eerste lijsttrekker van de pas opgerichte ChristenUnie.
-
In een van de tuinen van het Rijksmuseum staat een telefooncel, niet in gebruik, je kunt er niet eens bij komen, maar het is een herinnering aan een tijd die voorbij is.
-
Je moet een dringende reden hebben als je afzegt voor Lowlands, dat avontuurlijke en vriendelijke festival. Ik ben er zelf paar keer geweest en terwijl ik niet van grote groepen mensen houd, had ik er daar geen last van. Twaalf jaar geleden was ik er voor het laatst, als – ik ve... lees meer
-
Toen mijn bevriende buurman en ik gisterochtend van de sportschool naar huis liepen, zei hij, op zijn horloge kijkend: “Nog een uur.”
Ik vroeg wat hij bedoelde, want dat vraag ik tegenwoordig altijd als ik iets niet begrijp.
Hij antwoordde dat dan het hitteplan van kra... lees meer -
Maand of drie geleden gaf een razendsnelle scooter me geen voorrang en vloog ik nogal schokkend door de lucht en knalde daarna verstrengeld met mijn fiets op het wegdek. Daarom mag ik nog steeds niet zwemmen. Wond op scheenbeen verdraagt dat niet. Op die plek voltrekt genezing z... lees meer
-
Weet niet meer in welke krant ik het las, klein bericht in de marge van het grote nieuws: Man aangehouden die in een supermarkt andere man het ziekenhuis had in geslagen. Eerste drong voor, tweede sprak hem daarop aan, ruzie, klappen, ziekenhuis. Mishandelde man nog steeds in kr... lees meer