Vaak zit ik vaag te knikken als me wordt uitgelegd hoe ik gezond moet eten en wat ik vooral moet laten staan. Wil echt niet zeggen dat het me niet interesseert, natuurlijk wel, maar ik hoor er te veel over. Misschien kan het nooit genoeg zijn, maar soms zijn het adviezen die elk... lees meer
Jano van Gool
In de Pers
Recent
Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd
Theelepeltjes
Bijna alle souvenirs zijn lelijk. Die lelijkheid fascineert me soms krachtig. Dan kan ik haast niet ophouden het souvenir te bestuderen. Vooral als er schelpen in verwerkt zijn. Of een bewegend element. Iemand moet het bedácht hebben, misschien is er over vergaderd, een leidinggevende gaf groen licht. Waarom zou het zo zijn? Waarschijnlijk is de bedoeling van lelijke souvenirs dat we goed beseffen dat de echte herinneringen in ons hoofd zitten. Of in ons hart. Dat daar geen souvenir tegenop kan. De afgelopen dagen let ik erg op dingen die ons moeten helpen nog meer vreugde te beleven aan de inhuldiging van onze koning en nieuwe koningin. Ik heb de indruk dat de markt overvoerd wordt, waar ik verder geen bezwaar tegen heb, want ik houd wel van overdrijving, maar nog geen één keer dacht ik: wat leuk! Het is echt niet te geloven. En ook hier weer: iemand heeft het bedacht, er is over vergaderd, een leidinggevende gaf groen licht. Bij mij op tafel liggen twee theelepeltjes waarop de gezichten van Willem-Alexander en Máxima staan. Hoe ze daar komen, geen idee. Ik kijk er soms naar en merk dat er geen enkele gedachte in me ontstaat. Bij een vriendin zag ik gisteren een hoog bierglas met daarop de woorden: Prins Pils wordt Koning Bier, en daaronder in iets kleinere letters: Daar moet op gedronken worden! Ik voelde een vage droefheid in me wellen, zonder dat ik die kan verklaren. Wat zegt het allemaal over ons, onderdanen? Welke schoonheid krijgt er glans door? Die van een sprookje waarin we graag geloven?
Columns
-
-
Mijn gedachten gaan deze dagen terug naar eind jaren zestig, naar de gesprekken over bijvoorbeeld de antiautoritaire opvoeding, over alles waarbij een autoriteit de kop opstak. Soms nam ik fragmenten van die gesprekken mee naar het ouderlijk huis, waar mijn zusjes en ik niet ech... lees meer
-
Vaak weet je niet dat je iets hebt. In een uithoek van een zolderkast komt je een broek tegen die je al een jaar of veertig kwijt bent. Lang geleden vroeg je je af hoe het kon, een broek kwijt zijn, waar zou je die hebben kunnen laten liggen? Na een tijdje dacht je er niet meer... lees meer
-
In de meeste gevallen ben ik matig geïnteresseerd in perfectie. Is meestal saai. Perfecte schoonheid, schiet me nu te binnen. Wat me juist fascineert is als er een randje aan zit. Of iemand wordt een perfecte echtgenoot genoemd. Kom op, denk ik dan, er moet toch íets zijn dat ee... lees meer
-
Graag denk ik weer aan woorden van wielrenner Gerrie Knetemann, al ruim 20 jaar niet meer onder ons. Een gevoelsmens. Na zijn succesvolle loopbaan opende hij een paar pannenkoekenrestaurants. Hij zei dat van mensen die van pannenkoeken houden, weinig kwaad te vrezen viel. En dat... lees meer
-
Had dat nou niet gezegd! Ja, dat denk ik als ik lees dat CDA-Kamerlid Henri Bontenbal minister Faber `Trumpiaans’ vindt optreden. Die vergelijking bevalt haar, want Trump “is in ieder geval slagvaardig en hij staat voor zijn zaak”.
-
In andere kranten kwam ik het (nog) niet tegen, maar in deze gelukkig wel, gisteren, een piepklein bericht, maar dat geeft niet, een groter was ook niet per se nodig, Mij gaat het erom dat er aandacht aan werd besteed.
Waaraan? Aan de dood van de Engelse acteur Brian Murph... lees meer -
Zo stom dat ik niet wist dat de EU ook over mijn eten en drinken gaat. Vanaf gisteren mogen we van die machtige instantie eendenkroos eten, waarvan de officiële benaming waterlinzen is. Daarvoor was dat blijkbaar niet de bedoeling. Of je er gloeiend bij was, als je het toch deed... lees meer
-
Gisterochtend zag ik zoals vaak een moeder die een bakfiets voortbewoog met daarin twee jongetjes van een jaar of acht, onder een overkapping die beschutting bood tegen de winterse motregen. Aan de moeder was goed te zien dat ze hard moest werken, maar de moed erin hield.
-
Wanneer ik iemand over `een stukje’ hoor spreken, blijft me dat even achtervolgen, niet op belangrijke wijze, maar toch. Heb het niet over een stukje taart of stukje land, nee ander stukje, zoals in het Journaal van vrijdagavond toen een functionaris het had over `een stukje acc... lees meer
-
De PVV en humor is geen combinatie met een overtuigende uitstraling. Hoeft ook niet, maar soms denk je dat iets humor is, terwijl je daar meteen ook weer aan twijfelt.
Twee voorbeelden. -
Hoe het precies zit met mijn sympathie voor Dilan Yesilgöz, weet ik niet. Die is er in ieder geval wel. Het is niet haar partij, niet haar rol in de coalitie, het zijn ook niet haar standpunten, voor zover die te doorgronden zijn, het is iets anders. Ik denk dat ik het moet zoek... lees meer
-
Het begint allemaal als je voor het eerst de deur uit gaat. Dat doe je niet op eigen kracht, je wordt gedragen of zit in een wagentje. Je hebt nog niets meegemaakt, behalve dat er voor je werd gezorgd, maar zelfs dat had je niet zo goed in de gaten. Je neemt en nam wel iets waar... lees meer
-
Gisterochtend vroeg ik me af wat voor dag het voor mij zou worden: Internationale Lego Dag of Privacy Day, waarschijnlijk ook internationaal, anders zou het niet in het Engels zijn.
-
Het bruine café is aan het verdwijnen, andere cafés ook, maar het bruine café heeft het zwaar. Er zullen vast veel mensen zijn die dat nauwelijks of niet interesseert, mij wel.