Misschien was zaterdag de laatste mooie herfstdag. Kon nog zonder jas naar buiten. Rond het middaguur zat ik op een bank op een stil pleintje bij mij in de buurt. Meer een plantsoen dan een pleintje, hoe dan ook een plek bij uitstek om zacht weg te zinken in prettig gepeins. Uit... lees meer
Jano van Gool
In de Pers
Recent
Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd
Ongehoord
Zodra ik wakker ben schakel ik vanuit mijn bed over naar Sotsji. Er komt meteen dynamiek in de nieuwe dag. Bovendien zie ik van alles waarvan ik helemaal niets kan, en dat is enorm goed voor mijn karakter, merk ik. Heel hard van grote hoogte naar beneden skiën bijvoorbeeld. Ooit heb ik geskied, maar daar praat ik liever niet over. Ik kijk er met ontzag naar en het stemt me bescheiden. Het is volgens mij alleen maar goed een dag bescheiden te beginnen. Uiteraard moet ik nu even aan minister Plasterk denken. Sinds kort weten we dat de woordvoerder van onze premier `de boswachter’ heet. De boswachter voert niet alleen het woord namens de premier, hij adviseert hem ook. Zou minister Plasterk ook een boswachter hebben? Ik denk het niet, hij is zijn eigen boswachter. Hij heeft toch niet zo veel te doen. Ja, binnenlandse zaken, maar daar moet je echt iets van willen máken. Dat is trouwens het probleem niet. Het is bekend dat het voornaamste probleem van deze minister zijn ijdelheid is. En bij hem helpt Sotsji niet. Als ik de boswachter van de minister was, zou ik hem dringend adviseren juist met die ijdelheid te scoren. Ongetwijfeld is hij vandaag of morgen weer in een paar praatprogramma’s te zien en dan zou hij het gewoon moeten zeggen: `Graag beken ik dat ik een ijdele kwast ben.’ Ongehoord. Uniek moment. IJdeltuiten zeggen nooit van zichzelf dat ze het zijn, maar de minister doorbreekt die code en schrijft zomaar geschiedenis. Behalve dat het voor iedereen bevrijdend kan zijn, denk ik ook: wat wil hij meer?
Columns
-
-
Morgen gaat een musical over Wim Sonneveld in première. Ik denk niet dat ik die voorstelling zal gaan zien, want ik houd niet van imitaties. Maar ik ben blij dat Wim Sonneveld weer even opgetild wordt. De Grote Drie, zo heetten ze in mijn jeugd, Wim Kan, Wim Sonneveld en Toon Hermans. Kan was al... lees meer
-
Absoluut niet blij. Dat is vaak de reactie van mensen op kwesties waaraan ongunstige kanten zitten: `Ik ben absoluut niet blij.’ Of: `Ik word er niet blij van.’ Ik denk dan altijd even na over het woord `blij’. Ik ben het vaker niet dan wel, maar wat is het precies, hoe zou ik het omschrijven? I... lees meer
-
Oké, heel even. Ik ga niet schreeuwen, ik beheers me, ik schop ook niets omver, ik zit zo vol respect dat ik me nauwelijks kan bewegen. Drie keer in mijn leven was ik Zwarte Piet en ik zeg het meteen eerlijk, want eerlijkheid is in deze gevoelige kwestie het beste: ik vond het lekker. Het is ing... lees meer
-
Wie luistert de Amerikaanse inlichtingendienst dan af? Voltrok zich een tijdje geleden, als ik het goed begrijp. Paar januaridagen van dit jaar en het grootste gedeelte van december van vorig. Ging om 1,8 miljoen telefoongesprekken in Nederland. Dat is nogal wat, ben je dan gene... lees meer
-
De hotdog eet ik bij de kraam op. Ik ben er geen voorstander van lopend te eten. Je ziet nog maar zelden mensen alleen maar lópen. Of ze telefoneren of ze eten gretig, met harde happen. Geeft niets, ik stel het alleen maar vast. Zelf eet ik ook soms op straat, maar dan op de plek waar ik het koo... lees meer
-
Veel winkels hebben het moeilijk in de crisis, maar ik lees dat het goed gaat met de aquariumwinkels, beter dan met andere dierenwinkels. Wist ik niet, natuurlijk niet. Het is informatie die me ineens bezighoudt. Wat zegt het over onze samenleving? Kan een aquarium helpen je daa... lees meer
-
Als je niet weet hoe iets zit, moet je er misschien terughoudend mee omgaan. Maar het water staat me aan de lippen en ik voel dat ik een beetje begin te schuimen. Ik heb het over brieven, kaartjes, pakjes, helaas ook over rekeningen en aanmaningen, over alles wat we post noemen.... lees meer
-
Op het station van Amsterdam ben ik geïnterviewd over mijn stationsgevoel – ik heb er even geen ander woord voor. Als ik dat gesprek is beëindigd, loop ik de stad in. Het is een broze herfstdag. Ik denk na over het eerste station in mijn leven. Dat van Nijmegen. Toen zag ik ook... lees meer
-
Je kunt instappen in een trein of auto, maar ook in kwesties, en dan kan instappen lastig zijn, vooral als je het te laat doet. Deed ik dus in de spanning tussen de oppositiepartijen en de coalitie. Ik volgde het te vaag, omdat ik er geen zin in had en iets anders aan mijn hoofd... lees meer
-
Er zijn mensen die zo woedend kijken dat je er onzeker van wordt. Althans ik. Soms voel ik zelfs dat er schuldgevoel gaat wringen. Wel denk ik: kan het alsjeblieft wat minder? Maar daar denk ik meteen achteraan: waar bemoei ik me mee? Misschien moet ik denken: kan ik iets voor j... lees meer
-
Op openbare plekken en in openbare ruimtes wordt de laatste tijd erg vaak omgeroepen dat er zakkenrollers actief zijn. Dus uitkijken geblazen. Wordt zo vaak omgeroepen dat ik het idee krijg dat iedereen er een kan zijn. Ik voel dan onmiddellijk op de plek waar mijn portefeuille... lees meer
-
Fietsers veroorzaken vaak hinderlijk snelverkeer. Dagelijks word ik, zelf op de fiets, bijna op het trottoir gedwongen door wild fietsbellende medeweggebruikers vol blinde haast. Dit wekt woede in me op, maar daarmee kan ik niet uit de voeten. Tot gisteren, een donkere herfstdag... lees meer
-
Vaak wordt met `veel plezier’ met iets gewenst. Met een voorwerp of een levensmiddel. Mooi woord: plezier. Gisteren ging het om een kaasplank. In de supermarkt hier in de buurt kreeg je die als je drie keer voor vijftien euro aan boodschappen had gekocht. Spaarkaart, zegels. Mee... lees meer
-
Wereldmeisjesdag. Dat is het vandaag. En het is een ernstige zaak, want met veel meisjes gaat het niet goed. Bijvoorbeeld in ontwikkelingslanden. Maar ook hier niet. Denk aan de meisjes die in verwikkeld zijn in de zedenzaak die deze week in brand kwam te staan. Ik kan er niets... lees meer