Overbodige vragen en mededelingen probeer ik te vermijden, maar ik moet wel uitkijken dat ik niet moeilijk doe wanneer ik ze van anderen hoor. Simpel voorbeeld: “Heb je het kunnen vinden?” Ik bel aan bij een adres waar ik moet zijn, en dan die vraag. Het is niet erg en ik snap o... lees meer
Jano van Gool
In de Pers
Recent
Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd
Boom
Een kleine schok voelde ik toen ik zondag met de trein in Nijmegen arriveerde, een schok die ik niet helemaal kon verklaren. Op en rond het station stonden groepen studenten nieuwe studenten op te vangen, jongens en meisjes die van ver of niet zo ver naar Nijmegen kwamen om een nieuwe fase van de toekomst aan te gaan. De studenten die hier al studeerden, probeerde de nieuwe studenten warm te maken voor het verenigingsleven, sportclubs enzovoort. Mooie, tintelende bedrijvigheid was het. En ik dacht, zonder dat ik die gedachte voelde aankomen: wat zijn ze jóng! Dat was niet de kleine schok die ik niet helemaal kon verklaren. Die kwam een paar seconden later toen ik mezelf daar zag lopen, ongeveer veertig jaar geleden. Toen was ik dus ook zo jong, terwijl ik dacht dat ik al een beetje doorgewinterd in het leven stond. Beginnend student immers met zeven gymnasiumjaren achter de kiezen. Grote onzin dus. Hartstikke jong broekje, verlegen, onzeker. En ik weet alles nog van die eerste dag van mijn studentenleven. Net zoals ik me mijn eerste momenten op de kleuterschool herinner. Ik dacht dat we schrijven zouden leren, maar dat was niet zo. We moesten artistiek met gekleurde papiertjes in de weer zijn. Dat schrijven gebeurde pas op de eerste dag van de lagere school. Het kost me geen enkele moeite me daar in de klas te zien zitten, een zonnige maandagochtend. Het eerste woord was boom. Nog voor de middagpauze kon ik het schrijven. Dat deed ik trots tientallen keren. Belachelijk te zeggen dat het lang geleden is.
Columns
-
-
Op een kastje naast mijn bureau staat nog steeds een ouderwets telefoontoestel. Nou ja, ouderwets, wat is ouderwets? 25 jaar geleden aangeschaft, in een andere tijd. Dacht de laatste jaren vaak: kan het niet weg? Misschien gek, maar ik bleef hechten aan, wat dan heet, de vaste l... lees meer
-
Woord heeft ook een zeurderige klank: bezuinigingen. Het kan ook onmogelijk monter worden uitgesproken. Meestal is het aan iemand te zien dat die ze dadelijk aankondigt : mond lijkt dunner, oogopslag dof, onrustige handen die op tafel iets kleins zoeken wat er niet is.
-
Is mijn eigen schuld, begon er zelf over, op deze plek: winterse neutraliteit. Ik kwam die schrale typering tegen in een artikel over winkeliers die uit angst aanstootgevend te zijn niets in hun etalage zitten wat met Sinterklaas en pakjesavond te maken heeft.
Een van de la... lees meer -
Drones boven Eindhoven. Klinkt als de titel van een spannend jeugdboek. De minister zegt via X dat hij maatregelen heeft genomen of neemt, maar niet welke. Boven vliegbasis Volkel werden ze ook al waargenomen. De minister zegt te hebben ingegrepen maar niet hoe. Hoeft hij ook ni... lees meer
-
’s Nachts had ik het al gezien: de eerste sneeuw was gevallen, de straten en de bomen waren niet enorm wit, een beetje, maar toch. Het sneeuwde nog steeds, een tere gebeurtenis.
-
Het gaat maar niet over. Nog steeds ben ik een groot voorstander van de gewone winkel, in plaats van de digitale. Niets is gewoon, maar ik bedoel de winkel met etalage, deur, toonbank, iemand die vraagt: “Kan ik je helpen?”
Altijd een prachtige vraag. -
Sinds Sinterklaas zaterdag in Nederland is gearriveerd, kijk ik niet meer naar het Sinterklaasjournaal. Voor zijn intocht was ik vooral geïnteresseerd hoe de gang van zaken zou zijn. Ja, ingewikkeld, dat stond vast, want we moesten in spanning zitten. En dat zaten we, want hoe m... lees meer
-
Het was Wereld Filosofiedag, gisteren, een dag om de waarde van filosofie voor ons denken te vieren. Kort door de bocht: een dag die ons moet stimuleren wat meer na te denken over, nóg korter door de bocht: van alles!
-
Helder: als politicus moet je altijd op je woorden letten, in het openbaar, maar privé ook, online of offline. Dat is wat Etiquette- en imagodeskundige Anne-Marie van Leggelo zegt, gisteren in deze krant. Ze heeft een bureau voor goede manieren, weet dus waarover ze het heeft. ... lees meer
-
Wanneer ik in mijn geboorteplaats ben, loop ik soms langs plekken uit mijn jeugd. Wie doet dat niet? Ik kan ook in mijn herinneringen daar zijn, maar in het echt is het anders.
Als kind was ik graag alleen en zocht ik naar stille plekken, in het bos bij ons in de buurt, aan... lees meer -
Jongste familielid werd tien dagen geleden 4 en ging vrijdag voor het eerst naar school. Heet niet meer kleuterschool, maar Groep 1, wat best hoog klinkt. Zelf had ik niets tegen kleuterschool. Inhoudelijk vond ik het een heldere aanduiding en waarom het anders moest weet ik nie... lees meer
-
Fantastische locatie: de wandelgangen. Er bestaat geen plattegrond van, maar ze zijn wel overal, lange en korte. Er valt van alles in te beluisteren. En daar is altijd iets mee, ik bedoel: het zijn geen mededelingen die met de koetjes en kalfjes in de wei rondhangen.
-
Beetje verbaasd was toen ik eerder deze week hoorde wat het meest stressvolle beroep is in dit land. Werd met zwaar geschut onderzocht en er kwam uit: apothekersassistent.
-
Met bewondering luister en kijk ik naar mensen die zo’n beetje alles helder kunnen uitleggen en daarbij niet de indruk maken het erg te vinden dat te doen. Je ziet ze vaak in praatprogramma’s, maar komt ze soms ook tegen in je dagelijks leven. Heldere taal, zinnen met kop en sta... lees meer