Dagelijks leer je bij, een van de vele verschijnselen die het leven opwindend maken. Soms heb je geen zin je te verdiepen in wat je nu weer geleerd hebt, maar ja, het moet, je wilt wel weten wat er allemaal speelt. `Speelt’ is niet altijd het goede woord: wat zich voordoet.
Jano van Gool
In de Pers
Recent
Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd
Stoer
De Donald Duck van vorige week was een dierendagnummer. Daar zorgt het tijdschrift ieder jaar voor, natuurlijk ook omdat de hoofdpersonen van de meeste verhalen die erin staan, zelf dieren zijn. Ik heb het aandachtig gelezen, wat ik iedere week doe. Het houdt me scherp, denk ik dan, maar misschien moet ik dat soort dingen wel helemaal niet denken. Dierendag was gisteren al een tijdje aan de gang, toen ik per pas bij stilstond. En er is nog wel een logé in huis die enorm dier is, een voorname kater met lang rood haar. Hij is er nu al vier weken. Binnenkort wordt hij waarschijnlijk door zijn baasjes opgehaald, dus ik moet mijn best doen me niet al te zeer aan hem te hechten, wat nogal een karwei is. Zoals iedereen die een huisdier heeft, dicht ik hem menselijke eigenschappen toe. Dus ik ga er vanuit dat hij denkt of `iets weet’, bijvoorbeeld dat hij gisteren wist dat het dierendag was en ook vaststelde dat ik daaraan lange tijd niets deed en ook dat hij te trots was om me dat te laten merken. Ik kan nu wel stoer roepen dat dit allemaal natuurlijk niet zo is, maar dat weet ik niet. Soms zijn er gebeurtenissen die me even bezighouden: hij ligt vaak op mijn bureaustoel te slapen en als ik daar dan wil zitten, verplaats ik hem. Dat stelt hij niet op prijs. Hij geeft me dan een soort klap, niet hard, maar toch. Daar wil hij me iets mee duidelijk maken. Gisteren zei ik in de loop van de ochtend op rare hoge toon dat ik dierendag he-le-maal niet vergeten was. En toen keken we elkaar een paar seconden strak aan.
Columns
-
-
Wat best hoog op de lijst van teleurstellende momenten staat, is wanneer je naar je auto loopt en ziet dat er een ruit kapot is geslagen. Je moet dan meteen bedenken dat er ergere dingen zijn en dat is ook zo, maar het lukt niet altijd. Uit de auto kon niets gestolen worden, maa... lees meer
-
Terwijl ik op weg ben naar een lezing en een en ander op een rijtje zet, merk ik ineens dat ik wat ben vergeten, drie velletjes aantekeningen. Geen ramp, ik ken ze min of meer uit mijn hoofd, maar ik heb ze er graag bij, voor zekerheid. Veel is `voor de zekerheid’.
-
Het boek van Marjolein Faber, Mij krijgen ze niet klein, zal ik niet lezen. Ik houd niet van boeken waarvan de titel de afloop verraadt. Bovendien heb ik wel wat anders te doen.
-
Toen ik drie jaar was, lag ik in het ziekenhuis. Toestand was ernstig, hersenvliesontsteking, benen waren verlamd, wat jammer was want nog niet zo lang ervoor had ik lopen geleerd, is later weer goed gekomen. De meeste medische handelingen staan me niet meer zo bij, wel herinner... lees meer
-
Natuurlijk kun je de zon geen gedrag toeschrijven, maar in de herfst is dat anders dan in de zomer, minder opdringerig, zachtmoedig, ja. Hoort ook bij het seizoen, waarin we met onze neus op de vergankelijkheid van veel worden gedrukt. Het licht hoort erbij, de geuren ook.
... lees meer -
Nog nooit had ik met een deurwaarder te maken. Afkloppen. Ik ken er zelfs niet een. Er hangt iets dreigends om dat beroep, ik bedoel dat je nooit fluitend koffie gaat zetten wanneer je weet dat de deurwaarder dadelijk aanbelt. Als je dat al weet. Ik geloof dat ze ook ineens bij... lees meer
-
Je wordt er niet vrolijk van. Sommige mensen zeggen dat als ze iets heel erg vinden. Laatst hoorde ik een gesprek tussen reizigers die door Afrika waren getrokken. Ook Oeganda hadden ze aangedaan en daarover zeiden ze: “Je wordt er niet vrolijk van.”
Uiteraard spitste ik de... lees meer -
Gewone mensen bestaan niet. Soms lucht het op dat te zeggen, niet altijd. Maar hoe dan ook: niets is gewoon.
Ik houd van boeken of films waarin mensen van wie iedereen denkt dat ze gewoon zijn, ineens iets ongewoons doen, waardoor ze boven alles uit stijgen of gevaarlijk w... lees meer -
Wat als je iemand wakker maakt die geen zin heeft wakker te worden? Nee, eerst had ik een andere vraag, ook een interessante - en dan bedoel ik uiteraard het antwoord.
Ik zit in de trein en iedereen om me heen is met het mobieltje bezig. Ook in de wachtkamer van de polikli... lees meer -
“Eindelijk kan het grote genieten beginnen.”
Ben op bezoek bij kennis die voorgoed afscheid heeft genomen van een school waaraan hij bijna veertig jaar verbonden was. We drinken een glas en dan zegt hij het, van dat grote genieten. Ik schrijf het met hoofdletters, Het Grote... lees meer -
“Beetje als Dracula. Zo zag je eruit.”
“Dracula?”
“Ja. Met twee van die rode strepen uit je mondhoeken.”
Ik vraag waar dat was. In Leeuwarden. Wat deed ik in hemelsnaam in Leeuwarden? O ja, lezing, met aangenaam diner na afloop. Ergens tijdens dat eten moest ik ho... lees meer -
Zondagavond zag ik beelden van de uitvaart van Charlie Kirk. Stadion vol rouwenden. President van het land erbij, min of meer zijn hele regering, ontzettend veel biddende mensen, wat zegt het over onze tijd?
Charlie Kirk had ik niet zo gevolgd voordat hij werd vermoord. Wis... lees meer -
Is altijd zo geweest dat ik snel ontroerd ben, voor mij dus een leeftijdloze emotie. In mijn kindertijd was ik paar dagen overstuur van de film Bambi. Nog steeds heb ik het regelmatig bij films, maar ook bijvoorbeeld bij tere dynamiek in een dansvoorstelling. Váák door... lees meer
-
Hoe lang is nog even? Als onze premier aan het hardlopen is in de vrije natuur, ver weg van de ontstellende bedomptheid van zijn werkvloer, zal hij vast vaak denken: nog even en dan ben ik er vanaf.