Wanneer het was weet ik niet meer, wel dat ik schrok: iemand stond voor me op in de bus. Ontzettend sympathiek en sociaal, maar toch zei ik dat het echt niet hoefde en dat ik er bovendien bij de volgende halte al uit moest. Laatste was onzin, gevolg van vreemde paniek. Voor de g... lees meer
Jano van Gool
In de Pers
Recent
Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd
Zomeravond
Bijna altijd moeten verkleinwoorden een alarmbelletje doen rinkelen. Denk bijvoorbeeld aan de ontregelende vraag: heb je een minuutje? Mijn bevriende buren stellen ’s avonds voor: `Zullen we rond een vuurtje op het dak gaan zitten.’ Dak is hier niet het dak van kom-van-dat-dak-af, maar een dakterras. Waar het me in dit voorstel om gaat is het woord `vuurtje’. Bedoel wordt vuur in een korf of in een bak die op een korf lijkt, zeg maar vuur voor de gezelligheid. Ik ben daar een voorstander van, maar vanwege het verkleinwoord denk ik dat mijn vrienden het vuur niet helemaal serieus nemen. Dat blijkt ook wel op het dakterras. Daar doet zich vooral rookontwikkeling voor. En niet zo’n beetje ook. Het vuur zelf houdt zich gedeisd, het draait het gezegde Waar Rook Is Is Vuur bij wijze van spreken om. Mijn vrienden zeggen dat het door de wind komt en ook door het natte hout en terwijl ze deze woorden uitspreken, moet ik mijn best doen ze te zien, want door de rook zijn ze bijna aan het oog onttrokken. Iedereen moet ook enorm hoesten. Dat schept een band, maar het is niet de band die we zoeken op deze zomeravond. Als ik later, veel later weer in mijn bed lig met de ramen open, ruik ik de rook nog. Die is een beetje bij mijn haar en de rest van mijn lichaam gaan horen. En ineens denk ik aan de zomerkampen van vroeger. Aan het kampvuur. En de liedjes rond het kampvuur - `Kumbaya’ schiet me te binnen. En in de nacht in je slaapzak rook je naar rook, een geur die je naar huis deed verlangen, maar dat was heel ver weg.
Columns
-
-
Er zijn van die woorden die maar even een rol spelen in de volle tijd die ons leven is. Hitteplan bijvoorbeeld. Wordt in deze fase van het jaar niet uitgesproken, pas over een maand of zes weer. Pakjesavond. Vorige week nog actueel, nu bijna vervaagd. Ik geloof niet dat mensen d... lees meer
-
Bijna iedereen zal het zich herinneren uit de jeugdjaren: ergens in de buurt was een grasveld dat `het veldje’ werd genoemd. Door jongens werd er vooral gevoetbald. Meisjes zag je er niet vaak, maar het was een andere tijd, zij hielden zich op in een wereld die geheimzinnig en v... lees meer
-
Signalen is vooral een kwetsbaar woord geworden doordat het een rol ging spelen in het slappe politieke jargon. De bijna vergeten premier Balkenende was er sterk in. Om de haverklap had hij het over signalen, maar hij nam genoegen met het bestaan ervan, niet met wat ze zouden mo... lees meer
-
“Sinterklaas vliegt gewoon terug naar Spanje,” zei een oom toen ik me best lang geleden hardop afvroeg waarom we Sinterklaas niet met ons allen uitzwaaiden. Hij voegde eraan toe: “In een vliegtuig dus.” Waarschijnlijk was hij bang dat ik dacht dat Sinterklaas met de vogels mee n... lees meer
-
We zeggen het niet vaak, en dat is begrijpelijk, maar we weten allemaal dat Nederland de laatste jaren grotendeels een open inrichting is geworden. Misschien was dat al eerder aan de hand, maar toen hadden we het nog niet zo in de gaten en noemden we ons vertederd een eigenzinni... lees meer
-
Nog nooit heb ik het geturfd, maar volgens mij denk ik per dag zeker een paar keer: Hoe kan dat nou? Soms hoor ik me die woorden zelfs hardop uitspreken, tegen niemand in het bijzonder, vooral tegen mezelf: Hoe kan dat nou?
Een vraag die interessant kan zijn, maar op het m... lees meer -
Ieder jaar in deze week hetzelfde: “Die gedichten knal jij er natuurlijk zo uit.” Omdat schrijven mijn werk is dus. Maar dat is ander werk dan het maken van sinterklaasgedichten. Ik knal er niets huphup uit en sinterklaasgedichten al helemaal niet.
-
Gisterochtend vroeg hoorde ik op de radio een gesprek met dierenarts Kuiken. Mooie, tere naam voor een dierenarts. Een wat bedeesde man die soms naar woorden moest zoeken. Je wist zeker dat je huisdier bij hem in goede handen is.
-
Bij ieder succes van NEC denk ik aan mijn vader. Hij zat meestal in zijn studeerkamer, maar voor NEC kwam hij eruit. Graag stel ik me voor dat hij meemaakt dat zijn club nu op de derde plaats staat in de Eredivisie. Zaterdag van Sparta gewonnen. Namens hem lees ik het verslag va... lees meer
-
Er zijn ouders die niet tegen hun kinderen willen liegen en daarom Sinterklaas en alles wat om hem heen hangt, links laten liggen. Of rechts – in deze tijd van politieke overwegingen moeten we alle mogelijkheden open houden.
Ik vind ook dat ouders niet moeten liegen. Nieman... lees meer -
Overbodige vragen en mededelingen probeer ik te vermijden, maar ik moet wel uitkijken dat ik niet moeilijk doe wanneer ik ze van anderen hoor. Simpel voorbeeld: “Heb je het kunnen vinden?” Ik bel aan bij een adres waar ik moet zijn, en dan die vraag. Het is niet erg en ik snap o... lees meer
-
Op een kastje naast mijn bureau staat nog steeds een ouderwets telefoontoestel. Nou ja, ouderwets, wat is ouderwets? 25 jaar geleden aangeschaft, in een andere tijd. Dacht de laatste jaren vaak: kan het niet weg? Misschien gek, maar ik bleef hechten aan, wat dan heet, de vaste l... lees meer
-
Woord heeft ook een zeurderige klank: bezuinigingen. Het kan ook onmogelijk monter worden uitgesproken. Meestal is het aan iemand te zien dat die ze dadelijk aankondigt : mond lijkt dunner, oogopslag dof, onrustige handen die op tafel iets kleins zoeken wat er niet is.
-
Is mijn eigen schuld, begon er zelf over, op deze plek: winterse neutraliteit. Ik kwam die schrale typering tegen in een artikel over winkeliers die uit angst aanstootgevend te zijn niets in hun etalage zitten wat met Sinterklaas en pakjesavond te maken heeft.
Een van de la... lees meer