Gisteren liep ik een winkel binnen waar ik nooit kom, maar nu wel. Gebeurt me vaker afgelopen dagen. Vanwege pakjesavond. Hoe we dat vieren is nog onduidelijk, misschien gaan de pakjes onder de kerstboom, maar dat er pakjes moeten komen, dat is duidelijk. Aan die pakjes gaan verlanglijstjes vooraf. Heb ik altijd een dwingend woord gevonden, verlanglijstje. Maar goed, met zo’n lijstje sta ik ineens in een winkel waar ik nooit geweest ben, vol dingen die niemand nodig heeft, maar er wel puik uitzien.
Vaste prik: deze dagen krijgen we weer tips om iets van onze sinterklaasgedichten te maken. Allemaal nuttige aanwijzingen, maar toch zeg ik van harte dat je vooral je eigen methode moet volgen. Dat kan de gedichten iets sympathieks geven. Daar gaat het toch om.
Natuurlijk doe ik mijn best mensen te begrijpen die tegen vaccineren zijn. Over het coronavirus heb ik het. Ik spreek ook weleens iemand die tegen de griepprik is, maar die bezwaren snap ik meestal wel, zonder dat ik die kan reproduceren. Op televisie zie ik straatinterviews met tegenstanders van het coronavaccin. Die zijn verontwaardigd en geïrriteerd, willen er liever niet eens over praten, zo belachelijk is dat vaccin. Hen kan ik helaas niet volgen, terwijl ik dat best wil.
Grappig. Mensen zeggen dat vaak als ze zo snel geen andere woorden paraat hebben voor iets wat hun opvalt: grappig. Giel Beelen schrijft een essay voor de Maand van de Spiritualiteit, volgend jaar februari. Grappig. Van Giel Beelen heb ik weinig verstand. Hij laat muziek horen in radioprogramma’s en komt zo en dan met een mening die je meteen weer vergeet. Ook zorgt hij soms voor irritante incidenten.
In een interview met de directeur van Bol.com lees ik dat hij zich schaamt. Als mensen dat vastberaden zeggen, is er meestal iets mis met die schaamte. Nu ook. Hij schaamt zich omdat het zo goed gaat met zijn bedrijf. Hij bedoelt dat hij ontzettend blij is, maar dat niet hardop mag zeggen, omdat veel kleinere bedrijven het benauwend moeilijk hebben. Zijn schaamte zit ergens in een stil hoekje van zijn enorme blijdschap.
Voor het eind van het jaar neem ik een nieuw adresboek in gebruik. Ik heb een lijstje gemaakt van dingen die ik nog per se wil afhandelen. Dat krijg je als je tijd over hebt. Normaal ga ik bijna iedere namiddag even naar het café op de hoek om te mijmeren over het deel van de dag dat voorbij is. Dat doe ik nu thuis en dan krijg je dat soort voornemens. Het adresboek heb ik al gekocht, ziet er goed uit.
Sinterklaas winkelt alleen. Dat zei de premier eergisteren. De kleine rol van de goedheiligman (wat een vreemd woord toch!) in zijn toespraak was prettig. Ik meen zelfs dat hij zei dat Sinterklaas verstandig was. Bedoeling is duidelijk: dat moeten wij óók zijn. Zeker onze omgang met pakjesavond. Als je gewend bent het decemberfeestje in een groot gezelschap te vieren, moet je het over meer avonden verdelen. Te begrijpen, maar moet er niet aan denken. Dan maar niet. De organisatie is te verwarrend.
“U bent succesvol geïdentificeerd.” Niet niks als je die mededeling in een mail leest. Gisteren was het zover: er kwam een man langs die namens de bank kwam kijken of ik ben die ik zei te zijn. Totdat hij voor de deur stond, kon ik niet geloven dat het waar was.
Verharde sfeer op scholen, lees ik. Vanwege de mondkapjes. “Moet ik dood?” vraagt een leraar aan een leerling die geen mondkapje draagt. Die vraag moet je niet stellen. Als ik aan mijn schooljaren denk, herinner ik me minstens één leraar van wie ik vond dat hij best dood mocht, maar ja, dat zeg je niet. Hij vroeg trouwens niet of ik dat vond. Er zijn scholieren die het mondkapje fysiek zo weerzinwekkend vinden dat ze niet meer naar school willen. Ik heb bewondering voor mensen die zulke kwesties moeten oplossen.
Waarschijnlijk gaat het nooit over: zaterdag einde van de ochtend nam ik licht gespannen voor de televisie plaats om naar de aankomst van Sinterklaas te kijken. Het belangrijkste moment van het jaar, aldus Dieuwertje Blok. Ik merkte dat ik knikte. Natuurlijk was het nog niet zeker of het allemaal doorging, je wist het nooit. Er waren problemen aan boord van de stoomboot. Was onduidelijk of er genoeg brandstof was. Als altijd maakte Dieuwertje mooie spanning van deze onzekerheid.
