Dansende politici op verkiezingsavond veroorzaken altijd een tafereel dat je even bijblijft. Soms langer dan even.
Jano van Gool
In de Pers
Recent
Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd
Ernstiger
Als je, zoals ik, de herfst het beste seizoen van het jaar vindt, kun je in oktober je geluk niet op. Klinkt pathetisch, maar toch is het zo. Ik verheug me nu al op oktober volgend jaar. Natuurlijk slaat de melancholie ook toe, maar die hoort bij de kleur van het ochtendlicht. Het is alsof het niet kan met melancholie, maar toch krijg je er energie van. Ik zou dit graag psychologisch onderzocht zien, maar ja, wie doet dat? In november wordt de herfst ernstiger. Kale bomen, bleke hemel, harde grond, gure wind. Je wordt er ook een beetje stiller van. En kwetsbaarder. Naast me ligt een bericht van de Stichting KonijnenBelangen (SKB). Ik wist niet dat die bestond, maar ik voel er meteen ontzettend veel sympathie voor. In het bericht staat dat november de maand is van de vergeten konijnen. Stond ik ook nooit bij stil: dat die er zijn, vergeten konijnen. Er zijn mensen die een konijn als huisdier nemen, en ineens kunnen ze daar genoeg van hebben. Dan laten ze het konijn vrij in de veronderstelling dat het konijn dat prettig vindt, lekker doorleven in de vrije natuur, maar niet ieder konijn weet hoe dat moet. Er is opvang voor, maar veel vrijgelaten konijnen weten die niet te vinden. En dan worden ze dus vergeten konijnen. De Stichting KonijnenBelangen willen maatregelen nemen en bijvoorbeeld het konijn uit de verkoop in tuincentra halen en nog meer opvang regelen en nog veel meer. Dat begrijp ik. Ik wil het bos in, de hei op en ieder vergeten konijn dat ik tegenkom, troostend aaien, als dat mag van het konijn.
Columns
-
-
Op weg naar het stemlokaal, plechtig in de ban van het feest van de democratie, vroeg ik me af wat ik van de afgelopen weken zal gaan missen. Volgens mij was de aanloop naar de verkiezingen nog nooit zo intens, nog nooit zag ik lijsttrekkers zo vaak en hoorde ik standpunten en v... lees meer
-
Wakker worden op verkiezingsdag blijft bijzonder. Ik ben een romanticus en graag in de ban van dat gedachte dat er vandaag iets gebeurt waarmee een nieuwe tijd begint. Dat is ook min of meer zo, maar niet in de mate waarin ik dat tegen beter weten in verwacht. Weet ik heus wel,... lees meer
-
Opluchting staat bij mij hoog op het lijstje van aangename sensaties. Vaak kun je die ook opzoeken. Deze dagen kijk ik bijvoorbeeld graag naar de praatprogramma’s waarin het gaat over de debatten die ik niet meer heb hoeven zien: als zwevend kiezer ben ik geland! Ik weet wat me... lees meer
-
Echt waar, ik heb me nog nóóit verveeld, ook als kind niet. Ik ben door mijn ouders opgevoed, maar natuurlijk ook beetje door mezelf, en heb me er al in het vroegst mogelijke stadium van overtuigd dat er altijd wel iets te beleven valt. Goed kijken, goed luisteren, gedachten de... lees meer
-
Iedereen die deze dagen in de politieke arena aan het woord komt, weet precies wat de Nederlander wil of niet wil. Naar hen luisterend, want dat doe ik, ga ik soms bij mezelf te rade en dan is de vraag: is dat zo? Op weg naar woensdag probeer ik op antwoorden te komen.
-
Wist niet dat de nieuwe coronavariant Frankenstein heet!
Ben de tel kwijtgeraakt, maar toen de uitnodiging kwam me weer te laten vaccineren, besloot ik meteen: gaan we doen. In sommige gevallen neem ik graag het zekere voor het onzekere.
Wel viel me op dat de prikloc... lees meer -
Af en toe, echt niet héél erg vaak, denk ik: nu even niet, die verkiezingen. Ik geloof dat ik de lijsttrekkers intenser meemaak dan mijn intimi. Wanneer ik in gezelschap kom, is de eerste vraag: “Weet jij het al?” En dan ontken je dat, wat goed uitkomt, want de anderen hebben da... lees meer
-
Rust in de portemonnee. In ieder gesprek met een lijsttrekker, in ieder lijsttrekkersdebat wordt het wel een keer gezegd: rust in de portemonnee. Moeten wij voelen. Wij zijn: de mensen in het land, de mensen thuis, de hardwerkende mensen of soms gewoon `de mensen’.
Ik behoo... lees meer -
Als ik zeg dat ik nog steeds een zwevende kiezer ben, vind ik meteen dat ik daarover maar eens moet ophouden. Ben ik dat niet al mijn hele leven?
-
Het gebeurt niet zo vaak, maar wanneer ik over straatmuzikanten lees, besef ik tot mijn spijt dat ik die hier in de buurt niet zo vaak meer zie. En hoor natuurlijk. Ik heb het dan over straatmuzikanten bij wie je graag even blijft staan luisteren, wat meestal niet kan, omdat we... lees meer
-
Wordt er nog pap gegeten in dit land? Overvalt me dat die vraag in me opkomt. Vorige week hoorde ik VVD-prominent Eric van der Burg in het programma De Slimste Mens blij uitroepen dat hij iedere dag ontbijt met havermout. Ik knikte, want dacht aan mijn kindertijd.
... lees meer -
Waarom ik ervan schrok, weet ik niet. Gisterochtend hoorde ik op de radio ineens over naakte haver spreken. Nog nooit van gehoord: naakte haver. De presentator van het radioprogramma ook niet, merkte ik aan haar verbaasde toon, waarin ook een zachte lach zat.
Misschien komt... lees meer -
De vraag `Wat had ik zelf gedaan?’ stel ik me niet zo vaak. Zou nuttig kunnen zijn: scherpt de geest, je begrijpt jezelf weer wat beter, maar toch. Altijd kom ik uit op de verzuchting: maar ja, ik heb het niet gedaan.
Daardoor wordt de vraag treurig, vergelijkbaar met `We h... lees meer -
In sommige problemen hoef je je niet enorm te verdiepen, maar je denkt er toch even over na. Lesuitval bijvoorbeeld. Die kwestie was aan de orde toen ik het televisietoestel passeerde. Had helemaal geen zin daarvoor plaats te nemen. Er zijn dagen waarop je gedachten dichtgeslibd... lees meer