Oké, heel even. Ik ga niet schreeuwen, ik beheers me, ik schop ook niets omver, ik zit zo vol respect dat ik me nauwelijks kan bewegen. Drie keer in mijn leven was ik Zwarte Piet en ik zeg het meteen eerlijk, want eerlijkheid is in deze gevoelige kwestie het beste: ik vond het lekker. Het is ing... lees meer
Jano van Gool
In de Pers
Recent
Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd
Borsten
Natuurlijk vind ik het de normaalste zaak van de wereld als ik getuige ben van borstvoeding. Of ik eermee opgegroeid ben, weet ik eerlijk gezegd niet meer. Ja, wel zelf, als zuigeling, maar dat bedoel ik nu niet. Het zijn mooie momenten van een heldere eenvoud. Toch voel ik altijd enige onhandigheid. Tijdje geleden gaf ik dit niet toe, maar ik deins er niet meer voor terug me kwetsbaar op te stellen. Onhandigheid dus, en ik weet niet precies waar die vandaan komt. Ik wil iets aangenaams over die tedere en nuttige gebeurtenis zeggen, maar kan niet op de juiste woorden komen. Zaterdagavond zag ik een flard van het dynamische amusementsprogramma van Paul de Leeuw. Het thema was Moederdag. Er zaten vrouwen met ontblote borsten op het podium en een van hen gaf Paul de Leeuw te drinken, eerst uit de ene toen uit de andere borst. Ik ben niet op de hoogte van wat er allemaal uitgezonden wordt, maar volgens mij was dit nog nooit vertoond in een amusementsprogramma, dat een volwassen man op deze wijze wordt gevoed. En vervolgens merkte ik dat er schaamte in me groeide. Heb ik vaker. Ineens ontstaat er schaamte om wat er gebeurt. In dit geval was het geen preutsheid of zoiets, wel vage verontwaardiging. Ik ging weer over tot de orde van de avond. De volgende dag sprak ik vrienden die vroegen of ik het gezien had en wat ik ervan vond. `Raar,’ antwoordde ik. Beetje slap woord. Mijn vrienden zeiden dat hun dochter, begin twintig, dit het smerigste vond wat ze ooit op televisie had gezien. Deze opvatting luchtte me op.
Columns
-
-
Wie luistert de Amerikaanse inlichtingendienst dan af? Voltrok zich een tijdje geleden, als ik het goed begrijp. Paar januaridagen van dit jaar en het grootste gedeelte van december van vorig. Ging om 1,8 miljoen telefoongesprekken in Nederland. Dat is nogal wat, ben je dan gene... lees meer
-
De hotdog eet ik bij de kraam op. Ik ben er geen voorstander van lopend te eten. Je ziet nog maar zelden mensen alleen maar lópen. Of ze telefoneren of ze eten gretig, met harde happen. Geeft niets, ik stel het alleen maar vast. Zelf eet ik ook soms op straat, maar dan op de plek waar ik het koo... lees meer
-
Veel winkels hebben het moeilijk in de crisis, maar ik lees dat het goed gaat met de aquariumwinkels, beter dan met andere dierenwinkels. Wist ik niet, natuurlijk niet. Het is informatie die me ineens bezighoudt. Wat zegt het over onze samenleving? Kan een aquarium helpen je daa... lees meer
-
Als je niet weet hoe iets zit, moet je er misschien terughoudend mee omgaan. Maar het water staat me aan de lippen en ik voel dat ik een beetje begin te schuimen. Ik heb het over brieven, kaartjes, pakjes, helaas ook over rekeningen en aanmaningen, over alles wat we post noemen.... lees meer
-
Op het station van Amsterdam ben ik geïnterviewd over mijn stationsgevoel – ik heb er even geen ander woord voor. Als ik dat gesprek is beëindigd, loop ik de stad in. Het is een broze herfstdag. Ik denk na over het eerste station in mijn leven. Dat van Nijmegen. Toen zag ik ook... lees meer
-
Je kunt instappen in een trein of auto, maar ook in kwesties, en dan kan instappen lastig zijn, vooral als je het te laat doet. Deed ik dus in de spanning tussen de oppositiepartijen en de coalitie. Ik volgde het te vaag, omdat ik er geen zin in had en iets anders aan mijn hoofd... lees meer
-
Er zijn mensen die zo woedend kijken dat je er onzeker van wordt. Althans ik. Soms voel ik zelfs dat er schuldgevoel gaat wringen. Wel denk ik: kan het alsjeblieft wat minder? Maar daar denk ik meteen achteraan: waar bemoei ik me mee? Misschien moet ik denken: kan ik iets voor j... lees meer
-
Op openbare plekken en in openbare ruimtes wordt de laatste tijd erg vaak omgeroepen dat er zakkenrollers actief zijn. Dus uitkijken geblazen. Wordt zo vaak omgeroepen dat ik het idee krijg dat iedereen er een kan zijn. Ik voel dan onmiddellijk op de plek waar mijn portefeuille... lees meer
-
Fietsers veroorzaken vaak hinderlijk snelverkeer. Dagelijks word ik, zelf op de fiets, bijna op het trottoir gedwongen door wild fietsbellende medeweggebruikers vol blinde haast. Dit wekt woede in me op, maar daarmee kan ik niet uit de voeten. Tot gisteren, een donkere herfstdag... lees meer
-
Vaak wordt met `veel plezier’ met iets gewenst. Met een voorwerp of een levensmiddel. Mooi woord: plezier. Gisteren ging het om een kaasplank. In de supermarkt hier in de buurt kreeg je die als je drie keer voor vijftien euro aan boodschappen had gekocht. Spaarkaart, zegels. Mee... lees meer
-
Wereldmeisjesdag. Dat is het vandaag. En het is een ernstige zaak, want met veel meisjes gaat het niet goed. Bijvoorbeeld in ontwikkelingslanden. Maar ook hier niet. Denk aan de meisjes die in verwikkeld zijn in de zedenzaak die deze week in brand kwam te staan. Ik kan er niets... lees meer
-
Wat het is, weet ik ook niet, maar vaak kan ik van simpele triomfen opgetogen gestemd raken. Een friteskraam hier in de buurt van het park, daar gaat het om. Het is geen echt gelukt bouwsel, mogal wrakkig, nauwelijks een inspirerende uitstraling, maar ik heb daar geen last meer... lees meer
-
Ergens van opkijken, ja en dan? Met de kranten voor me en de radio aan kijk ik dikwijls ergens van op, maar soms kan ik niet precies achterhalen wat er dan met me gebeurt, maar het staat wel vast dát dat er aan de hand is. Vaak is het verbazing waar ook lichte woede doorheen waa... lees meer
-
Erge radioprogramma’s vind ik die waarin luisteraars mogen meepraten over prangende kwesties. Gaat heel vaak niet goed. Natuurlijk telt iedereen mee. Dat is het niet. Maar al die meningen leveren zelden iets op. Je hoort het meteen: `Ja, met mevrouw Venkel hier.’ En vervolgens b... lees meer