Morgen gaan onze Olympische topsporters weer aan het werk voor de volgende Winterspelen, 2018, Zuid-Korea. Ik lees een interview met Maurits Hendriks, Chef de mission. Die zegt dat onze schaatsers het moeilijk krijgen door hun succes. Altijd is er wel wat. Nu is succes weer een... lees meer
In de Pers
Recent
Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd
Instemming
Lang geleden dat ik aan de zanger Art Garfunkel dacht. Zijn stem hoorde ik dus ook al een tijdje niet, terwijl het een stem is die er zeer mag zijn, zeker in combinatie met die van zijn partner van toen, Paul Simon. Simon & Garfunkel, magisch duo. Later begon Garfunkel ook een beetje te acteren. Ik herinner me een spannende, licht hysterische film waarin hij een linke psychiater speelde. Kan helaas niet op de titel komen. Dat Garfunkel nog zingt, in het openbaar, wist ik, maar ik besteedde er geen aandacht aan, ook omdat ik zijn repertoire na de jaren met Paul Simon niet zo interessant vind. Wel interessant is dat hij een paar dagen geleden zijn optreden in New York onderbrak omdat iemand met zijn mobieltje in de weer was. Hij onderbrak zijn optreden niet alleen, nee, hij liep kwaad het podium af en kwam pas weer terug toen de man met het mobieltje zijn excuses had aangeboden. Heel goed, denk ik dan met grimmige instemming. Jammer weer dat ik dit bericht maar in één krant las. Het moet breder nieuws worden dat mensen niet meer tegen dit soort gedrag kunnen. Ik maak het dagelijks mee: zit je met een paar dierbaren te praten en ineens gaat iemand weet ik veel wat met het mobieltje doen. Hoort ook bij hufterigheid. Maak je niet druk, hoor ik nu om me heen roepen. Maar dat doe ik wel. En ik neem me nu voor het nog meer en vaker te doen. Art Garfunkel, toch een enorme braafmans, 71 inmiddels, heeft me het zetje gegeven dat ik nodig had. Maakt me niet populair, maar dat dat me niet kan schelen, lucht me op.
Columns
-
-
Soms, in mijn geval steeds vaker, zijn herinneringen zo levend dat het net is alsof ze zich niet in het verleden afspelen, maar het momenten van nu zijn. Vroeger bestaat niet of nauwelijks. Ik dacht het zaterdagavond weer toen ik naar een programma keek waarin gevierd werd dat T... lees meer
-
Een ontploffing is iets waarover ik niet graag hoor spreken in mijn kleine leefomgeving. Woord klinkt grappig, zeker als je het een paar keer achter elkaar zegt, maar ik wil er niets mee te maken hebben. Toch hebben we het erover. Er zijn twee deskundigen op bezoek met wie ik ee... lees meer
-
De ideale manier om stress tegen te gaan bestaat nog niet. Anders zou er wel minder stress zijn. Is misschien te simpel gedacht. Als je stress krijgt van iets wat je moet doen, wordt de stress dan minder als je dat niet doet? Eergisteren reden er rond Den Haag minder treinen in... lees meer
-
Bij mijn tandarts ruikt het soms naar zijn assistente. Het is een aangename geur (ik denk aan een stil terras aan zee), maar toch word ik er niet rustig van. In andere omstandigheden misschien wel. Als ik met deze assistente bijvoorbeeld op een stil terras aan zee zou zitten. Al... lees meer
-
Het moppenboek is uit onze wc’s aan het verdwijnen. Ik stel dit niet zelf vast. Het is onderzocht door de supermarktketen Jumbo. Ik heb de indruk dat men zich de laatste tijd vaak buigt over alles wat met onze stoelgang te maken heeft. Misschien zegt het iets over de staat van h... lees meer
-
Op de zolder bij vrienden trof ik een zeer beduimeld stripboek over de Jetsons. Dat is een tekenfilmserie van lang geleden, van de makers van de Flintstones. De Flintstones leefden in het stenen tijperk, de Jetsons in de toekomst. Hoe oud was ik toen ik ernaar keek? Jaar of tien... lees meer
-
Bijna vier was ik toen ik voor het eerst naar school ging, naar de kleuterschool, in een straat in Nijmegen die er niet meer is. Ik moest daaraan denken toen ik las dat er gesprekken worden gevoerd over een peuterschool waar kinderen van 2,5 heen kunnen. Ik heb geen verstand van... lees meer
-
In de wachtruimte van de polikliniek wil ik graag iets te doen hebben. Vervelen doe ik me nooit, maar soms zijn er daar momenten die in die richting kunnen zakken. Een boek lezen lukt zelden. Daarvoor is er te veel vreemde onrust. Bovendien ben ik bang dat ik er zo in opga dat i... lees meer
-
In de wachtruimte van de polikliniek wil ik graag iets te doen hebben. Vervelen doe ik me nooit, maar soms zijn er daar momenten die in die richting kunnen zakken. Een boek lezen lukt zelden. Daarvoor is er te veel vreemde onrust. Bovendien ben ik bang dat ik er zo in opga dat i... lees meer
-
Zodra ik wakker ben schakel ik vanuit mijn bed over naar Sotsji. Er komt meteen dynamiek in de nieuwe dag. Bovendien zie ik van alles waarvan ik helemaal niets kan, en dat is enorm goed voor mijn karakter, merk ik. Heel hard van grote hoogte naar beneden skiën bijvoorbeeld. Ooit... lees meer
-
In zo’n gratis krantje dat reizigers in het openbaar vervoer laten liggen, lees ik een woord dat ik nooit meer gebruik en dat misschien wel verdwenen is uit mijn leven, Het is het woord `verstandig’. Staat in een bericht over boer Jos, een van de boeren uit Boer zoekt Vrouw, een... lees meer
-
Tijdje geleden belde een man aan die een klembord vasthield, een vlezige man die geruststellend keek. Hij vroeg iets over reclamefolders. Ik heb geen NEE- sticker op de brievenbus. De man zei dat hij laatst een dik pak folders in de bosjes had gevonden. Dat kon toch niet de bedo... lees meer
-
Natuurlijk hoor ik ook bij de 4,5 miljoen Nederlanders die Sven Kramer zaterdagmiddag goud zagen winnen. Prachtige gang van zaken: Sven Kramer die kort voor aanvang op de fiets bij het stadion arriveert, een paar rek- en
-
Als iemand een gesprek met je begint, terwijl je aan het eten bent en de ander niet, wordt zo’n gesprek meestal niets. Denk bijvoorbeeld aan eten op straat. Je bent in de weer met een zak frites of een haring en een vriend of kennis spreekt je aan. Kan gezellig zijn, maar is ook... lees meer