Er is een ochtendprogramma op de radio waarin het altijd gaat om een brandende kwestie. Het heet Standpunt.nl, maar je schrijft Stand.nl. Daar is over nagedacht. Er is een hoofdgast die, inderdaad, een standpunt heeft over de brandende kwestie. En luisteraars mogen opbellen. Het... lees meer
Jano van Gool
In de Pers
Recent
Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd
Zetje
Zelden kom ik nog in situaties terecht waar zich samenzang voordoet. Nog niet zo lang geleden waren er nog weleens feestjes waar iedereen ver na middernacht enthousiast met de muziek meezong, maar dat gebeurt nauwelijks meer. Ik weet nog niet of ik dat betreur. In de eerste fase van mijn leven was het niet ongebruikelijk. Bijvoorbeeld rond een kampvuur. Ik zong nooit uit volle borst mee, daarvoor klonk mijn stem te gewond, maar wel een beetje, al was het maar om het gevoel ergens bij te horen. In die periode maakte ik kennis met het melancholieke lied ‘My Bonnie’. Dat er ook een rock-’n-rollversie van bestond, was niet tot me doorgedrongen. Paar dagen geleden overleed in Hamburg Tony Sheridan. Hij nam het lied op met The Beatles, die toen even The Beat Brothers heetten. Het was 1961. Het jaar daarvoor waren The Beatles in Hamburg neergestreken. Later kocht ik de plaat waarop het nummer stond (op de hoes in grote letters: The Beatles with Tony Sheridan, natuurlijk!), maar ik heb er niet vaak naar geluisterd. De uitgave staat in de kast omdat ik soms opgejaagd word compleetheiddrang. Waarschijnlijk hadden The Beatles het ook wel gered zonder Tony Sheridan, maar misschien was het later gebeurd. Tony Sheridan is in Hamburg blijven hangen. In Duistland is hij enige bekendheid blijven houden. Zonder The Beatles hadden de laatste dertig jaar van de vorige eeuw er anders uitgezien. En de nieuwe eeuw daarom ook. Ook Tony Sheridan heeft die tijd dus een zetje gegeven. Goed om stil te staan bij wat dat dan is.
Columns
-
-
Hoe om te gaan met vakantieverhalen? We kennen het allemaal: iemand een paar weken niet gezien en ineens is die er weer, veel te bruin en veel te fris. Je moet iets zeggen, en daar begint het al, althans voor mij, maar nu zeg ik erbij dat ik in deze kwestie niet de makkelijkste... lees meer
-
Om privacyredenen zeg ik niet waar het was, maar vorige week zondag zat ik op een klein terras een kopje koffie te drinken, toen ik een paar huizen verder een jonge vrouw uit een huis zag komen. Spijkerbroek, rood truitje, blond haar. Ze stapte op een fiets. Zonder dat ze er iet... lees meer
-
De Zomergasten-aflevering van zondagavond zag ik nog niet, maar uiteraard las en hoorde ik erover. Het programma krijgt nog steeds meters aandacht, vooraf en achteraf, terwijl het een slappe fractie is van hoe het ooit begon.
-
Had al een tijdje niet aan hem gedacht. Uiteraard heb je het niet in de gaten als je niet aan iemand denkt. Afgelopen weekend las ik twee stukken over hem, misschien waren het er wel drie, maar het hadden er net zo goed tien kunnen zijn of geen. Doet er niet toe. In deze gang va... lees meer
-
Een beroep waarvan ik telkens een beetje schrik als ik het uitgesproken hoor worden, is `opiniemaker’. Misschien is het geen beroep, maar een functie, maar misschien doet dat er niet toe. De presentator van een radioprogramma kondigt de gasten aan, een correspondent uit Amerika,... lees meer
-
Nog niet zo lang geleden vond ik het niet erg me tussen veel mensen te bevinden. Ik heb het dan niet over de hele wereld, nee, over een massa die zich verzameld heeft om een gebeurtenis mee te maken. Ik vond het aangenaam, soms zelfs troostrijk want had het gevoel ergens bij te... lees meer
-
Natuurlijk neem ik het serieus, maar ik heb geen idee hoe het landelijk dreigingsbeeld eruitziet. Het bestaat, het vertoont kenmerken, het heeft bepaalde eigenschappen en uitingsvormen, maar wij kunnen er nauwelijks iets mee. Als gewone stervelingen, zal ik maar zeggen, want dat... lees meer
-
Graag sla ik hier in de straat vertrekkende vakantiegangers gade: het inpakken van de auto, het getergd heen en weer lopen tussen de aan alle kanten geopende auto en het huis, de puberende kinderen die slaperig en willoos toezien, en op het laatst natuurlijk die ene koffer die o... lees meer
-
Soms overkomt me een herinnering waarvan ik niet wist dat die er was. Ik fiets door de stad en passeer een school, een gebouw van twee verdiepingen, grasveld ervoor, wat bomen eromheen. Ik zie dat het een lagere school is. Hoe ik dat zie, weet ik niet, en ik geloof dat een lager... lees meer
-
Sterk zomerbericht: `Verstopte toiletten in het Olympisch dorp.’ Ik merk dat ik een beetje vaag zit te knikken. O ja, ik denk ook: Brazilianen. Ik haast me onmiddellijk met grote kracht te beweren dat ik dit niet discriminerend bedoel, ik herhaal: niet discriminerend! Wel heb ik... lees meer
-
Voor mij zijn de Olympische Spelen iets dichterbij dan anders, want mijn buurvrouw gaat erheen. Niet als sporter, maar om er te filmen. Ze maakt een documentaire over de zwemploeg. Daar is ze al enige maanden mee bezig en ik als buurman weet ik er inmiddels ook meer van af dan i... lees meer
-
Van de muggenplaag die door ons land zoemt, heb ik nog geen last. Afkloppen. Ik woon in de buurt van water en dan ben je op den duur de pineut. Nu moet dat water stilstaand zijn, begrijp ik, en dat is het mijne niet, maar ik kan niet zeggen dat het fanatiek beweegt. Ik kan me oo... lees meer
-
De gesprekken lopen nog. Uitgelekte plannen zijn nog geen plannen waarover iets gezegd mag worden. Daarom kan er ook nog niets bevestigd worden. Het is dus ook nog te vroeg op uitspraken te doen. Misschien komt er op 22 augustus meer duidelijkheid. Misschien! Wat is er op 22 aug... lees meer
-
Nu de Amerikaanse zangeres Marni Nixon overleden is, zondag, 86 jaar oud, ben ik benieuwd naar de platen die ze onder haar eigen naam maakte. Ouderwets woord, platen, maar soms kun je er niet onderuit, niet met tegenzin trouwens. Fantastisch zangeres, maar ik had nog nooit van h... lees meer