De Gelderlander

De dinsdag na de volgende is het alweer de derde in september. Ja, als de r in de maand komt, is er geen houden meer aan het jaar. Over de pepernoten wil ik het niet hebben, maar vast wordt ergens al een oliebollenkraam gebouwd en nog voor het eind van de week is er in een praatprogramma een discussie over vuurwerk tijdens de jaarwisseling en alles omtrent Sinterklaas. 

Tijdens het opruimen van mijn bureau vond ik het trouwboekje van mijn ouders. Toen ik het zag, wist ik meteen wat ik ook geweten had zonder dat boekje: gisteren was hun trouwdag. 
Toen ze nog leefden, stonden we er altijd even bij stil, en natuurlijk uitvoerig bij de officiële jubilea. Altijd vertelden ze over die dag, een bescheiden gebeurtenis, geloof ik. Ik vond het nooit erg dat soort verhalen vaker te horen. Sommige herinneringen mogen telkens opnieuw woorden krijgen.

In grote gezelschappen kan ik steeds minder goed met mezelf uit de voeten. Soms moet het. Er was een Zomerborrel op de uitgeverij die mijn boeken uitgeeft. Op een Nieuwjaarsborrel of Verjaardagsborrel weet je wat de bedoeling is, op een Zomerborrel is dat onduidelijk. Je wenst elkaar niet een prettige zomer toe, want die is al bijna voorbij. Ja, je kunt vragen of iemand nog iets heeft meegemaakt dat typisch is voor de zomer.

Rakkers en stakkers – voor het eerst kwam ik deze grappig klinkende tegenstelling tegen. In een interview met Hugo de Jonge, de minister van volksgezondheid. Vicepremier. Kandidaat om de nieuwe leider van het CDA te worden. Over dat laatste zegt hij dat hij er alleen maar over nadenkt. Dan wordt hij het waarschijnlijk, want zo werkt het in die kringen. 

Post van het Centraal Justitieel Incassobureau is altijd verrassend. Niet dat ik roep `Hoera, een bekeuring’, maar ben telkens wel benieuwd: waar, wanneer, waarom? Natuurlijk ook: hoeveel? Kijk ik het eerste naar: 149,-- Daaronder in kleine letters: Dit bedrag is inclusief 9,00 administratiekosten. Omdat een bekeuring altijd iets is waarover je zacht zit te zeuren, vraag ik me af waarom dat erbij vermeld wordt, die administratiekosten dus. Bedrag alleen was ook goed geweest. Is er iemand die dan wil weten of het inclusief of exclusief administratiekosten is?

Hebben we het er weleens over hoe het is weer thuis te zijn? De meeste scholen zijn begonnen, maandag is De Wereld Draait Door er weer en tijdens de barbecues laten we op onze mobieltjes tientallen vakantiefoto’s zien. Natuurlijk wenkt de  grote vinger van de herfstvakantie al langzaam en is de reis `naar de sneeuw’ geboekt, maar we zijn nu even thuis. Er is een orde van de dag die we kennen.

Mannen die vrouwen worden of andersom, ik geloof dat ik er dagelijks over lees of de gang van zaken in een radioprogramma besproken hoor. Ik ben zeer geïnteresseerd in hoe dat in je geest werkt. Je bent iemand, maar je wilt iemand anders zijn. Nou ja, iemand anders, nee, je wilt van geslacht veranderen, maar dat wil je omdat je dan meer bent wie je bent. Dat kan.

Voor het eerst ging ik naar een evenement waarover in het radiojournaal iets geruststellends werd gezegd, namelijk dat er voor voldoende beschutting en waterdrinkpunten was gezorgd. Van het woord `waterdrinkpunten’ ben ik ineens niet zo zeker, maar zoiets. Meestal heb ik met dat soort mededelingen weinig te maken, want bij een code voor hoge temperaturen, blijf ik lekker thuis, in mijn werkkamer in het souterrain. 

In de mail zit een bericht van 8 woorden: verbogt hoe veilig is uw huis tegen inbrekers. Zonder hoofdletter, zonder komma achter mijn naam, zonder vraagteken na de zin. Dat soort berichten doe ik altijd meteen weg, maar nu ineens niet, misschien omdat ik dacht aan de Booswigtenklup van Midas Wolf in de Donald Duck. 
Door op het sobere zinnetje te klikken, lees ik wat de bedoeling is. De brief is afkomstig van Veilig Wonen Nederland en er staat boven: Inbrekers worden steeds slimmer en brutaler!

De wijn die je dronk in het zuiden op een terras aan de Atlantische Oceaan was niet mis, sterker nog: “De beste wijn die ik óóit gedronken heb. Tegen die prijs! Ik heb meteen een paar dozen in de achterbak gezet.” 
En dan ben je weer hier en valt die wijn tegen, en niet zo’n beetje ook, een schrale middenklasser uit de supermarkt, meer niet. 
Deze kleine kwestie kent een korte samenvatting: tijdens de vakantie is alles anders.