Het is mijn kop in het zand steken, ik weet het, maar artikelen over gezond voedsel sla ik meestal over. Ik doe mijn best verantwoord te eten, maar in zo’n artikel lees ik altijd iets wat ik niet goed doe. Wil ik dat dan niet weten? Ja en nee.
Jano van Gool
In de Pers
Recent
Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd
Brochure
Zaterdagochtend zie ik twee mannen de tuin binnenkomen. Ik ben niet thuis, maar in het huis aan zee, ook thuis trouwens, en om dat huis is een tuin. En een soort tuinpad. Over dat pad lopen de twee mannen. Ze kijken naar het huis, ze zien niet dat ik naar hen kijk en als ze dat wel zouden zien, weten ze niet dat ik geen zin heb in de moeilijke momenten die dadelijk komen. Ze vragen zich af waar de voordeur is. Die is er wel, maar nauwelijks te vinden. In dit huis heeft die geen functie. In mijn woonplaats wordt er ook nog wel met een heilsleer van deur tot deur gegaan, maar niet in mijn wijk. Waarschijnlijk staat die als verloren geboekstaafd. En misschien wel terecht. De mannen lopen om het huis heen, dadelijk staan ze voor de keukendeur. Daarom ga ik alvast in de keuken staan en zoek naar een koppige houding. De ene man is gezellige bruin, de andere spierwit. Ik open de keukendeur. De bruine man is de woordvoerder. Hij zegt dat hij de voordeur niet kon vinden. Ik zeg dat meer mensen dat probleem hebben, maar wil hiervan geen gespreksonderwerp maken. De bruine man houdt een brochure omhoog. Ik zeg dat die niet aan mij besteed is. Hij wil nog iets te berde brengen, maar ik zeg dat het zinloos om met mij te spreken. (Vind ik ineens wel een vreemde zin!) De spierwitte man knikt begripvol, hij had het al opgegeven toen hij me zag. Als ze zich melancholiek omdraaien, zeg ik dat ik wel bewondering heb voor hun moed van deur tot deur te gaan. Dat meen ik. Bovendien was het zaterdag Nationale Complimentendag!
Columns
-
-
Voor me ligt een cartoon waarop een man en een vrouw te zien zijn. De man eet chips en kijkt daar ongemakkelijk bij. De vrouw zegt: “De manier waarop je chips stil probeert te eten is nog vervelender dan wanneer je ze gewoon eet.”
Ik lijd licht aan misofonie, dat wil zeggen... lees meer -
In het fotogenieke straatje hier valt veel te beleven. Qua fotografie dus. Gisteren was het een familie, drie generaties, vader, moeder, dochter, schoonzoon en twee jonge kinderen.
Dat het vader en dochter waren, zag ik doordat ze sterk op elkaar leken: hun gezichten hadde... lees meer -
Gisteren las ik in deze krant over de nieuwsmijders. En de zorgen daarover. We hebben het toch al gauw over min of meer de helft van de Nederlanders. Vind ik veel. Het is natuurlijk best te begrijpen, want misschien wil je je hoofd zo licht mogelijk op orde houden of heb je al g... lees meer
-
In een mijmerstemming liep ik gisteren een café binnen waar ik vaker kom. Was er niet druk. Ik pakte een krant van de leestafel en ging aan de kleine tafel zitten waaraan ik meestal zit. Daar viel me op dat er boven de spiegel tegenover me kerstversiering was aangebracht. Verder... lees meer
-
Nu even niet, maar doordat ik een groot deel van mijn leven doorbracht met een of meer katten, denk ik echt niet dat mensen slimmer of intelligenter zijn dan dieren.
-
In het rijtje vervelende vragen, waarin “Is er iets?” hoog staat, hoort ook zeker de vraag thuis: “Wat is precies de bedoeling?” Die vraag heeft zelden een positieve sfeer. Als je die moet beantwoorden, begeef je je meteen op glad ijs. Degene die vraagt wat precies de bedoeling... lees meer
-
Mijn werkplek ziet uit op een door muren begrensd binnenplaatsje waar niets gebeurt, bijna niets, soms vliegt er een vogel overheen, er is wilde groene begroeiing waar de wind weleens mee speelt, als het regent is het geluid dat druppels maken als ze op de marmeren tegels terech... lees meer
-
Niet zo lang geleden wás het weer er gewoon. Dag ervoor kreeg je geen waarschuwing dat het morgen hard zou gaan waaien. Laat staan een code. Ook geen woord over de snelheid van de wind. Je merkte het de dag erna op eigen kracht, behoorlijk windje, dus maar niet met de fiets erop... lees meer
-
Het klinkt zo stoer: de crisis is bezworen. Ik wil het helemaal niet meer over het kabinet hebben, liever bijvoorbeeld over aangeschoten hulpsinterklazen of ontroerend lelijke kerstversiering, maar er zijn gedachten die me stuurs achtervolgen. Over die ranzige crisis dus.
-
Zou premier Schoof toen hij zaterdag door de druilerige herfstochtend aan het hardlopen was, niet gedacht hebben: was de boel maar geklapt dan kon ik voortaan lekker mijn eigen gang gaan? Gewoon met volle teugen van mijn pensioen genieten, zoals meer mensen doen?
-
Deze krant maakte me gisterochtend vroeg pittig wakker met op de voorkant stevige afbeeldingen van cafetariasnacks, zoals de frikandel speciaal en bakje patat met een vol kapsel van mayonaise. Was omstreeks zes uur, niet het geschikte tijdstip voor zoiets.
-
De dagen naar het einde van het jaar worden voortgetrokken door tradities. Begon met de oliebollenkramen die steeds vroeger paraat staan, waarschijnlijk om te concurreren met de kruidnoten die eind augustus in de schappen liggen.
Waarvan het een symptoom is, geen idee, maa... lees meer -
In een land met bijna evenveel problemen als inwoners is er gelukkig één probleem dat geen echt probleem is, maar toch ook weer wel, het ligt er maar aan hoe je het beleeft. Ik heb het natuurlijk over Sinterklaas. Als ik het goed begrijp, ligt hij ziek in bed, grieperig. Terwijl... lees meer
-
In een land met bijna evenveel problemen als inwoners is er gelukkig één probleem dat geen echt probleem is, maar toch ook weer wel, het ligt er maar aan hoe je het beleeft. Ik heb het natuurlijk over Sinterklaas. Als ik het goed begrijp, ligt hij ziek in bed, grieperig. Terwijl... lees meer