Weten we nog dat we bang waren dat Mona Keijzer premier zou worden? Ik zeg nu wel `we’, maar dat komt doordat we in een voetbalperiode zitten en dan heb je het al snel over `we’. We waren natuurlijk niet allemaal bang. In mijn omgeving wel. Bang is trouwens een te groot woord: b... lees meer
Jano van Gool
In de Pers
Recent
Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd
Ernstiger
Als je, zoals ik, de herfst het beste seizoen van het jaar vindt, kun je in oktober je geluk niet op. Klinkt pathetisch, maar toch is het zo. Ik verheug me nu al op oktober volgend jaar. Natuurlijk slaat de melancholie ook toe, maar die hoort bij de kleur van het ochtendlicht. Het is alsof het niet kan met melancholie, maar toch krijg je er energie van. Ik zou dit graag psychologisch onderzocht zien, maar ja, wie doet dat? In november wordt de herfst ernstiger. Kale bomen, bleke hemel, harde grond, gure wind. Je wordt er ook een beetje stiller van. En kwetsbaarder. Naast me ligt een bericht van de Stichting KonijnenBelangen (SKB). Ik wist niet dat die bestond, maar ik voel er meteen ontzettend veel sympathie voor. In het bericht staat dat november de maand is van de vergeten konijnen. Stond ik ook nooit bij stil: dat die er zijn, vergeten konijnen. Er zijn mensen die een konijn als huisdier nemen, en ineens kunnen ze daar genoeg van hebben. Dan laten ze het konijn vrij in de veronderstelling dat het konijn dat prettig vindt, lekker doorleven in de vrije natuur, maar niet ieder konijn weet hoe dat moet. Er is opvang voor, maar veel vrijgelaten konijnen weten die niet te vinden. En dan worden ze dus vergeten konijnen. De Stichting KonijnenBelangen willen maatregelen nemen en bijvoorbeeld het konijn uit de verkoop in tuincentra halen en nog meer opvang regelen en nog veel meer. Dat begrijp ik. Ik wil het bos in, de hei op en ieder vergeten konijn dat ik tegenkom, troostend aaien, als dat mag van het konijn.
Columns
-
-
Iedereen kent het: de wekker gaat, je opent met tegenzin je ogen en denkt op hetzelfde moment aan alles wat er die dag moet gebeuren. Zelf kan ik me vaak op veel verheugen, ik houd van mijn werk, maar er zijn ook bezigheden die we `karweitjes’ noemen (alsof het verkleinwoord hel... lees meer
-
Wanneer ben je een gewone jongen? Je hoort het dikwijls: “Hij is een gewone jongen gebleven.” Bijvoorbeeld een enorm geslaagd zakenman, vier landhuizen in zonnige landen, eigenaar van een voetbalclub, een kolossaal jacht in de haven van Nice en aan iedere arm een betoverend mooi... lees meer
-
Ergens moet een korte, zeer korte film zijn waarin te zien is hoe ik aan het vechten ben, fysiek, met een studente van de Gerrit Rietveld Academie in Amsterdam. Op haar verzoek. De film maakte deel uit van een `performance project’ voor haar eindexamen.
Jaar of vijftien gel... lees meer -
Ondersteboven raakte ik er niet van, maar ineens besefte ik dat ik nog nooit een cursus heb gevolgd, ook niet schriftelijk. Waarschijnlijk omdat ik het te druk had met van alles waarvoor geen cursus nodig was.
Ik wéét dat er cursussen zijn die mijn leven makkelijker hadden... lees meer -
Een fascinerende beroepsgroep is die van de adviseurs. De consultancybureaus. Het gaat niet goed binnen een bedrijf of instelling, hup, er wordt een adviseur in de arm genomen, een man of vrouw die met wakkere oogopslag, kordate tred en een laptop onder de arm de werkvloer betre... lees meer
-
Tijdje geen televisie gekeken, gisteren wel en toen zag ik twee reclamefilmpjes van supermarkten die onze oranjekoorts moeten verhogen. Voor wie, zoals ik, niet van de kleur oranje houdt, vallen ze niet mee, ook omdat ze erg vol zijn: er gebeurt te veel, er is te veel te zien. O... lees meer
-
Vriend van me zegt dat hij de rest van de week vrij neemt. Als iemand zoiets zegt, is het vaag de bedoeling dat je dan vraagt wat hij gaat doen. Vraag ik. Hij heeft ook zin in die vraag, want hij antwoordt vol vrolijke daadkracht: “Lekker klussen.”Dat zijn woorden die ik nooit u... lees meer
-
In televisieland beginnen vakanties vroeg en eindigen wanneer je de herfst al een beetje kunt ruiken, de geheimzinnige geur van alles wat voorbijgaat. Vind ik niet erg, want voor de meeste uitzendingen heb ik geen belangstelling. Doet er niet toe, maar graag noem ik een uitzonde... lees meer
-
Ben achter met bioscoopbezoek. In mijn agenda staat een lijstje van films die ik per se wil zien, bijvoorbeeld een Franse film met een Engelse titel: The Beast.
Ik herinner me de recensie die ik erover las. Een van de hoofdpersonen wordt gespeeld door Léa Seydoux. In de rec... lees meer -
VZojuist reserveerde ik in een theater hier in de buurt een voorstelling. Is altijd een heel karwei met inloggen en een wachtwoord en een account en weet ik veel, maar ik zet gewoon door, ik wil niet achterlijk zijn. Ik ga er wel hardop van praten en hoor mezelf geen fijne dinge... lees meer
-
Beetje zenuwachtig was ik wel, dinsdagmiddag, vlak voordat de nieuwe premier aan ons werd voorgesteld. Niet zo zenuwachtig als hij, maar toch. De komende, laten we zeggen, zes maanden wordt hij de leider van het land. Is niet niks.
Hij kent Den Haag door en door, maar je za... lees meer -
Wanneer hij het nodig vond, gaf mijn vader altijd zijn mening. Dus niet in alle gevallen, want soms kon je je mening net zo goed niet geven, ook omdat niet alles om en mening vroeg. Hoe dan ook, hij deed het altijd in milde bewoordingen, en genuanceerd.
-
Als het langdurig geregend heeft, en ik in het nieuws straten blank zie staan, laat ik het tot ons landje beperken, denk ik altijd: blij dat het mij niet overkomt.
Zoiets mag je misschien één keer denken, twee keer is al linke soep, maar als je het vaker doet, ga je er ook... lees meer -
In de eindexamentijd is het een prikkelende gewoonte dat Bekende Nederlanders of minder Bekende Nederlanders of Onbekende Nederlanders, die er ook zijn, examen doen op hun vakgebied. Bijvoorbeeld Maarten van Rossem beantwoordde de geschiedenisvragen.
Ik lees die bevindinge... lees meer