De komende tijd krijgen we veel lijsttrekkers voor de kiezen, met pakken mooie praatjes, beloften die iedereen kan doen, en een toekomstvisie uit het boekje Zelf Een Toekomstvisie Ontwikkelen. En wij, voor het merendeel zwevende kiezers, zijn `de mensen in het land’ die... lees meer
Jano van Gool
In de Pers
Recent
Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd
Smulpaap
In mijn eentje in een restaurant eten vind ik echt niet vervelend, integendeel. Graag neem ik waar wat er om me heen gebeurt, niet al te opzichtig natuurlijk, want ik ken mijn manieren. Ons gedrag in een restaurant is interessanter dan bijvoorbeeld bij de slager of in een overheidsgebouw, hoewel het daar ook niet mis is. Omdat ik regelmatig over de boeken die ik schrijf, ergens in het land iets moet zeggen, zit ik vooraf bijna altijd in een restaurant. Gisteren overkwam me in een kleine Brabantse gemeente iets opmerkelijks voor de tweede keer. Ik heb een aktetas bij me, geen pretentieus ding, een eenvoudige voorziening, geschikt voor een paar boeken en een krant. Als ik in het restaurant ben gaan zitten en me in die krant wil verdiepen, voel ik ineens waakzaamheid ontstaan in de enorm open keuken en ook achter de bar. Twee dames van de bediening voeren verontrust overleg, terwijl ze zo nu en dan in mijn richting knikken. Een van hen komt informeren wat ik wil drinken. Ik houd van de Brabantse hartelijkheid, maar nu is die te intens, ze dompelt me er in onder, ik verdrink bijna. En dan vermoed ik wat er aan de hand is: misschien denken ze wel dat ik een, hoe heet het, keurmeester (?) ben die in opdracht van Michelin of de Gault Millau-gids hier de meedogenloze smulpaap komt uithangen. Ik weet niet of het waar is, maar het zou heel erg kunnen. Mijn subtiele aktetas maakt me verdacht. Hoe te handelen in deze status? Grommend sla ik het menu open, automatisch zoekt mijn hand in mijn tas naar een barse pen.
Columns
-
-
Jammer dat ik nooit meer wat las of hoorde over dat initiatief van twee studenten van de Hogeschool Arnhem-Nijmegen, die begroetbonnen uitdeelden om het leven in onze straten wat vriendelijker te maken. Ineens vraag ik me af of die bonnen begroetbonnen heten. Doordat ik verzet v... lees meer
-
Duurt nog even voordat de Nederlandse televisie de kijkers en de toestand in land & wereld weer serieus neemt, maar laten we zeggen dat de zomervakantie in de eerste week van september min of meer voorbij is. En als ik me voorstel dat het menens wordt, denk ik aan Sven Kocke... lees meer
-
Op de Nederlandse televisie is de zomer al begonnen en die duurt nog een kwartaal, maar voor mij is het pas zover na de tennisfinales op Ronald Garros, zaterdagmiddag Gauff tegen Sabalenka, zondag Alcaraz-Sinner. Bij die laatste wedstrijd wist je na een uur of drie, op het puntj... lees meer
-
Graag zorg ik voor kleine sensaties waarvan de betekenis nauwelijks uit te leggen valt. De aantrekkelijkheid ervan ook niet.
Gisterochtend ging ik bijvoorbeeld naar het station van mijn woonplaats om daar een tijdje op het perron te staan. Ik hoefde helemaal niet met de tre... lees meer -
“Je reist toch wel via Frankfurt?” Of: “Je kiest natuurlijk voor Apple.” Of: “Ik neem aan dat je het nu eindelijk tijd vindt voor…” En dan komt er iets waarvoor ik eindelijk tijd moet vinden.
Altijd voel ik verzet als iemand vindt dat ik iets moet doen wat ik helemaal niet... lees meer -
Dinsdagmiddag zat ik natuurlijk aan de radio gekluisterd. Ik houd niet van alle crisisomstandigheden, niet als die het gevolg zijn van oorlog of natuurrampen, maar ben gefascineerd als ze veroorzaakt worden door, in dit geval, de heer Wilders. Iedereen was boos en je vroeg je af... lees meer
-
Voor het eindexamen Nederlands moeten leerlingen, geloof ik, ook vragen beantwoorden over een tekst om te zien of ze die goed begrepen hebben. Ik stel me voor dat die tekst gaat over de politieke gebeurtenissen van gisteren en de eerste zin is: “Ineens zitten we tussen de brokst... lees meer
-
Gisteren begon de Week van de Mentale Gezondheid. Ik moet nog naar de juiste instelling zoeken. Bestaat er ook een Week van de Fysieke Gezondheid? Vast, er zijn weken voor alles wat van belang is.
-
Soms is het nuttig jezelf hardop toe te spreken. Niet alleen in gedachten, nee, je moet het goed horen. “Stel je niet aan.” “Zou je daar onderhand niet eens mee ophouden?” “ Moet dat ook nog?” Dat soort zinnetjes.
Een belangrijke is: “Waarom zou je dat doen?” Je spreekt je... lees meer -
De woordspelingen komen hard aan, maar het doel heiligt de middelen. Ik heb het over twee studenten van de Hogeschool van Arnhem en Nijmegen die tegroetbonnen uitdelen. Zo willen ze stimuleren dat mensen elkaar op straat weer wat vaker groeten. Van alles wat de samenleving vrien... lees meer
-
Hééft wat even zeer concreet middelpunt te zijn van een zorgzame samenleving. Moest er wel wat voor doen: aangereden worden door een scooter. Ik zat op de fiets en kwam van rechts, maar dat laatste zegt niet zo veel. De scooter reed hard, maar dat doen alle scooters.
-
“O jongens, daar is Thomas. Die legt het allemaal uit.”
Bedrukkende aankondiging. Wat is de kwestie? Christelijke feestdagen!
In mijn familie waarvan ik de koude kant ben, wordt er met vraagtekens tegenaan gekeken en ik, met mijn degelijke rooms-katholieke opvoeding,... lees meer -
De vraag hoe het met je gaat is bijna altijd te groot. We zouden ermee moeten ophouden: de steller van de vraag merkt het vanzelf wel. Een antwoord kan zijn: “Best goed. Ik heb de boel op orde.”
Klinkt uitstekend, maar het probleem in dat antwoord is het té globale woordje... lees meer -
Je treft ze niet alleen in de SGP aan, mannen in degelijke zondagse pakken en met sterk geordend haar die alles, maar dan ook álles zeker weten, je komt ze ook in het wild tegen. Toen ik zaterdag de ingang van een park passeerde, zag ik er twee van wie ik meteen dacht: moeten di... lees meer