Jano van Gool

In de Pers

Montere Weemoed II, met Thomas Verbogt & Beatrice van der Poel - Gezien op 2 maart 2022, OBA Theaterzaal, Amsterdam  ... - Kester Freriks in: Theaterkrant lees meer
The Tree of Life. Soeben ausgelesen: Thomas Verbogt – „Wenn der Winter vorbei ist“ (2020) - Keine 100 Seiten und auch keine 50 Seiten, nein genau eine einzige Seite brauchte es.... - David Wonschewski in:  lees meer
Nieuwe roman van Thomas Verbogt, een wrokloze boomer - Thomas Verbogt zoekt naar manieren om van het leven te houden en er zin aan te geven.... - Rob Schouten in: Trouw lees meer

Recent

Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd

Zomer

Saskia & Serge! Ze waren uit mijn gedachten verdwenen, en dat spijt me. Gisteren zag ik ze ineens weer, in een interview waarin naar een antwoord werd gezocht op de vraag waarom duo’s het zo goed doen op het Songfestival. Is dat zo? Het fijne van het Songfestival vind ik trouwens dat niets ergens over hoeft te gaan. Sommige mensen vinden dat irritant, maar ik dus niet. Marga Bult deed in 1987 mee, onder het pseudoniem Marcha, en zij zegt dat ons liedje geen kloten heeft. Ik kan dat niet met haar eens zijn. Wat het wel heeft, weet ik ook niet precies, maar ik luister er telkens geïnteresseerd naar. Ik voel bovendien golven sympathie voor de zangeres. O ja, Saskia & Serge. Ze hadden geen duidelijk antwoord op de vraag waarom duo’s in de smaak vielen. Saskia meende: `Het is een romantisch plaatje.’ Zelf deden ze in 1971 mee. Ik moet gekeken hebben, maar van hun liedje `Tijd’ herinner ik me niets. Terwijl ik gisteren naar Saskia & Serge, diep in de zestig inmiddels, keek en luisterde, hoorde ik hun hoofdlied `Zomer in Zeeland’. Toen ik daar voor het eerst naar luisterde, ergens begin zeventig, viel ik min of meer zacht uit elkaar van ontspanning. Het is helemaal niet mijn soort muziek, maar ik voel er bijna ontzag voor. Nu ik de titel heb opgeschreven, zal het lied de hele dag in mijn hoofd blijven zitten, maar dat is alleen maar goed. Ik relativeer iedere beslissing die ik moet nemen, ga met niemand in felle discussie en straks ga ik als een poes gekruld in de vensterbank liggen, spinnend in de namiddagzon.

Columns

  • Hoe het precies zit met mijn sympathie voor Dilan Yesilgöz, weet ik niet. Die is er in ieder geval wel. Het is niet haar partij, niet haar rol in de coalitie, het zijn ook niet haar standpunten, voor zover die te doorgronden zijn, het is iets anders. Ik denk dat ik het moet zoek... lees meer

  • Het begint allemaal als je voor het eerst de deur uit gaat. Dat doe je niet op eigen kracht, je wordt gedragen of zit in een wagentje. Je hebt nog niets meegemaakt, behalve dat er voor je werd gezorgd, maar zelfs dat had je niet zo goed in de gaten. Je neemt en nam wel iets waar... lees meer

  • Gisterochtend vroeg ik me af wat voor dag het voor mij zou worden: Internationale Lego Dag of Privacy Day, waarschijnlijk ook internationaal, anders zou het niet in het Engels zijn.

  • Het bruine café is aan het verdwijnen, andere cafés ook, maar het bruine café heeft het zwaar. Er zullen vast veel mensen zijn die dat nauwelijks of niet interesseert, mij wel.

  • Soms weet je dat er iets fout zit, beter gezegd iets kapot aan het gaan is zonder dat te willen weten, want je hebt helemaal geen zin in een actie die nodig is om korte metten te maken met het defect. Je negeert het, maar als je je er bewust van bent dat je dat doet, negeer je h... lees meer

  • In mijn directe omgeving worden ze er weleens moe van dat ik wat erg is, niet meteen héél erg vind. Ik heb het niet over dood en rampen, nee, het erge dat bij het gewone dagelijks leven hoort. Ik ben ervan overtuigd dat er altijd ergens een zonzijde is en die zoek ik dan. Soms d... lees meer

  • Afgelopen dagen zagen we president Trump vaak een handtekening zetten, geen momenten die optimistisch stemmen. Decreten zijn het. Telkens als hij er een heeft ondertekend, laat hij dat zien, trots op zijn handtekening. Het lukt me niet zijn manier van denken te begrijpen, maar d... lees meer

  • Hier in de buurt is een slijterij die World of Nix heet, beetje sombere naam, je zou kunnen denken dat daar alles ophoudt, maar het is een monter bedrijf. Ze verkopen daar uitsluitend dranken zonder alcohol, geen limonade, maar drank waarvan je gewend bent dat er juist wel alcoh... lees meer

  • Als je werk maakt van 30 dagen zonder klagen, heb je een zekere verantwoordelijkheid. Je moet bijvoorbeeld ingrijpen als er in je omgeving geklaagd wordt. Je zegt dat je dat niet tolereert, groot woord misschien, maar je houdt ook niet je mond als je niet verdraagt dat... lees meer

  • Het fijne weet ik er nog niet van, maar als het fijne echt fijn is, overkomt het me vanzelf. Maar het bericht versier ik met bonte slingers en ook blaas ik blij op de loftrompet. Waar heb ik het over?
    Over de topcampagne die uit België komt: 30 dagen zonder klagen.... lees meer

  • Altijd voel ik lichte weerstand wanneer iemand een zin begint met: “Je gaat me toch niet vertellen dat…”
    Gaat dan om iets wat je juist graag wil vertellen. Of graag, dat misschien dat niet, maar wat je wel belangrijk vindt. Wind wordt je uit de zeilen genomen.
    “Je gaat... lees meer

  • Hij ziet eruit alsof hij lang harde tegenwind heeft gehad, maar dat heeft geen invloed op zijn goede humeur. Een tevreden lach wijkt niet van zijn gezicht. Schuin tegenover het huis hier buigt hij zich over een bak vol grieperige planten. Zelden zag ik iemand zo secuur een plant... lees meer

  • Als er een groot conflict in de wereld wordt opgelost, komen er in de Nederlandse praatprogramma’s altijd deskundigen aan het woord die precies weten hoe het zit. Die overtuiging dragen ze op volle kracht uit, ze dulden weinig tegenspraak en het is allemaal zo stellig dat je je... lees meer

  • Uitstekend dat Arnhemmers brieven van de gemeente mogen terugsturen als ze die niet helemaal of helemaal niet begrijpen. Ik hoor dat het niet alleen in Arnhem mag, maar ook in andere plaatsen. Iedereen zou het mogen, nee, moeten doen.

  • Er zijn gelukkig nog veel berichten die vrolijk stemmen. Bijvoorbeeld dat zondag honderden Londenaren in onderbroek met de metro reisden. Project heeft zelfs een naam: No Trousers Tube Ride. Is ooit begonnen in New York, en heeft zich daarna over de wereld verspreid.... lees meer

Pagina's