In veel gevallen worden we consumenten genoemd. Soms vind ik dat lastig. Alsof je de hele tijd bezig bent van alles te consumeren. Je hebt ook weleens wat anders aan je hoofd. Deze week liet PostNL ons, consumenten, weten dat vanaf februari de brievenbussen niet meer na 17 uur worden geleegd, maar door de dag heen, ik heb de indruk wanneer het zo uitkomt.
Eergisteren stond in deze krant dat we de saaiheid moeten omarmen. Aanleiding voor deze oproep is dat veel mensen last hebben van somberheid in januari. In het artikel komt hoogleraar psychologie Stefan van der Stigchel aan het woord die zegt dat het allemaal mee kan vallen.
Vanaf maandag moeten we scherp gaan letten op wat er in onze omgeving gebeurt. Het ministerie van Justitie en Veiligheid wil dat graag en komt met een publiekcampagne die `Vreemd of verdacht’ heet. Om ons heen vindt veel `georganiseerde ondermijnende criminaliteit’ plaats en we kunnen meedoen die te bestrijden.
Vervelende van kleine belazerijen vind ik niet het geld dat ik kwijt ben, maar vooral dat ik niet ingreep op het moment dat ik in de gáten had dat ik werd geflest. Dat moment is er immers. Voorbeeldje gaat nu over taxi’s. Ik ben graag in het oosten van het land en soms heb ik daar haast, laat ik zeggen in Nijmegen en Arnhem, steden die me zeer ter harte gaan. Bijna nog nooit ontmoette ik daar een taxichauffeur die wist waar het was waar ik moest zijn. Altijd gedoe, terwijl ze een navigatiesysteem aan boord hebben.
Ook vaste prik in januari: iemand die in een van de media over de Elfstedentocht begint. Spatje winter en het is zover. Het is bekend dat veel landgenoten dan prettig nerveus en koortsig worden: zou het waar kunnen zijn? Ik ben jaloers op die opwinding. Helaas kan ik niet uit de voeten op een glad oppervlak, maar had het wel enorm gewild. Dan natuurlijk ook de Elfstedentocht! En daar ook ontremd over praten!
Pas over twee weken is het Blauwe Maandag, de somberste dag van het jaar, wat onzin is, van iedere dag valt het beste te maken, maar toch: blijkbaar hebben we graag een dag met die grauwe uitstraling. Vandaag kan er trouwens ook wat van, de eerste maandag van januari. De feestdagen zijn enorm voorbij, alles rondom de feestdagen ook, op straat liggen uitgerangeerde kerstbomen, bestrooid met winterse poedersuiker, schrale troost van de hemel.
In november schreef ik hier over woedekamers in Lima, Peru. Je kon daarvan alles kapot schoppen of slaan en tegen muren gooien, waardoor je opgekropte negativiteit wat gekalmeerd werd. Ik kende het verschijnsel niet en dacht er sindsdien wel over na, bijvoorbeeld over de vraag of het iets voor mij zou zijn. Ik ben echter niet zo vaak woedend meer en als ik die stemming op voel komen, ga ik op mijn binnenplaatsje even tegen een kartonnen doos schoppen.
Rond 6 uur gisterochtend liep ik naar de hoek om daar de vuilniszak neer te zetten. Het was nog donker en het leek alsof het misschien wel de hele dag donker zou blijven, het regende bovendien onbarmhartig, de hemel huilde zoals een hemel in januari kan huilen, en bij de vuilniszakken die we hier op de hoek moeten plaatsen omdat de vuilniswagen niet door de autovrije straat rijdt, trof ik een buurvrouw van wie ik alleen de luide stem ken. “Beste wensen, buurman!” zei ze te hard voor het te vroege uur.
Nieuwjaarsmorgen klinkt beter dan nieuwjaarsdag. De eerste dag van het jaar is altijd wat ongemakkelijk, met schemerig uitzicht op twaalf lange maanden, terwijl je al met een been in januari staat, de schrale maand waarin de hemel bijna voortdurend grauw is en de wind guur tekeer kan gaan, het geld op is en half Nederland koortsachtig begint na te denken over alle vakanties.
Komt het doordat het best een moeilijk jaar was dat vandaag een andere dag is als 31 december vorig jaar? Zullen we het vanavond vast over hebben. Om middernacht wensen we elkaar het allerbeste toe, beter kan niet, maar wat wensen we de wereld om ons heen toe, de kleine en de grote wereld? Helpen die wensen of zijn het alleen maar mooie woorden? Soms is het aangenaam om mooie woorden uit te spreken. Verbinding bijvoorbeeld. Iedereen die het daarover heeft bedoelt het beter dan goed, onze koning laatst weer in zijn kersttoespraak.
