Was niet eens moeilijk het gisteren niet over Black Friday te hebben. Heb er ook niets aan gedaan. Eerlijk gezegd wist ik ook niet wat was, terwijl ik toch geen Gekke Henkie ben. Vorig jaar was het waarschijnlijk ook Black Friday en toen zal vast iemand gezegd hebben hoe het zat... lees meer
In de Pers
Recent
Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd
Broodje
Het Lichtpuntje. Zo heet het restaurant in het ziekenhuis waar ik de laatste tijd zo nu en dan kom. Ik heb een begeleidende functie, ben zelf geen patiënt, voor zover je kunt weten of je patiënt bent of niet. Vooral als ik door een ziekenhuis loop, ben ik ervan overtuigd dat ik spoedig aan de beurt ben. Omdat ik veel wachttijd moet doden, beland ik regelmatig in Het Lichtpuntje. Daar hebben ze het prima met ons voor, want overal zit rucola bij. Het is een slasoort die mij kan irriteren, maar ik weet wel dat het dan menens is. Iedere broodje heeft een ingenieuze uitstraling. Ik ben geen voorstander van het woord `nuttigen’ als het om eten en drinken gaat, maar in Het Lichtpuntje heb ik sterk het gevoel dat ik iets zit te nuttigen. Ik kijk met een andere aandacht om me heen dan in andere eetgelegenheden. Komt ook door de naam van de plek waar ik me bevind, Het Lichtpuntje. Een naam was niet per se nodig geweest. In de wereld buiten het ziekenhuis wel natuurlijk, maar in het ziekenhuis zelf loop je niet de afdeling verloskunde op met de vraag of je iets met rucola kunt krijgen. Het restaurant is een duidelijke plek. Over de naam zal vergaderd zijn door mensen die het natuurlijk goed bedoelen. Met de keuze voor Het Lichtpuntje hebben die mensen ook iets willen zeggen over de rest van het ziekenhuis, misschien wel over de gezondheidszorg in het algemeen. Misschien suggereerde iemand wel Lichtpunt, maar vonden de anderen dat te groot. Het moest kleiner en daardoor ook minder pretentieus: Lichtpuntje. Rucola.
Columns
-
-
Een kerstboom huren, ik had er nog niet van gehoord. Even: ik vind echt dat we pas ná volgende week donderdag over kerstbomen en zo moeten praten. Laten we de decembermaand alsjeblieft rustig en in volorde afwerken. Maar goed, ik las over een bedrijf in Dieren. Daar kan het dus,... lees meer
-
Hoe gaat zoiets in een van de kantoorkamers van het Centraal Bureau van de Statistiek? Iemand kijkt naar buiten, naar het landschap dat zo doordrenkt is van de regen dat het bijna vloeibaar lijkt. Slokje van de bedrijfskoffie.
-
Zelden ben ik opgetogen als iemand zegt: “Ik heb goed nieuws en slecht nieuws.” Of andersom. De vraag die dan komt, weet ik: “Wat wil je het eerst horen?” Ik geef zelden een antwoord waarover ik tevreden ben. In een ziekenhuis of bij de huisarts wil ik helemáál niet dat deze kwe... lees meer
-
Ergens op of rond mijn bureau heb ik een lijstje van dingen waarover ik niet meer schrijf, maar ik kan het niet vinden. Probeer het me dus te herinneren: (Zwarte) Piet staat erop, de gymschoenen van onze premier, korte broeken van mannen op de eerste zonnige dag van het jaar, ze... lees meer
-
Lamp van mycelium, dat is een netwerk van schimmeldraden, daarom kun je die lamp op de composthoop gooien als je er genoeg van hebt. Volgens mij is het een lamp die je snel zat bent, wat misschien door de schimmeldraden komt. Hebben een deprimerende uitstraling.
-
Citaat: “Als je je aanpast begin je jezelf langzaam te verloochenen.” Lees en hoor ik vaker, in veel gevallen waar, maar niet altijd. Soms is aanpassing ook een vorm van levenskunst waarvan je juist groeit. Herinneren we ons Hans Spekman nog, ooit voorzitter van de PvdA? Leek me... lees meer
-
Op de fitnessclub wijst de coach naar de fiets waarop je hard nergens heen kunt fietsen, en zegt dat we calorieën gaan verbranden. Hij zegt we, maar bedoelt dat ik dat ga doen. Ik geef er ook meer aanleiding toe.
-
Een racist is een dom mens. Ook naar en gevaarlijk, maar vooral dom. Moeilijk begrip, `dom’. Als je dom bent, wéét je dat dan? Of hoort het bij je domheid dat je denkt dat je helemaal niet dom bent? Met dom bedoel ik natuurlijk niet dat je niet de intelligentie hebt van iemand d... lees meer
-
Is verlangen niet de motor van onze emotionele energie? Verlangen naar iets, naar iemand? Bijna alle boeken, films gaan daarover. Vaak loopt een verlangen op niets uit, maar daarom verliest het niet aan kwaliteit. Verlangen kan spannend zijn en tintelend. Zelfs vervullend, ook a... lees meer
-
De trein waarin ik gisteren zat, was weer een grote telefooncentrale en de vrouw tegenover me zei: “Nee, ik kan niet, want ik zit een burn-out.” Ja, overal waar je bent, kom je veel te weten over haast iedereen. De vrouw sprak die woorden bijna gezellig uit.
-
De trein waarin ik gisteren zat, was weer een grote telefooncentrale en de vrouw tegenover me zei: “Nee, ik kan niet, want ik zit een burn-out.” Ja, overal waar je bent, kom je veel te weten over haast iedereen. De vrouw sprak die woorden bijna gezellig uit.
-
Voordat ik er erg in had, zat ik zaterdagmiddag tóch te kijken. Sinterklaas die in Apeldoorn arriveert. Niet per boot, maar per trein. Wist eerst niet waarom dat was, maar Dieuwertje legde het gelukkig uit: het oude paard was met pensioen en het nieuwe was bang voor water.
-
Reizen per trein heeft voor- en nadelen. Als het niet te druk is, er zich geen vertraging voordoet en niet alle medepassagiers aan het telefoneren zijn, verkeer je in omstandigheden die best ideaal zijn. Er gebeurt iets nuttigs, want je wordt verplaatst, je zit in een andere tij... lees meer
-
Vaak denk ik: Houdt het nou nooit op? Uitroepteken erachter. Over sommige hete hangijzers schrijf ik niet eens meer. Komt door schaamte.