Jano van Gool

In de Pers

Montere Weemoed II, met Thomas Verbogt & Beatrice van der Poel - Gezien op 2 maart 2022, OBA Theaterzaal, Amsterdam  ... - Kester Freriks in: Theaterkrant lees meer
The Tree of Life. Soeben ausgelesen: Thomas Verbogt – „Wenn der Winter vorbei ist“ (2020) - Keine 100 Seiten und auch keine 50 Seiten, nein genau eine einzige Seite brauchte es.... - David Wonschewski in:  lees meer
Nieuwe roman van Thomas Verbogt, een wrokloze boomer - Thomas Verbogt zoekt naar manieren om van het leven te houden en er zin aan te geven.... - Rob Schouten in: Trouw lees meer

Recent

Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd

Gat

Graag lees ik in het café op de hoek in de namiddag de avondkranten. ’s Avonds is het er druk, maar dan niet. Ik lees er niet alleen, zit vooral zacht te dagdromen. Gisteren komt er een Amerikaans echtpaar binnen. Dat het Amerikanen zijn zie ik meteen. Het is alsof ze met veel te grote handen iets kleins willen bekijken. Zo lopen ze ook, voorzichtig. Ze raadplegen de kaart en bestellen twee glazen witbier, hij een groot, zij een klein. Daarbij voert hij het woord, zij kijkt zijn woorden vertederd na. Hij blijft de kaart bestuderen en wenst bitterballen. Ik zit aan de bar, met de krant, en vanuit een ooghoek volg ik het allemaal aandachtig. Als de bitterballen arriveren, begrijp ik dat de man al vaker in Nederland was. De vrouw niet. Hij doet alsof hij een man van de wereld is en wil iets te luchtig met de eerste bitterbal omgaan, zoals Amerikanen meestal doen met grappig voedsel. Hij duwt de bal lachend gretig in zijn mond. Wij weten allemaal dat dat niet handig is. Ja, zijn hand gaat wild wapperend naar zijn lippen, zijn hele hoofd kreunt woest, het is alsof hij van iets bezeten is geraakt. Zijn vrouw beziet hem nog steeds vertederd, wat ik sympathiek vind. Mijn gedachten maken zich even los van dit tafereel. In de Verenigde Staten zijn bitterballen niet verkrijgbaar, nergens in de wereld, geloof ik. Mijn zusje woont in Griekenland en zij denkt dat het een gat in de markt is, bitterballen. Misschien moet ik in mijn leven nog één grote slag slaan. Ergens in mij begint het woord `imperium’ te stralen. 

Columns

  • Ook zo benieuwd naar het gesprek van minister Van der Steur en rapper Typhoon? De minister wil graag dat agenten snappen dat etnische profilering echt niet de bedoeling is. Hij hoopt dat Typhoon daarbij helpt. Dat kan lukken want `hij is geliefd bij de Nationale Politie’. Typh... lees meer

  • Sommige mensen stralen weergaloze ontevredenheid uit. Het woord `stralen’ is hier niet helemaal op zijn plaats, maar misschien is het nuttig ook ontevredenheid een lichte glans te geven. Het kan best zijn dat er voor die ontevredenheid alle aanleiding is, maar vaak lijkt de on... lees meer

  • Toen mijn moeder was gestorven, bijna twee maanden geleden, moesten we een beslissing nemen over de muziek die tijdens haar uitvaart ten gehore gebracht zou worden. Eén liedje was meteen duidelijk: `Sammy’ van Ramses Shaffy. Toen het populair was, tweede helft jaren zestig, zei... lees meer

  • Woensdag scheurde ik een artikel uit deze krant waarboven stond: `Castratie kat goedkoper in tuincentrum’. Stom, maar toen ik die kop voor het eerst zag, las ik over het woord `kat’ heen en vroeg me af of ik iets gemist had. Dat je dus als man ook naar een tuincentrum kan, als j... lees meer

  • Het is niet goed, denk ik, maar soms heb ik zin ver uit de buurt te blijven van héél veel. Natuurlijk moet ik me bezighouden met de steeds groter wordende groep mensen die elkaar om de haverklap beledigen, niet zo’n beetje ook. Wil er niets mee te maken hebben, maar dat kan niet... lees meer

  • Wat zijn er toch veel organisaties waarvan je geen weet hebt! De Organisatie voor Economisch Samenwerking en Ontwikkeling bijvoorbeeld. Je gaat meteen een beetje in de houding staan.
    Die organisatie heeft onderzocht hoe het met het Nederlands onderwijs zit. Dat valt tegen,... lees meer

  • De columniste Ebru Umar heeft zich na een beklemmende periode weer door de openbaarheid bewogen, en wel tijdens de Libelles Zomerweek in Almere. Daar interviewt ze politici. Ze noemt het een ideale plek voor haar comeback. Ik citeer uit een interviewtje met haar in De Volkskrant... lees meer

  • Waar ik blij om ben is dat ik niets gewoon vind. Dat beschouw ik niet als een verdienste, het is een manier van leven. Altijd gaat het erom hoe je naar iets of iemand kijkt, hoe je luistert, hoe je nadenkt over het alledaagse dat je overkomt. En na een paar seconden weet je al d... lees meer

  • In mijn omgeving ben ik de enige die zich verzet tegen het continu bereikbaar moeten zijn. Met dat verzet voel ik me onderhand belachelijk, zelfs oud wanneer tijdens een gesprek het telefoontje lawaai begin te maken en ik zeg: `Je hóeft niet te reageren.’ Het is een nare opmerki... lees meer

  • Hoe vaak heb ik nu een kleine interne verbouwing meegemaakt? In huis, bedoel ik, niet in mijn lichaam. Weet ik niet meer en ik snap ook waarom ik het niet meer weet, want ik probeer ze telkens razendsnel te vergeten. Ik zeg nu wel `kleine verbouwing’, maar die bestaat niet. Iede... lees meer

  • Je hoort niet zo vaak meer dat iemand een kletsmajoor wordt genoemd. Misschien is het een te ouderwets woord. Net zoals smulpaap. Een kletsmajoor is een lulhannes geworden en een smulpaap een vreetzak. Toch denk ik nog vaak: wat een kletsmajoor. Sommige woorden raak je niet kw... lees meer

  • In een artikel dat ik lees over de hoogste baas van Albert Heijn, Dick Boer (zulke namen komen steeds minder voor) staat een citaat van oprichter Albert Heijn: `Een kruidenier is een vriend van iedereen en handelt in de goede dingen des levens: hij hoort voortdurend in zijn nopj... lees meer

  • Soms kun je iets lezen zonder dat je weet wát je precies leest. Ik heb het niet over de meeste gebruiksaanwijzingen, nee, over andere teksten, bijvoorbeeld over het LINDA.festival dat afgelopen weekend plaatsvond. In Zaandam. Een festival voor lezers van het tijdschrift LINDA... lees meer

  • In de supermarkt kom ik een kennis van lang geleden tegen, op de vleesafdeling. Niet is lang geleden, maar soms wel. De supermarkt vind ik niet de plek bij uitstek voor ontmoetingen, behalve als je kunt rekenen op de stilzwijgende afspraak elkaar vluchtig te groeten. Als het meer dan dat moet wor... lees meer

  • Graag wil ik erover ophouden, maar het lukt niet: in de tijd van de eindexamens word ik bevangen door examenangst, nog steeds na 44 jaar. Met belangstelling lees ik dus over de cursus die is ontwikkeld voor leerlingen in wie ik me enorm herken, een cursus tegen examenangst.... lees meer

Pagina's