Zelden hoorde ik het woord `gewoon’ zo vaak achter elkaar als zaterdagavond. Het was in een reportage die in Nieuwsuur werd uitgezonden. Plaats van handeling was een kleine plaats aan de grens tussen Spanje en Frankrijk. Daar kwamen de terroristen vandaan die verantwoordelijk wa... lees meer
Jano van Gool
In de Pers
Recent
Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd
Hart
In de wachtruimte van de polikliniek wil ik graag iets te doen hebben. Vervelen doe ik me nooit, maar soms zijn er daar momenten die in die richting kunnen zakken. Een boek lezen lukt zelden. Daarvoor is er te veel vreemde onrust. Bovendien ben ik bang dat ik er zo in opga dat ik niet hoor dat mijn naam wordt geroepen. Een blad als Privé boeit me met moeite gedurende één bericht. Gisteren had ik een Privé uit de kersttijd van vorig jaar te pakken en daarin las ik dat prinses Stéphanie van Monaco een relatie had of nog heeft met een olifantentrainer die Franco Knie heet. Prima naam, Franco Knie. Ik leg het blad weer op de stapel en ga een tijdje zitten nadenken over de olifantentrainer. Hoe zou zo’n man in de dagelijkse omgang zijn, dus als hij niet met olifanten in de weer is? Hoe eet hij een zacht gekookt eitje? Dit houdt me een minuut of vijf bezig, maar altijd moet ik langer wachten. En dan ga ik iets anders bedenken. Bijvoorbeeld een vraag naar aanleiding van de mensen die ik om me heen zie, graag een vraag die ik nog nooit heb horen stellen. Gisteren werd het deze vraag: wanneer zijn we begonnen de bril op het hoofd te zetten en dan bedoel ik boven op het hoofd, in het haar, als er haar is? Vroeger deden dat alleen vrouwen die enorm van de wereld waren en lachend leefden, maar ineens ging haast iedereen dat doen. Ik denk dat het op gang kwam met een van de zangeressen van ABBA, de donkere, Anni-Frid Lyngstad, eind jaren zeventig. Soms overweeg ik een boek te schrijven over dit soort luchtige kwesties.
Columns
-
-
De berichten over de herenfiets liet ik ongelezen. Ik dacht: wat nu weer? Ik liet het bij die gedachte, verdiepte me niet in het antwoord op die kleine vraag. Misschien krijg ik steeds meer last van de vraag `Wat nu weer?’. Ze moeten van de herenfiets afblijven! Alleen het woord... lees meer
-
Gisterochtend hoorde ik op de radio een gesprek met een Elvisimitator. Daar zijn er veel van. Ook in Nederland. Kun je inhuren voor een feestje. Deze Elvisimitator wordt geprezen om zijn Elvispak. We weten dan wat er bedoeld wordt: een wit pak met nogal wat versiering erop en e... lees meer
-
Gek dat ik denk dat ik geen stukje meer moet schrijven over het openbaar gebruik van de mobiele telefoon, terwijl het in veel gevallen een vorm van zachte hufterigheid is. Over andere hufterigheid schrijf ik wel, niet te vaak trouwens, want ik wil het hier graag licht houden. To... lees meer
-
Het is niet belangrijk, maar de plek waar de glas- en papierbak staan is er zelden een met een vrolijk stemmende uitstraling. Komt misschien ook door wat je daar doet. Is nuttig, zeker, maar er is ook iets armzaligs aan de hand zonder dat te zeggen valt wat dat is.
-
Waar ik vandaag 40 jaar geleden was toen ik hoorde dat Elvis was overleden, weet ik niet meer, terwijl je zoiets hóórt te weten. Wel dat ik het zo’n vréémd bericht vond. Meer nog dan ik diep geschokt was. Misschien kwam dat laatste ook omdat ik niet lang daarvoor een zangshow va... lees meer
-
De eerste dagen na mijn terugkeer van vakantie ben ik altijd nogal innig met mijn eigen leefomgeving bezig. Hoe lang ik weg ben geweest, doet er niet toe. Ik ben graag thuis en wil dan ook goed tot me laten doordringen hoe alles rond thuis er ook weer uitziet. Ik loop met nieuwe... lees meer
-
De laatste keer dat ik een nieuwe fiets kocht, was twintig jaar geleden. Ik fietste erop naar huis en riep in de gang: “Kom even naar mijn nieuwe fiets kijken.” Toen ik weer buiten kwam, was de fiets weg. Eigen schuld, voor die halve minuut had ik hem niet op slot gezet. Ik was... lees meer
-
Was maar een klein artikel in deze krant dinsdag, maar er stond een keiharde kop boven: ‘Schoolbank bron van lichamelijke ellende’. Ik was meteen bij de les en dacht aan de secundaire arbeidsvoorwaarden in mijn leerplichttijd. De schoolbank was een van die secundaire voorwaarden... lees meer
-
Hoe we in elkaar zitten blijft een vraag die me onophoudelijk fascineert. Nu lees ik een artikel over een Engelse professor die een deskundige is in smaak wanneer het gaat over eten en drinken. Hij heet Charles Spence en is gastrofysicus. Hij publiceerde een boek waarin hij schr... lees meer
-
Als je een paar weken weg bent geweest, heb je thuis altijd meteen een gevoel van achterstand. Komt ook door het huis. Dat maakt de indruk in de steek gelaten te zijn. Daarom ruikt het er ook anders dan toen je vertrok en het ontrouw liet voor wat het was. Er hangt ook een stilt... lees meer
-
Als je vanuit Spanje bijna in Frankrijk bent, richting Bordeaux, is er nog één benzinestation waar het ontzettend druk is, wat komt doordat de benzine in Spanje erg goedkoop is. Mijn tank was bijna leeg, ik was daar heus niet vanwege de goedkope benzine, kom op, ik heb wel wat... lees meer
-
Als ik mijn koffer inpak om van Spanje terug te gaan naar Nederland, vraag ik me af waarom de koffer zich anders gedraagt dan toen ik ruim twee weken geleden vertrok. Het is alsof de koffer geen zin heeft die 2000 kilometer in de achterbak van mijn auto te liggen. Van de ander... lees meer
-
Als ik iets over mijn karakter moet zeggen, vind ik dat moeilijk. Ik heb het dan wel over de herfst. Het zal niet voor niets zijn dat ik zo van dat seizoen houd. Augustus is bijna twee dagen oud, dus nog even en dan zit de r weer in de maand. Het is nog niet meteen herfst, maa... lees meer
-
In een omgeving waar veel toeristen komen, kan ik gefascineerd naar de souvenirs kijken. Ik was er even weg, maar ben nu weer terug in Santiago de Compostela. Daar is veel moois te zien, onder meer de kathedraal waar de pelgrims dagelijks arriveren, maar je hoeft niet eens goe... lees meer